Czy imię Jahwe miało zostać zastąpione imieniem Jezus?

Niektórzy zwracają uwagę na fakt, że w Nowym Testamencie nie znajdujemy imienia Boga Jahwe, więc wyciągają wniosek, że Jezus (Jehoszua) zastąpił starotestamentowego JHWH.

Czy taki wniosek ma biblijne uzasadnienie?

Na początek musimy zadać sobie pytanie, czy Bóg Starego Testamentu przestał być Bogiem Biblii na rzecz Jezusa w Nowym Testamencie?

Zobaczmy co na ten temat uczy sam Pan Jezus.

Zacznijmy od wypowiedzi Jezusa z ewangelii  Marka 12:29 (BT). Jezus został zapytany przez uczonego w Piśmie, które z bożych przykazań jest pierwsze ze wszystkich.

„Jezus odpowiedział: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden”

Pan Jezus cytuje tu fragment Powtórzonego Prawa 6:4 który brzmi :

 „Słuchaj, Izraelu, JHWH_(jest) Bogiem_naszym, JHWH jedyny” – Przekład Interlinearny

„Słuchaj Izraelu: Jahwe, nasz Bóg, jest jeden ” – Biblia KUL

Jezus nie miał wątpliwości, że Bóg Starego Testamentu to ten sam Bóg, w którego on wierzy.  Z uwagi na przekład  zamiast Jahwe Bóg czytamy dzisiaj rzeczywiście zwrot Pan Bóg.

Taka praktyka zastępowania imienia JHWH zwrotem Pan ma za zadanie zatrzeć różnicę pomiędzy Bogiem JHWH a Panem Jezusem.

Pan czy JHWH

Rodzi się jednak pytanie, czy Pan Jezus cytujący z hebrajskiego używa, czy nie używa tu imienia Boga JHWH?

Chrystus naucza, że Bogiem jest jedynie Pan (JHWH), o którym wspomina księga Powtórzonego Prawa 6:4, z której to księgi cytat pochodzi.

W innym miejscu Jezus czyta w Synagodze bezpośrednio ze zwoju Izajasza fragment 61:1 (zob. Łukasza 4:18 POZN)

„Duch Pański nade mną, dlatego mnie namaścił, abym głosił ubogim dobrą nowinę, posłał mnie, abym obwieszczał więźniom uwolnienie, a ślepym odzyskanie wzroku. Abym wolnością obdarzał uciśnionych”

Co kryje się pod zwrotem „Duch Pański”? U Izajasza, z którego pochodzi cytat czytamy dosłownie (wg. BT II)

„Duch Jahwe, Pana, nade mną, bo Jahwe mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać razy serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę; „

W zwoju z którego czytał Jezus nie było Duch Pana ale Duch JHWH.

Różnicę pomiędzy Pan a JHWH wyraźnie widać u Izajasza 50:5

„Pan, Jahwe, otworzył mi ucho, ja zaś nie wzbraniałem się ani się nie cofnąłem.”

W hebrajskim, mamy tutaj słowo Adonai oraz JHWH obok siebie (zob. 50: 4,7,9). Tłumacze mieli tutaj dylemat co zrobić, żeby nie przetłumaczyć „Pan, Pan …„.

Podobny problem powstał w Psalmie 110:1-2 (BW) gdzie czytamy „Rzekł Pan Panu memu”.  Przyznamy, że inaczej to wygląda gdy czytamy (KUL): „Wypowiedź1 Jahwe dla Pana mojego„.

Od razu wiadomo o kogo chodzi.

Czego dowiadujemy się z Ewangelii Łukasza?

Warto analizując ten temat zapoznać się dodatkowo z pierwszym rozdziałem ewangelii Łukasza, gdzie czytamy kilkukrotnie o „Panie” w nawiązaniu do Boga JHWH:

„Będzie bowiem wielki w oczach Pana …” (Łuk. 1:15)

„Wielu spośród dzieci Izraela nawróci do Pana, Boga ich” (Łuk. 1:16)

„Tak uczynił mi Pan — mówiła ” (Łuk. 1:25)

 „Anioł … rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą…” (Łuk. 1:28)

” … będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego ojca, Dawida” (Łuk. 1:32)

„Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa” (Łuk. 1:38)

„Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, …” (Łuk. 1:68)

Pan Bóg – o kogo chodzi?

Co kryje się w zwrocie „Pan Bóg Izraela” czy zwrocie „służebnica Pańska”? Czyż nie JHWH – Jahwe Bóg, zgodnie z tym co zawierają księgi pisane po hebrajsku. Są to zapowiedzi związane z przyjściem Jezusa, więc zwrot „Pan” nie może w żaden sposób wskazywać na Jezusa, który ma dopiero się urodzić.

Warto przy tym zwrócić uwagę, że zapowiedziany Mesjasz nie miał się okazać Bogiem, ale Synem Najwyższego, a Pan Bóg miał mu dać tron Jego ojca, Dawida!  Kto jest Najwyższym i czy może być w takim przypadku, ktoś mu równy? Kim jest  Synem Najwyższego? Kto mu daje tron Jego Ojca Dawida?

Warto zastanowić się również kto kryje się pod słowem Pan w poniższym fragmencie z Łukasza 2:22,23,26

2:22  A gdy zgodnie z Prawem Mojżesza upłynęły dni ich oczyszczenia, przynieśli Dziecko do Jerozolimy, aby je przedstawić Panu,
2:23  jak napisano w Prawie Pańskim: Każdy potomek płci męskiej otwierający łono matki będzie poświęcony Panu.
2:26  Duch Święty zapowiedział mu wcześniej, że nie zazna on śmierci, dopóki nie ujrzy Chrystusa, Wybawcy posłanego przez Pana. 

Nie ulega wątpliwości, że Symeon (26 werset) będący Żydem doskonale rozumiał, że Panem jest Jahwe (JHWH). To, że w przekładzie na grekę zastąpiono Tetragram słowem Pan nic tu nie zmienia. Służy raczej zaciemnieniu nauk biblijnych i próbie zrównania osoby Jezusa i Boga. Widać to dokładnie na manipulacji z 1 Listu do Koryntian 15:47 w przekładzie NBG (idącym za Textus Receptus), a tłumaczeniem idącym za zweryfikowanym przekładem Nestle Alanda 28. Porównajmy dwa przekłady:

„Pierwszy człowiek jest z ziemi, gliniany; drugi człowiek jest Panem z Nieba.” – Nowa Biblia Gdańska
„Pierwszy człowiek jest z prochu ziemi, ziemski; drugi człowiek jest z nieba.” – Biblia Warszawska

Dodanie zwrotu z „Panem z Nieba” (nowsze odkrycia wykazały, że zwrot „Panem” nie występował w najstarszych manuskryptach i jest dodatkiem kopisty) ma sugerować, że Jezus jest „Panem” czyli JHWH ze Starego Testamentu.

W jakim języku spisał Mateusz swoją ewangelię?

Wielu naukowców (np. George Howard) udowadnia, że ewangelia Mateusza została napisana w języku hebrajskim. Jak zatem po hebrajsku były zapisane poniższe słowa?

Mat 1:22 A stało się to wszystko, żeby się spełniło słowo Pańskie wypowiedziane przez proroka: (KUL)
Mat 1:24 Józef zbudziwszy się ze snu, uczynił jak mu polecił anioł Pański i wziął do siebie swą małżonkę (KUL)

„Słowo Pańskie” to nic innego jak „Słowo JHWH”, a „anioł Pański” to „anioł JHWH” (Anioł Jahwe). W Wikipedii na temat hebrajskiej wersji tej ewangelii czytamy między innymi:

„Według dawnej egzegezy katolickiej przyjmowano, że Ewangelia Mateusza została napisana po aramejsku lub hebrajsku, a dopiero później przetłumaczona na grekę[44]. Tezę tę potwierdza świadectwo Papiasza z początku II wieku o mowach Jezusa spisanych przez Mateusza w języku hebrajskim[45]. Pogląd ten podzielali Orygenes[46] i Ireneusz[47]. Takie przekonanie istniało w Kościele od początku drugiego wieku[48] . Hebrajski tekst tej Ewangelii miał zabrać do Indii Bartłomiej[49].

Natomiast Hieronim poświadcza, iż tekst ten jeszcze w V wieku znajdował się w bibliotece w Cezarei Palestyńskiej[50]. Hebrajski tekst Mateusza był w posiadaniu ebionitów, którzy na swoje potrzeby dokonali wielu przeróbek. Ich poprawioną wersję nazywano Ewangelią Hebrajczyków lub Ewangelią Ebionitów[51]. Księga ta była pisana przede wszystkim z myślą o Żydach. Najprawdopodobniej sam tekst modlitwy Ojcze nasz został zapisany w języku hebrajskim, a nie aramejskim, gdyż odmawiane modlitwy podane żydowskim słuchaczom musiały być odmawiane w tym właśnie języku[52].”

W Komentarzu Żydowskim do Nowego Testamentu czytamy w wersecie z Mateusza 1:22 „... aby wypełniło się co powiedział Adonai …” a w przypisie wyjaśniono – „Adonai – Pan, Jahwe”!

Ewangelia Mateusza po hebrajsku

W dostępnym w Polsce tłumaczeniu Ewangelii Mateusza z hebrajskiego na nasz język dokonanemu przez Eliyazara Ben Miqra (wydawnictwo Petrus 2017) zarówno w Mateusza 1:22 jak również 1:24 znajdujemy abrewiant ha-Šēm przetłumaczony na JHWH!

„To wszystko, aby się spełniło to, co było napisane przez proroka według JHWH: …”

„Józef obudził się ze swojego snu, zrobił wszystko według tego, co mu nakazał posłaniec od JHWH …:

Znamienne są tu słowa Jezusa (Jeszua) z ewangelii Mateusza 4:7-11 (Ewangelia Mateusza  po Hebrajsku)

W tłumaczeniu Eliyazara Ben Miqra czytamy w tym miejscu:

Jak widzimy w tej wersji hebrajskiej nie mamy Pan (Adonai), ale abrewiant ha-Šēm przetłumaczony na JHWH!

Jezus (Jehszua) mówi „Nie wystawiaj na próbę JHWH” oraz „Będę się modlił do JHWH i tylko Jemu będę służyć!”.

Pomimo tego, że w dostępnych kilkunastu mss hebr. MtSzTb nie występuje Tetragram JHWH, to znajdujemy w nich z reguły substytut/termin zastępczy  ha-Šēm tłumaczony jako JHWH.

Przypomina to praktykę  zastępowania imienia Bożego YHWH słowem Adonai. Obecnie dostępnych jest co najmniej 20 przekładów MtSzTb i w ok. 75% w nich pojawia się taka czy inna forma imienia Bożego. Oznacza to, że większość tłumaczy postanowiła dokonać koniektury (poprawki) i zamieścić imię Boże. Jednym z nich jest polski żydowski biblista Eliezer Wolski (Eliyazar Ben Miqra) jak to widzimy na skanie powyżej.

 Co oznacza imię Jeszua?

Co ciekawe już samo znaczenie imienia Jezus –  (Jehoszua, Jeszua) daje nam dużo do myślenia.

Jak tłumaczy się imię Jezusa z języka hebrajskiego?

W Słowniku Biblijnym posiadającym Imprimatur kościelne (Księgarnia Św. Jacka – 1982) czytamy jak poniżej, że to imię znaczy „Jahwe jest zbawieniem„:

W Komentarzy Żydowskim do Nowego Testamentu pod hasłem Jezus, czytamy, że imię Jezus oznacza „J-H-W-H zbawia”

Ci zatem co negują istnienie imienia Boga Izraela w NT negują, poprawność znaczenia imienia Jehoszua (Jezusa). Negują również wszystkie proroctwa, w których pojawia się imię Boga Izraela.

Sługa Jahwe

Warto zastanowić się dla przykładu, o kim  prorokował Izajasz w 42:1.

” Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. „

Jest to proroctwo, do którego nawiązuje Mateusz w 12:18 „Oto mój Sługa; którego wybrałem„. Nikt nie ma (nawet katoliccy komentatorzy) wątpliwości, że Jezus to „Sługa Jahwe„.

W słowniczku do Biblii Tysiąclecia, II wydanie, czytamy  pod hasłem „Sługa Jahwe”:

Czy Sługa Jahwe to sam Jahwe?

Czy Sługa Jahwe może być równy samemu Jahwe? Jezus wielokrotnie nazywany jest Sługą Boga chociażby w poniższych dwóch fragmentach Pism:

„Zeszli się bowiem rzeczywiście w tym mieście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś, Herod i Poncjusz Piłat z poganami i pokoleniami Izraela,” – Dzieje Apostolskie  4:27

„Dla was w pierwszym rzędzie wskrzesił Bóg Sługę swego i posłał Go, aby błogosławił każdemu z was w odwracaniu się od grzechów „. – Dzieje Apostolskie 3:26

Jezus w kilku innych miejscach pomimo, że nie wymawiał imienia Boga to bezpośrednio nawiązywał do niego:

Mateusza 6:9 (BW) „A wy tak się módlcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, Święć się imię twoje„

Jana 12:28 (BW) ” Ojcze, uwielbij imię swoje ! Odezwał się więc głos z nieba: I uwielbiłem, i jeszcze uwielbię.

Jana 17:6 (BW) „Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata; twoimi byli i mnie ich dałeś, i strzegli słowa twojego. „

O jakie imię tu chodzi?

Jezus jak wynika do z Jego wypowiedzi, uczył modlić się swoich uczniów nie do siebie, ale właśnie do swojego Ojca, będącego Bogiem Izraela, ale i Jego Bogiem.

W ewangelii Jana 20:17 (BT) Jezus wyraźnie sam o tym mówi przed wstąpieniem do nieba.

„….  Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego. ”

Ojciec Pana Jezusa to ten sam Bóg, który był i jest Bogiem JHWH.

Ojciec czy Jahwe?

Pan Jezus każe nam uświęcać imię Boga, ale ci którym to imię przeszkadza twierdzą, że nowym imieniem jest Ojciec, chociaż „Ojciec” nie jest imieniem własnym. Zwrot Ojciec wskazuje raczej na Tego, który daje życie.

Częste użycie przez Pana Jezusa zwrotu Ojciec (czy Abba – forma zdrobniała, polskie „tato”) wskazuje na bliską więź, jaka Go z Jego Ojcem łączyła. Dla Pana Jezusa Bóg był nie tylko Jego Bogiem, ale i rzeczywistym Ojcem, więc nie musiał zwracać się do Ojca używając Jego imienia JHWH.

Uznając Jezusa mamy zatem również dostęp do Ojca na innych zasadach niż wcześniej mieli Izraelici.

Dlatego, możemy o czym czytamy w 1 Jana 3:2 powiedzieć, że „jesteśmy dziećmi Bożymi„.

Właśnie dlatego mamy przywilej zwracać się do Boga poprzez zwrot Ojciec, co nie oznacza w żadnym wypadku, że Boże Imię JHWH ma odejść  w zapomnienie, gdyż nasz Ojciec to właśnie JHWH.

W liście do Galatów 4:1-5 czytamy, że Jezus nas „wykupił” z niewoli grzechu, „abyśmy dostąpili usynowienia” co również umożliwia nam zwracanie się do JHWH nie tylko jako do Boga, ale i  naszego Ojca!

Podobne myśli znajdujemy w Rzymian 8:15-17:

„Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by ponownie żyć w zastraszeniu, lecz Ducha usynowienia, w którym wołamy: Abba, Ojcze!
Ten właśnie Duch świadczy wraz z naszym duchem, że jesteśmy dziećmi Boga.
A jeśli dziećmi, to i dziedzicami — dziedzicami Boga, a także współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z Nim cierpimy, po to, by razem z Nim mieć również udział w chwale.”

Mamy być współdziedzicami z Jezusem, dzięki któremu mamy dostęp do Ojca! Jak czytamy w liście do Hebrajczyków 13:15 BT:

„Przez Niego więc składajmy Bogu ofiarę czci ustawicznie, to jest owoc warg, które wyznają Jego imię.”

Mamy zatem czcić Boga poprzez wyznawanie Jego imienia. Jak możemy to robić nie znając Go lub uważając że zostało zastąpione imieniem Jezus?

Za co skazano Jezusa?

Rzecz najważniejsza. Kwestia sporna dotycząca Pana Jezusa wśród Faryzeuszy oraz Uczonych w Piśmie nie polegała na tym czy Jezus jest Bogiem, ale na tym czy jest obiecanym Mesjaszem (zob. Łukasza 23:2).

„I zaczęli go oskarżać, mówiąc: Stwierdziliśmy, że ten podburza nasz lud i wstrzymuje go od płacenia podatku cesarzowi, i powiada, że On sam jest Chrystusem, królem„

O to został Jezus oskarżony przed Piłatem. Nie o to, że czyni się Bogiem, ale że jest żydowskim Królem i obiecanym przez Boga  Chrystusem (taka też wina znajdowała się na tabliczce nad głowa Jezusa).

Podobnie Arcykapłan nie pytał Jezusa, czy uznaje się za Boga, ale jak czytamy w Marka 14:61 (BW) czy jest Chrystusem (Mesjaszem) i Synem Boga!

„… Znowu zapytał go arcykapłan, i rzekł mu: Czy Ty jesteś Chrystus, Syn Błogosławionego„

Nikt w czasach Jezusa nie zastanawiał się zatem, czy na ziemię zstąpił Bóg, ale czy Jezus jest tym, którego oczekiwali. A nie oczekiwali przyjścia Boga, ale Bożego Pomazańca, Mesjasza, a tym okazał się Jezus.

Kim jest Jezus?

Uczniowie Jezusa również nie uważali, że na ziemie zstąpił Bóg. Jezus zapytał pewnego razu uczniów „za kogo go uważają”. Piotr bez wahania odrzekł, o czym czytamy w Mateusza 16:16 (BT).

„Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”

Nie wszyscy w to wierzyli, dlatego autor listu do Hebrajczyków nie bez powodu udowadnia wyższość Syna Bożego nad aniołami. Gdyby Jezus był Bogiem taka analiza nie miała by żadnego sensu. Paweł udowadnia wyższość Jezusa, gdyż jako Mesjasz miał zasiąść u boku Jahwe, czego żaden z aniołów nie dostąpił!

W listach czytamy jak ważne jest imię Mesjasza nie dlatego, że był równy Bogu, ale dlatego że został przez Boga wybrany na zbawiciela wszystkich wierzących.

Jeżeli czytamy w Filipian 2:10, że „zegnie się przed nim wszelkie kolano„, to nie chodzi o cześć, jaką mamy oddawać Bogu, ale uznanie Jezusa za naszego Pana, któremu mamy być posłuszni.

Możemy lepiej zrozumieć rolę Jezusa jako Pana, czytając Efezjan 6:5-9, gdzie Paweł nawiązuje do niewolników.

Z kontekstu Filipian 2:9-11 jasno wynika, że ma się zgiąć wszelkie kolano, ale  „ku chwale Boga Ojca„, czyli ku chwale tego, który spowodował, że Mesjasz pojawił się na Ziemi.

Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię. 
 Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią
 I aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.

Jak czytamy w 1 liście do Koryntian 8:6 „dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, […] i jeden Pan, Jezus Chrystus” (zobacz Efezjan 4:5,6).

Nie ma innego imienia danego ludziom

Jeżeli czytamy w Dziejach Apostolskich 4:12, że nie ma innego imienia danego ludziom w związku ze zbawieniem, to nie dlatego, że imię Jahwe jest już nie ważne, ale dlatego że JHWH dał ludziom zbawiciela, w osobie Pana Jezusa, zgodnie z poniższymi słowami:

„I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.”.

Każdy słuchający słów Piotra, rozumiał, że chodzi o to, że Jezus jest Mesjaszem posłanym przez Boga jako zbawiciel.

Nikt nawet nie pomyślał, że Imię Jeszua (Jezus) ma zastąpić imię JHWH Boga Izraela. Nie kto inny jak sam Bóg nadal bowiem to imię Panu Jezusowi o czym czytamy w Łukasza 1:30-32 (BW):

 „I rzekł jej anioł: Nie bój się, Mario, znalazłaś bowiem łaskę u Boga.  I oto poczniesz w łonie, i urodzisz syna, i nadasz mu imię Jezus. Ten będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. I da mu Pan Bóg tron jego ojca Dawida.”

Spełniła się wówczas obietnica z  księgi Powtórzonego Prawa 18:18,19 gdzie czytamy (BW):

„Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty. Włożę moje słowa w jego usta i będzie mówił do nich wszystko, co mu rozkażę.  Jeśli więc kto nie usłucha moich słów, które on mówić będzie w moim imieniu, to Ja będę tego dochodził na nim.” 

Kto jest tym prorokiem?

Tym obiecanym prorokiem podobnym Mojżeszowi był właśnie Jezus! Piotr mówi o tym wyraźnie w Dziejach Apostolskich 2:36:

„Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem.„

Panem naszym i Mesjaszem Jezusa uczynił nie kto inny jak sam Bóg. Nie dlatego jednak, że ma On być „nowym” Bogiem (nie mógł by być wówczas pośrednikiem), ale dlatego, że Bóg go wybrał i wywyższył i namaścił jako zbawiciela!

To, że nie ma w nikim innym zbawienia nie oznacza zatem, że Jahwe nie jest już Bogiem, ale oznacza że Jahwe posyła Jezusa, który ma złożyć BOGU za ludzi ofiarę przebłagalną.

Droga do Boga oraz pośrednik

Zgadzamy się, zapewne wszyscy, że nie ma innej drogi do Boga, czy innego pośrednika poza Jezusem, zgodnie ze słowami z 1 Tymoteusza 2:5,6 (BT):

„Albowiem jeden jest Bóg,  jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus, który wydał siebie samego na okup za wszystkich jako świadectwo we właściwym czasie.”

Natomiast w Jana 14:6,  czytamy, że Pan Jezus jest drogą do celu, a nie celem tej drogi!

„Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie„

Wszystkie wersety wywyższające Jezusa są po to, żebyśmy mogli uznać Go, za obiecanego przez Boga Mesjasza, a nie za Boga, aby jak czytamy Bóg był wszystkim dla wszystkich, oraz aby każdy język wyznał że Jezus jest Panem ku chwale Boga.

Bóg Jezusa

Jezus nigdy nie kwestionował faktu, że Bogiem jest JHWH, zawsze nauczał, że jest sługą, posłańcem i pośrednikiem oraz drogą do Boga. Nigdzie Pan Jezus nie przeczył prawdzie, że Bogiem jest JHWH w imieniu którego nauczał i przemawiał.

W Ewangelii Jana 7:16-18 czytamy (BT):

„Odpowiedział im Jezus mówiąc: Moja nauka nie jest moją, lecz Tego, który Mnie posłał. Jeśli kto chce pełnić Jego wolę, pozna, czy nauka ta jest od Boga, czy też Ja mówię od siebie samego. Jeśli kto chce pełnić Jego wolę, pozna, czy nauka ta jest od Boga, czy też Ja mówię od siebie samego. Kto mówi we własnym imieniu, ten szuka własnej chwały. Kto zaś szuka chwały tego, który go posłał, ten godzien jest wiary i nie ma w nim nieprawości.„

Podobnie czytamy w Jana 5:43-44 (wg. BW)

„Przyszedłem w imieniu Ojca mego, a nie przyjęliście Mnie. Gdyby jednak przybył kto inny we własnym imieniu, to byście go przyjęli. Jakże możecie wierzyć wy, którzy nawzajem od siebie przyjmujecie chwałę, a nie szukacie chwały pochodzącej od tego, który jedynie jest Bogiem ?„

Jezus czy Jahwe

Reasumując, nie ma w Piśmie Świętym kwestii Jezus czy Jahwe. JHWH był i jest Bogiem i Ojcem zarówno Pana Jezusa jak również wszystkich wierzących.

Modląc się do Ojca i mówiąc „Ojcze nasz” modlimy się do tego samego Boga, w którym nadzieję pokładał naród wybrany, oraz z ramienia którego pojawił się Mesjasz w osobie Pana Jezusa.

Jezus nie przyszedł zastąpić Boga, ale przyszedł jako Boży Sługa, Mesjasz, Arcykapłan wykonać wyznaczone mu przez Boga zadanie. Dzięki złożonej Bogu ofierze odkupił nas z naszych grzechów stając się narzędziem zbawczym w rękach Boga. Poprzez niego nasz niebiański Ojciec realizuje swój plan zbawienia wszystkich wierzących.

Czy takie zrozumienie Pism, jest zgodne z poniższymi fragmentami, wskazującymi jednoznacznie na różnicę pomiędzy Bogiem a tym, którego nam dał jako zbawienie, oceńcie sami.

1 do Koryntian 8:6,76 (BW)

„Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy. (…) Lecz nie wszyscy mają właściwe poznanie

Jana 17:3

„A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa”