Kto jest zbawicielem Jahwe czy Jezus?

Trynitaryzm posługuje się często zestawieniem podobieństw lub tytułów pomiędzy Bogiem a Mesjaszem, do udowadniania swoich tez związanych z rzekomą Trójcą.

Pisaliśmy o tym chociażby we wpisie Król Królów i Pan Panów. Wykazaliśmy tam, że nazwanie w Biblii „Królem”, zarówno: Dawida, Jahwe i Jezusa nie upoważnia do wysnuwania wniosku, że Dawid jest Jezusem, lub że w trójkę tworzą jakiś jeden byt.

Podobnie jest ze słowem „pasterz”. Pasterzem był Dawid, Jahwe i Jezus, jak również Piotr, jak również chrześcijanie (zob. Efezjan 4:11 „I On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami„). Nie powinniśmy w związku z tym spekulować, czy podobnie nazwane osoby są ze sobą tożsame.

A jak wygląda sytuacja odnośnie wyrażenia zbawiciel?

Faktem jest, że w Piśmie Świętym słowo to, odniesiono do Boga JHWH oraz Jezusa. Czy oznacza to, że Pan Jezus równy jest JHWH, lub że tworzą razem jednego Boga?

Żeby wiadomo było o czym mówimy, przeczytajmy  dwa wersety. Pierwszy znajdziemy w księdze Ozeasza 13:4 (BW) a drugi w Izajasza 43:11. Wersety te mówią, że jedynie Jahwe jest zbawicielem.

„Bo Ja, Pan, jestem twoim Bogiem od wyjścia z ziemi egipskiej, a Boga oprócz mnie nie powinieneś znać i poza mną nie ma zbawiciela”

„Ja, Jahwe, tylko Ja istnieję i poza Mną nie ma żadnego zbawcy.”

Jak widzimy o JHWH powiedziano, że jest Zbawicielem, mało tego powiedziano, że poza nim nie ma żadnego zbawcy!

Czytając jednak Nowy Testament zauważamy, że o Jezusie również powiedziano, że jest Zbawicielem. Możemy o tym przeczytać w Dziejach Apostolskich 4:12 (BW).

Podobnie czytamy w zapowiedzi narodzin Jezusa w ewangelii Łukasza 2:11 (BT).

” I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni”

„dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan”

Kościoły trynitarne na podstawie takiego porównania twierdzą, że jeżeli jest jeden zbawca, a tenże zwrot odniesiono nie tylko do Boga, ale również do Jezusa, więc wniosek jest taki, że Pan Jezus jest tym jedynym zbawicielem.

Badając pobieżnie Słowo Boże, bez analizy kontekstu i znaczenia słowa zbawiciel rzeczywiście możemy dać się zwieść. Zbadajmy zatem ten temat dokładniej.

Czy słowo zbawiciel odniesiono w Biblii tylko do Boga i Jezusa?

Warto zacząć nasze rozważania, od  wyjaśnienia w jakich, oraz ilu miejscach w ST wyrażenie   יָשַׁע (yâsha‛) występuje poza  Izajasza 43:11 czy Ozeasza 13:4.

Jeżeli zajrzymy do konkordancji Stronga to hebrajskie słowo tłumaczone często na zbawiciel lub wybawiciel, występuje w Starym Testamencie 205 razy i zastosowano je nie tylko do Boga jak wielu mniema, ale również do ludzi, poprzez których Jahwe dokonywał wybawienia.

W przekładzie Biblii Gdańskiej, przetłumaczono to słowo: 81 razy na wybawić, 21 razy na zachować, 14 razy jako wybawiać oraz 10 razy jako zbawiciel.

W innych miejscach tłumacze oddali je jako: ratować, zbawionym być, zachowywać, wyswobodzić, bronić, obronić, ochraniać.

Tak, więc pomimo tego, że u Izajasza 43:11 czytamy:  „poza Mną nie ma żadnego zbawcy„, to dokładnie to samo słowo, w innych miejscach Pisma Świętego odniesiono również do ludzi, których Jahwe powołał jako wybawicieli.  Jedynym rozsądnym wytłumaczeniem jest więc uznanie, że sprawcą i źródłem wybawienia jest JHWH, dokonujący wybawienia, poprzez wybranych do tej roli ludzi, nazywanych również wybawicielami.

Wynika z tego, że to Bóg decyduje w jaki sposób zbawia oraz kogo powołuje do roli Zbawiciela.

Co wynika z Pism?

Przeczytajmy poniżej zacytowane wersety z księgi Sędziów:

3:31 „po nim był Szamgar, syn Anata. Zabił on sześciuset mężów filistyńskich grządzielą pługa, służącą do przyczepiania bydląt. I on wybawił Izraela.” (B.Pozn.)

6:14  „Wtedy Pan zwrócił się do niego i rzekł: Idź w tej mocy twojej i wybaw Izraela z ręki Midiańczyków. Przecież to Ja cię wysyłam.” (BW)

10:1 „Po Abimeleku dla wybawienia Izraela powstał Tola, syn Puy, syna Dodo, mąż z pokolenia Issachara. Mieszkał on w Szamir, na górze Efraima.” (BT II)

9:16 „W dniu jutrzejszym o tym czasie poślę do ciebie człowieka z ziemi Beniamina. Jego namaścisz na wodza ludu mego izraelskiego. On wybawi mój lud z ręki Filistynów, wejrzałem bowiem na mój lud, gdyż do mnie dotarło jego wołanie”.

Oczywiście w każdym z powyżej zacytowanych miejsc znajdziemy takie samo hebrajskie słowo jak w cytowanym wcześniej wersecie z Izajasza 43:11. Tłumacze oczywiście różnie to słowo (yâsha‛) będą tłumaczyli, co nie zmienia faktu, że wszędzie w 205 miejscach ono występuje.

To, że przetłumaczono je, nie zwrotem „zbawienie” ale „wybawienie” nie może być tutaj argumentem, gdyż zależy to tylko od tłumacza oraz użytego przekładu.

Co warto podkreślić, nie ma tutaj żadnej sprzeczności z wypowiedzią z Izajasza, gdyż JHWH jest rzeczywistym i jedynym zbawicielem w tym sensie, że to on jest sprawcą wybawienia, a występujący w Jego imieniu ludzie są tylko narzędziami, poprzez których wybawienie się fizycznie dokonuje. Wynika to wyraźnie ze słów z 2 Księga Królów 13:5 (BT II).

„Zatem Jahwe dał Izraelowi wybawiciela, który ich wyzwolił spod mocy Syrii, tak iż synowie Izraela mieszkali w swoich namiotach, jak przedtem.

Jahwe zbawia poprzez Zbawicieli

Przeanalizowanie wersetów, w których występuje to samo hebrajskie słowo, prowadzi zatem do wniosku, że Bóg wybawia swój lud posługując się ludźmi którzy również nazywani są zbawicielami (wybawicielami) jak chociażby napisano o Otonielu z księgi Sędziów 3:9, gdzie słowo to występuje dwukrotnie:

„Wołali tedy synowie Izraela do Jahwe o pomoc. I powołał Jahwe wybawcę dla synów Izraela, by ich wybawił od niego, a mianowicie Otniela, syna Kenaza, młodszego brata Kenaza.” (B.Pozn.)

W przekładzie Wujka użyto zwrotu  „I wołali do PANA, który im wzbudził zbawiciela …”

Gdyby niestosownym było użycie zwrotu zbawiciel w stosunku do kogoś innego poza Bogiem, to dlaczego Otoniela, Pismo tak właśnie nazywa? Jedynym rozsądnym wytłumaczeniem, jest to, że Bóg jest jedynym wybawcą, w tym sensie, że to On ustanawia, daje czy posyła wybawicieli, będąc jednocześnie rzeczywistym i jedynym sprawcą wybawienia.

Proszę zwrócić uwagę na poniżej zacytowane wersety:

Sędziów 2:16 „Wtedy WIEKUISTY ustanowił sędziów, a oni wybawiali ich z ręki grabieżców.” (NBG)

Nehemiasza 9:27 „Wtedy wydałeś ich w ręce ich wrogów, żeby ich dręczyli. W czasie swego udręczenia wołali do Ciebie, a Ty z niebios wysłuchałeś i według wielkiego miłosierdzia Twego dałeś im wybawicieli, żeby ich wybawili z ręki wrogów.”

Izajasza j 19:20 „Będą to znaki i świadectwa dla Jahwe Zastępów w kraju egipskim. Kiedy wobec ciemiężycieli zawezwą Jahwe na pomoc, pośle im wybawiciela, który będzie ich bronił i ocali.”

Mojżesz a wybawienie

Przykładem takiego wybawiciela może tutaj być Mojżesz, który wyciągnął laskę nad wody Morza Czerwonego. Kto był wybawcą? Pomimo tego, że osobiście Mojżesz wyprowadzał naród wybrany, to chwała za to słusznie należy się Bogu.

Zwraca na to uwagę Księga Wyjścia 14: 30 (BTII) przypisując wybawienie Bogu, ale Piotr w Dziejach Apostolskich 7:35 (BW) mówi o Mojżeszu jako tym, którego Bóg posłał jako wybawcę.

„W tym to dniu wybawił Jahwe Izraela z rąk Egipcjan. I widzieli Izraelici martwych Egipcjan na brzegu morza.”

„Posłał więc Bóg Mojżesza jako wodza i wybawcę, tego właśnie, którego zaparli się pytając: „Kto cię ustanowił wodzem i sędzią?” A dokonał tego z pomocą anioła, który ukazał mu się w krzaku.”

A jak jest z Jezusem. Czy sytuacja nie jest tutaj analogiczna?

Proroctwa dotyczące Jezusa

W księdze Powtórzonego Prawa 18:15, 18 (BT II) czytamy ważne proroctwo  mesjańskie:

„Jahwe, twój Bóg, wzbudzi ci bowiem podobnego do mnie proroka spośród ciebie, spośród twych braci. Jego będziecie słuchać, .”
„Wzbudzę im proroka spośród ich braci, podobnego tobie, i w jego usta włożę moje słowa, a on powie im wszystko, co mu nakażę. „

To ważne proroctwo mówi nam, że Jezus (Jehoszua) miał pełnić podobną jak Mojżesz rolę proroka i wybawiciela.

W Dziejach Apostolskich 3:22 (BT) Piotr jednoznacznie odnosi to proroctwo do Pana Jezusa.

„Powiedział przecież Mojżesz: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie. „

Jak widzimy, nie sam Bóg miał się pojawić na ziemi jako Zbawiciel. Miał się pojawić prorok podobny Mojżeszowi. Gdyby miał przyjść sam Bóg, nie byłoby stosowna zapowiedź, że przybędzie ktoś na podobieństwo Mojżesza!

W księdze Dziejów Apostolskich 13:23 (BWP) Piotr  potwierdza, że Bóg zgodnie z zapowiedzią posyła w roli zbawiciela Jezusa!

„To właśnie z jego potomstwa, zgodnie z obietnicą, zesłał Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa.”

Analogia jest jednoznaczna. Podobnie jak w czasach Sędziów Bóg wybrał do roli wybawiciela Otoniela, tak w celu wybawienia wszystkich wierzących Bóg posyła w celu zbawienia Jezusa.

Oczywiście ranga wybawienia jest tu różna, ale zasada podobna.

Jahwe posyła Zbawiciela Jezusa

Przeanalizujmy ewangelię Łukasza 1:68,69 (B.Pozn.), która jednoznacznie taki sposób rozumowania potwierdza.

„Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, albowiem spojrzał na swój lud i odkupił go. I zesłał Zbawiciela z domu swojego sługi, Dawida.”

Pan (JHWH) Bóg Izraela, nie przychodzi w osobie Jezusa, nie przychodzi osobiście ale jak czytamy posyła Zbawiciela co potwierdza również proroctwo z księgi Zachariasza 9:9 (BG):

„Wesel się bardzo, córko Syońska! wykrzykaj, córko Jeruzalemska! Oto król twój przyjdzie tobie sprawiedliwy i zbawiciel ubogi i siedzący na ośle, to jest, na oślęciu, źrebiątku oślicy.”

O kim mowa? W ewangelii Mateusza 21:9 (B. Pozn) wyraźnie wskazano na Jezusa:

„A tłumy idące przed Nim i za Nim wołały głośno: „Hosanna” Synowi Dawidowemu! Chwała temu, który przychodzi w imię Pana, „Hosanna” na wysokościach!”

Jezus „przychodzi w imię Pana” (JHWH) w roli zbawiciela. Tłumy, które to wykrzykiwały nie wierzyły w Trójcę, nie wierzyły również, że jest dwóch zbawicieli. Osoby,które znały księgę Sędziów, doskonale zdawały sobie sprawę, że to Jahwe posyła Zbawiciela w osobie obiecanego Mesjasza i jak Biblia mówi o Jezusie „Sługi Pańskiego„.

„Moja nauka nie jest moją”

Czy Jehoszua (Jezus) przypisywał chwałę za to co czyni samemu sobie?

Czy twierdził, że przyszedł w swoim imieniu?

W ewangelii Jana 7:16-18 (BT) mówi sam o sobie otwarcie:

„Odpowiedział im Jezus mówiąc: Moja nauka nie jest moją, lecz Tego, który Mnie posłał. Jeśli kto chce pełnić Jego wolę, pozna, czy nauka ta jest od Boga, czy też Ja mówię od siebie samego. Jeśli kto chce pełnić Jego wolę, pozna, czy nauka ta jest od Boga, czy też Ja mówię od siebie samego. Kto mówi we własnym imieniu, ten szuka własnej chwały. Kto zaś szuka chwały tego, który go posłał, ten godzien jest wiary i nie ma w nim nieprawości. „

Jezus nie przyszedł sam z siebie, nie przyszedł we własnym imieniu jak to miało miejsce przyjmując naukę o Trójcy, ale został posłany jako zbawiciel przez Boga. Apostoł Jan nie miał wątpliwości co do tego pisząc w 1 swoim liście 4:14 (BW):

„A my widzieliśmy i świadczymy, iż Ojciec posłał Syna jako Zbawiciela świata”

Jan wyraźnie napisał, że  Ojciec posyła Syna w roli zbawiciela. Nie przychodzi na ziemię sam Bóg, ale jego posłaniec z misją zbawienia wszystkich  tych, którzy uwierzą w Jego imię. Którzy uwierzą, że jest on tym, na którego czekali? Uwierzą, że Jezus został wywyższony ponad wszystkich innych, gdyż to właśnie On okazał się oczekiwanym Mesjaszem, posłanym jako zbawiciel!

Kto wywyższył Jezusa?

Odpowiedź jasno to wynika z Dziejów Apostolskich 5:31 (BW).

„Tego wywyższył Bóg prawicą swoją jako Wodza i Zbawiciela, aby dać Izraelowi możność upamiętania i odpuszczenia grzechów.”

Wszechmocny Bóg nie potrzebuje być “wywyższonym”, aby zostać Wodzem i Zbawicielem. Bóg jest nim po prostu z definicji, w przeciwieństwie do swego Syna, który władzę i moc sprawczą od Boga otrzymuje.

Zwraca na to uwagę list do Filipian 2:9 (BW)

„Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię”

To Bóg wywyższył Jezusa i obdarzył go imieniem, dzięki któremu możemy uzyskać u Boga przebaczenie grzechów!

Dlatego też możemy powtórzyć za Piotrem słowa z Dziejów Apostolskich 4:12, że nie ma innego imienia danego ludziom, w którym mogą zostać zbawieni.

Przeczytajmy ten ważny werset, korzystając z 3 różnych przekładów

(Biblia Poznańska v.1.6)  Nie ma bowiem poza Nim zbawienia, gdyż na świecie nie ma innego imienia danego ludziom, dzięki któremu moglibyśmy być zbawieni”.
(BWP v.1.2)  I nikt nie może dostąpić zbawienia inaczej niż tylko w Nim, bo nikomu na świecie nie dał Bóg imienia, w którym moglibyśmy osiągnąć zbawienie.
(NBG)  Nie istnieje też w nikim innym zbawienie; bo nie istnieje inne Imię pod niebem, które zostało wyznaczone wśród ludzi, w którym jest nam konieczne zostać zbawionymi.

Klucz do zrozumienia, jest w słowach wytłuszczonych. Jak byśmy połączyli te trzy przekłady w jedno, to możemy sparafrazować je w zdaniu:

„nie ma innego imienia danego ludziom” ,”bo nikomu na świecie nie dał Bóg imienia w którym moglibyśmy osiągnąć zbawienie”, „bo nie istnieje inne Imię pod niebem, które zostało wyznaczone wśród ludzi”!

To Bóg poprzez anioła nakazał by nadano przyszłemu Mesjaszowi imię Jezus (Jehoszua, Jeszua), które tłumaczymy na język polski: „Jahwe jest zbawieniem„.

Jezus okazał się długo oczekiwanym Mesjaszem, który miał przyjść w roli wybawiciela (Zbawiciela).

Jak Jezus nas wybawia?

Faryzeusze oczekiwali, że obiecany Mesjasz tak jak w czasach sędziów rozprawi się z ciemiężcami i wybawi Izrael z ręki Rzymian, ale Bóg przysłał Jezusa z dużo donioślejszą misją, żeby wybawić wszystkich wierzących z niewoli grzechu, a nie spod jarzma okupanta.

Jasno taka misja Jezusa wynika z  ewangelii Marka 10:45 (BT) gdzie czytamy:

„Albowiem Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służyć i oddać swe życie na okup za wielu.„

Chrystus ofiarowując swoje „życie”, czyli umierając za nas męczeńską śmiercią (rodzi się pytanie, czy Bóg może umrzeć?) – „zapłacił okup za całą ludzkość wziętą w niewolę grzechu i śmierci”!

Baranek Boży i pośrednik

Doskonale rozumiał rolę Jezusa w zbawieniu, Jan Chrzciciel mówiąc o nim: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata„. Czy Barankiem paschalnym byłby tutaj sam Bóg?

Zakładający, że Jezus jest częścią Boga to musimy się zgodzić również z tym, że ofiara została złożona z Boga i dla Boga. Musimy ponad to zanegować rolę Jezusa jako pośrednika pomiędzy Bogiem a ludźmi. Gdyby Pan  Jezus był Bogiem (czyli stroną) nie mógłby jednocześnie być „pośrednikiem” pomiędzy Bogiem a ludźmi, o czym wyraźnie czytamy w 1 Tymoteusza 2:5 (BT):

” Albowiem jeden jest Bóg,  jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus”

Arcykapłan

Apostołowie wiedzieli, że Chrystus oddał swoje życie w ofierze na ołtarzu przebłagalnym niebiańskiego Ojca. Dlatego mówi się o nim również w Pismach jako o Arcykapłanie (Czy jednak Boga możemy nazwać arcykapłanem?)

W liście do Hebrajczyków  5:6 oraz 5:10 (prorocza zapowiedź z Psalmu 110:4) wyraźnie napisano:

„jak i w innym /miejscu/: Tyś jest kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka.”

„nazwany przez Boga kapłanem na wzór Melchizedeka”

Czy Bóg powinien brać wzór z Melchizedeka? Bóg nie może być nazywany kapłanem na wzór człowieka. Czy w ogóle Bóg może być kapłanem?

Nie. Jezus jest pośrednikiem, naszym Arcykapłanem i jedyną drogą prowadzącą do zbawienia. Wyraźnie czytamy o tym w ewangelii Jana 14:6, gdzie Pan Jezus mówi sam o sobie:

„ … Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie„

Odrzucenie Jezusa jako tego, który prowadzi do Boga, i tego poprzez którego Bóg dokonuje zbawienia to droga do zagłady!

Nie ma w nikim innym zbawienia

Musimy uwierzyć w to, że  „nie ma w nikim innym zbawienia” poza Jezusem, gdyż nikt inny z misją wybawienia nie został przez Boga posłany.

Nie ma zatem żadnego innego imienia danego ludziom dzięki któremu mogliby dostąpić zbawienia.

W Dziejach Apostolskich 10:43 czytamy:

„O nim to świadczą wszyscy prorocy, iż każdy, kto w niego wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów przez imię jego. ”

Biorąc to wszystko pod uwagę nie dziwi nas, że w ewangelii Łukasza 2:11 (BT) napisano, że  narodził się  Zbawiciel.

„dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan”

Czy ci którzy usłyszeli te słowa pomyśleli, że sam Bóg się narodził? A może uznano, że Mesjasz przyjdzie jako wcielenie Boga lub jedna z rzekomych osób boskich Trójcy? Nie!

Żydzi oczekiwali Mesjasza i zbawiciela, przychodzącego od Boga, a nie przyjścia samego Boga! Już samo słowo Mesjasz o tym dobitnie świadczy!

Szaliah

Ci, którzy usłyszeli, że narodził się zbawiciel doskonale wiedzieli o zasadzie przedstawicielstwa „szaliah„. W The Encyclopedia of the Jewish Religion zauważono:

„Przedstawiciel (hebr. Szaliah): główna myśl w żydowskim prawie przedstawicielstwa jest wyrażona w powiedzeniu, iż 'przedstawiciel danej osoby jest uważany za tą osobę’ Dlatego też każde działanie wykonane przez prawidłowo ustanowionego przedstawiciela jest uznawane tak samo jakby wykonał je mocodawca…”

Na takiej właśnie zasadzie działali sędziowie w Izraelu. Działali jako przedstawiciele samego Boga, a akty ich wybawienia przypisywane były Bogu, tak jakby On sam wybawiał!

Użyte w cytowanym powyżej wersecie z Łukasza 2:11, słowo greckie σωτήρ (sōtēr) w konkordancji Stronga jest tłumaczone na: wybawca, wybawiciel, oswobodziciel, zbawca, zależnie od wyboru tłumacza.

To samo greckie słowo użyte zostało w 1 liście Jana 4:14 (BT) gdzie wyraźnie widać zasadę przedstawicielstwa w słowach: „Ojciec zesłał Syna jako Zbawiciela świata”.

Jest to zgodne z obietnicą, o której mówił Zachariasz, o czym czytamy w ewangelii Łukasza 1:69-71 (B.Pozn.)

„I zesłał Zbawiciela z domu swojego sługi, Dawida. Jak przez usta swoich świętych proroków powiedział od wieków: że wybawi nas od nieprzyjaciół i z rąk wszystkich, którzy nas nienawidzą”

Kto realizuje dzieło Zbawienia?

Jasno wynika z Pism, że dzieło zbawienia  jest realizowane zarówno przez Boga, jak i tego, którego Bóg posłał z misją wybawienia nas z niewoli grzechu.

Nawet Maria, (zobacz Łukasza 1:47, Biblia poznańska v.1.6) nazywała Boga swoim Zbawicielem, ale zgodnie ze słowami anioła uważała, że urodzi Syna Boga Najwyższego, a nie samego Boga, lub Jego wcielenie!

 Nie tylko dla Marii Bóg jest sprawcą zbawienia, ale podobnie myślał chrześcijanin Juda, który w swoim liście 1:25 napisał:

„Jedynemu Bogu, Zbawicielowi naszemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, niech będzie chwała, uwielbienie, moc i władza przed wszystkimi wiekami i teraz, i po wszystkie wieki. Amen.”

Maria jak również Juda rozumieli, że zbawienie pochodzące od Boga, jest realizowane poprzez Chrystusa.

Jahwe a Jezus

Nigdzie w Piśmie Świętym nie znajdziemy informacji, że Bóg oraz Jezus wchodzą w skład jednego wieloosobowego Boga. Wręcz przeciwnie, w wielu miejscach jest mowa o dwóch oddzielnych osobach, jak to wynika z 1 do Koryntian 8:6 (BW):

„Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i  jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy.”

Jest tytlko jeden Bóg i jeden Pan, będący obiecanym Mesjaszem. Jasno to wynika chociażby z księgi  Objawienie 7:10 oraz 19:1 (BW):

„I wołali głosem donośnym, mówiąc: Zbawienie jest u Boga naszego, który siedzi na tronie, i u Baranka.”

Jaki byłby cel rozgraniczenia Boga od Jezusa, gdyby chodziło o tą samą osobę? Czyż nie wystarczyłoby napisać, że zbawienie jest u Boga? Księga Objawienia nie bez powodu nazywa Jezusa Barankiem, który jak wiemy został za nas złożony w ofierze. Ma więc niepodważalny udział w bożym dziele zbawienia. Bez ofiary jaką Jezus złożył ze swojego życia, wybawienie nie byłoby możliwe!

Wróćmy jeszcze na chwilę do Dziejów Apostolskich 4:12, gdzie czytamy, że:

„nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni”.

Warto się zastanowić w jakich okolicznościach Piotr wypowiedział te słowa?

Co mówi nam kontekst?

Piotra i Jana postawiono najwyraźniej przed Sanhedrynem. Piotr nie twierdził, że głoszony Jezus jest Bogiem. Pytanie dotyczyło uzdrowienia chorego w imieniu Jezusa, zgodnie z tym o czym czytamy w Dziejach Apostolskich 4:10 (BT):

„to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka — którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych — że przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy.”

Piotr nie nauczał, że Jezus jest Bogiem. Piotr naucza, że jest Chrystusem, który przez Boga został wskrzeszony z martwych. Wskazał, że dokonał uzdrowienia w imię Jezusa Chrystusa, którego to Bóg wskrzesił z martwych!

Badając kontekst tej wypowiedzi „I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni„, rozumiemy dlaczego Rada Najwyższa nie skazała Piotra i Jana na śmierć.

Podsumowanie

Reasumując, Zbawiciel to tytuł, który Biblia odnosi do Boga Ojca oraz tych, poprzez których Bóg dokonuje aktów wybawienia w tym Pana Jezusa Chrystusa.

Dostrzegając te wyraziste biblijne nauki nie niepokoi nas, fakt odniesienia tego samego tytułu, czy tytułów do Boga oraz Jezusa, poprzez którego Bóg realizuje swój plan wybawienia ludzkości z niewoli grzechu i śmierci. W liście do Tytusa 3:4-7 (BWP) możemy przeczytać:

„Lecz kiedy Zbawiciel nasz Bóg objawił swoją dobroć i miłość względem ludzi, uwolnił nas od wszelkiego zła
I to bynajmniej nie dlatego, że dokonaliśmy zbawiennych czynów, ale wyłącznie miłosierdziem swoim powodowany zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające nas w Duchu Świętym.
Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego.
Abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, mogli żyć nadzieją otrzymania kiedyś życia wiecznego.

Dlatego jesteśmy gotowi powtórzyć za Pawłem słowa z 1 listu do Tymoteusza 1:1

„Paweł, apostoł Chrystusa Jezusa z rozkazu Boga, Zbawiciela naszego, i Chrystusa Jezusa, nadziei naszej„

Zwolenników doktryny o Trójcy powinien natomiast zaniepokoić fakt, że o rzekomej trzeciej osobie Boga w temacie zbawiciela się nawet nie wspomina. W Jana 17:3 (BT) czytamy:

“A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.“

Dlaczego Duch Święty został tu pominięty?

Potwierdzają to cytowane wcześniej słowa z księgo Objawienia 7:10. Również tutaj nie wspomniano o rzekomej osobie Ducha Świętego w kontekście naszego Zbawienia:

„… Zbawienie jest u Boga naszego, który siedzi na tronie, i u Baranka.”