Czy Nowy Testament naucza o Trójcy?

W poprzednim wpisie zastanawialiśmy się, czy Pisma ST zapowiadają pojawienie się Boga w trzech osobach.

W wielu artykułach na blogu pokazujemy, że takiej nauki w Piśmie Świętym Starego Testamentu (ST) nie ma. Bogiem ST jest bezdyskusyjnie JHWH, i ten Bóg – a nie „Trójca” – objawił się Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi, Mojżeszowi oraz prorokom.

Piotr potwierdza to w słowach zanotowanych w Dziejach Apostolskich 3:13 (BWP):

„To Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, Bóg ojców naszych [w ten sposób] okazał chwałę słudze swemu Jezusowi. Tymczasem wyście Go wydali i wyparliście się Go nawet wtedy, kiedy Piłat postanowił Go uniewinnić.”

Nie ulega wątpliwości, że Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba był JHWH. Ten właśnie Bóg uwielbił swojego wiernego sługę Jezusa, potwierdzając poprzez namaszczenie, że On jest Mesjaszem, czyli Chrystusem.

W Dziejach Apostolskich 4:26,27 (OLNT):

„Ziemscy władcy zjednoczyli się do walki, a przywódcy zebrali się razem, aby wystąpić przeciw Panu i Jego Mesjaszowi”. 
Tak właśnie stało się w tym mieście!—modlili się. —Oto król Herod i gubernator Poncjusz Piłat, wraz z Rzymianami i żydowskimi przywódcami, zjednoczyli się przeciwko Twojemu świętemu Słudze—Jezusowi, którego ustanowiłeś Mesjaszem.”

Jezus nie przyszedł jako druga osoba Boga, ale jako  zapowiedziany przez Boga „Mesjasz”, czyli „Sługa Jahwe„.

Kim innym jest zatem Bóg JHWH, a kim innym Jezus, namaszczony przez Boga na Mesjasza.

Piotr, w Dziejach Apostolskich 3:13 (KUL) naucza:

“Bóg Abrahama, i Izaaka i Jakuba, Bóg ojców naszych uwielbił syna swego, Jezusa, któregoście wy wydali i zaparli się przed Piłatem, gdy ten sądził, że należy go uwolnić.”

Jeżeli wiemy z Biblii, że Bóg się nie zmienia (Malachiasza 3:6),  to logiczny wniosek jest taki, że Bóg JHWH Starego Testamentu jest Bogiem również chrześcijan.

Potwierdza to jasno List do Rzymian 3:29,30 (KUL):

„Bo czyż Bóg jest tylko Bogiem Żydów? Czyż i nie pogan także? Z pewnością i pogan.
Jeden jest bowiem Bóg, który usprawiedliwia zarówno obrzezanych z wiary jak i nieobrzezanych przez wiarę.”

Nie ma dwóch różnych objawień Boga. Innego w ST … a innego w NT. Jest tylko jeden i ten sam Bóg i jeden Mesjasz ustanowiony naszym Panem (Jana 17:3).

Więcej w artykule „Czy Stary Testament naucza o Trójcy„.

W tym wpisie chcemy zwrócić uwagę, co w temacie Trójcy powiedział Pan Jezus oraz apostołowie.

Żydowskie korzenie – kontra grecka filozofia

Nie ulega wątpliwości, że Pan Jezus urodził się w żydowskiej kulturze, chodził do synagogi, i wierzył w to czego naucza Tora, Pisma i Prorocy.

Może co niektórych to zdziwić, ale Jezus nigdy sam o sobie nie powiedział, że jest częścią Boga, jego drugą osobą czy wcielonym Bogiem.

Jezus nauczał natomiast, że „Ojciec jest od niego większy” (Jana 14:28), a On sam jest „Synem Bożym” wykonującym wolę Ojca (Jana 10:36,37), jak również, że jest zapowiadanym Mesjaszem.

Jezus wyjaśnia także, jak ważną rolę spełniają Żydzi w zamierzeniu Boga. Mówi, że został posłany „do zaginionych owiec Izraela” (Mat. 15:24) oraz, że  „zbawienie wywodzi się z Żydów„ (Jana 4:22).

To kim jest, Pan Jezus wyjawił chociażby w rozmowie z samarytanką – o czym czytamy w Jana 4:25 (BW):

„Rzekła mu niewiasta: Wiem, że przyjdzie Mesjasz (to znaczy Chrystus); gdy On przyjdzie, wszystko nam oznajmi.”

Jezus jej wyznał 4:26: „Ja, który mówię z tobą, jestem nim„. Co ważne, ani Samarytanie, ani Żydzi nie oczekiwali  przyjścia na ziemię Boga, ale bożego Mesjasza.

Niestety, z chwilą gdy chrześcijaństwo zderzyło się z filozofią grecką (hellenizmem), żydowskie korzenie zaczęły być wypierane przez filozoficzne rozważania nad tym – Kim jest Jezus? Dużą rolę odegrali tu tzw. „Ojcowie Kościoła”.

Brak hebrajskiego zrozumienia roli Mesjasza w zamierzeniu Bożym, doprowadził do spekulacji na temat relacji Bóg Ojciec a Syn Boży.

Pojawiły się niebiblijne rozważania czy Jezus jest „współistotny Ojcu”, chociaż w Biblii takie słowo (homoousios) nawet nie występuje.

Możemy tu oczywiście spekulować na temat relacji Ojca i Syna oraz tego czy Duch Święty jest osobą, ale nie można w żaden sposób biblijnie udowodnić (chociażby jednym wersetem), że te trzy osoby wchodzą w skład jednego Boga!

Jezus, jak również Jego uczniowie NIGDZIE nie nauczali takiej koncepcji. Ten dogmat nie narodziła się bowiem w Biblii, ale w umysłach ludzi zafascynowanych grecką filozofią! Filozofią, która „zafałszowała” proste prawdy i nauczanie Jezusa.

W jakiego Boga wierzył Pan Jezus?

Jezus zapytany przez uczonego w Piśmie, które jest pierwsze ze wszystkich przykazań odpowiedział słowami zanotowanymi przez Marka 12:29 (EiB):

„ Jezus odpowiedział: Pierwsze przykazanie jest takie: Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jest jeden.”

Jezus cytuje w tym miejscu Księgę Powtórzonego Prawa 6:4 (KUL):

“Słuchaj Izraelu! Jahwe jest naszym Bogiem, Jahwe jedyny!”

Z wersetu 32 (BW ) wynika, że „uczony w Piśmie” zgadza się z tym, że jest to pierwsze ze wszystkich przykazań:

„I powiedział do Niego znawca Prawa: Dobrze, Nauczycielu! Prawdę powiedziałeś, że jest jeden i że poza Nim nie ma innego.”

Jezus tymi słowami potwierdził niezmienną prawdę, że Bóg JHWH jest jedynym Bogiem! Nie głosił Boga, który nie był znany temu znawcy Prawa!

Jezus nie głosił innego Boga, gdyż doskonale znał Księgę Powtórzonego Prawa, która nie daleko dalej ostrzega w wersetach 13:1-6 (B. Pozn.):

„Czuwajcie wiernie nad wykonywaniem tego wszystkiego, co ja wam nakazuję, niczego nie dodając ani nie ujmując.
Jeśliby powstał u ciebie [Izraelu] jaki prorok albo jasnowidz i obiecał ci znak lub cud, i gdyby ten znak albo cud, który on zapowiedział, istotnie się dokonał, a on rzekłby do ciebie: „Pójdźmy do innych bogów, których ty nie znasz, i służmy im!” nie usłuchasz słów tego proroka czy też tego jasnowidza! Jahwe to bowiem, wasz Bóg, doświadcza was, by się przekonać, czy miłujecie swego Boga, Jahwe, z całego serca i z całej duszy.
Macie postępować za swoim Bogiem, Jahwe. Jego macie się lękać, zachowując Jego przykazania. Jego głosu macie słuchać, Jemu służyć i do Niego lgnąć.  A ten prorok lub ten jasnowidz ma być zabity. Głosił bowiem bunt przeciw waszemu Bogu, Jahwe, który was wywiódł z ziemi egipskiej, uwolnił z domu niewoli. A tamten chciał ciebie sprowadzić z drogi, po której kazał ci kroczyć twój Bóg, Jahwe. I tak usuniesz zło spośród siebie!”

Czy „Trójca Święta” nie jest innym Bogiem od tego Boga, w którego wierzył Abraham, Izaak, Jakub i Izraelici? Czy Trójca wyprowadziła naród wybrany z niewoli egipskiej?

Zobaczmy teraz, co o Jezusie sądzili Jego uczniowie?

Za kogo uważali Jezusa Jego uczniowie?

Od samego początku uczniowie Jezusa uważali Go za Mesjasza zapowiedzianego w ST. Andrzej powiedział swemu bratu Piotrowi – o czym czytamy w Jan 1:41: „Znaleźliśmy Mesjasza„.
Podobnie Filip spotkawszy Nataniela (Jan 1:45 BW) oznajmia:

„Znaleźliśmy tego, o którym pisał w zakonie Mojżesz, a także prorocy”.

Co o Mesjaszu wiedział Mojżesz? Co zapowiadały proroctwa?

W Księdze Powtórzonego Prawa 18:15 (KUL), zapowiedziano pojawienie się proroka podobnego Mojżeszowi.

“Tobie zaś wzbudzi Jahwe, twój Bóg, spośród ciebie i twoich braci proroka, którego jako i mnie winniście słuchać.“

Pismo nie zapowiadało pojawienia się na ziemi Boga, ale bożego proroka podobnego Mojżeszowi.

Piotr właśnie do tego fragmentu nawiązuje w Dziejach Apostolskich 3:22 (BT):

“Powiedział przecież Mojżesz: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie.“

Kiedy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej  zapytał uczniów (Marka 8:27): “Za kogo ludzie Mnie uważają?”.

Uczniowie odpowiedzieli Mu: Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, a jeszcze inni za jednego z proroków.

Zauważmy, że NIKT z ludzi nie uważał Jezusa za Boga, który zstąpił w ludzkim ciele.

Jezus wówczas zapytał otwarcie uczniów, o czym czytamy w Marka 8:29:

“… A wy za kogo Mnie uważacie? A Piotr odpowiadając rzekł do Niego: Ty jesteś Mesjaszem!”

W innych przekładach „Tyś jest Chrystus” (BW) lub Pomazaniec (Interlinearne). Piotr jednoznacznie stwierdza, że wierzy w Jezusa Mesjasza, a nie Jezusa drugą osobę Boga.

Jeśli Jezus byłby „wcielonym Bogiem” to byłaby to doskonała okazja, by wyjaśnić Piotrowi i reszcie uczniów prawdę o Bogu w trzech osobach. Jezus jednak  potwierdza słowa Piotra (Mat. 16:17 (BW):

„A Jezus odpowiadając, rzekł mu: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie ciało i krew objawiły ci to, lecz Ojciec mój, który jest w niebie.”

Podczas uzdrowienia – o czym czytamy w Mateusza 12:23 – lud był zdumiony tym co Jezus czynił. Nikt nie zastanawiał się jednak: czy Jezus jest Bogiem, ale … „Czy nie jest to Syn Dawida„?

Duch Święty – jako trzecia osoba Boga

Temat Ducha Świętego omawiamy w kilku odrębnych artykułach, jak np. „Kim jest Duch Święty„. Z tego też względu i obszerności tematu skupimy się tutaj tylko na jednym zagadnieniu.

Czy Nowy Testament uczy o Duchu Świętym jako trzeciej osobie Boga?

Żeby doktryna „Trójcy Świętej” miała uzasadnienie, musimy znaleźć w NT potwierdzenie, że „Duch Święty” jest odrębnym Bogiem od Ojca, oraz że wchodzi „w skład” Boga jako Jego trzecia osoba.

Próżno jest szukać takiej nauki w Piśmie Świętym, dlatego trynitarze pomijają to w argumentacji skupiając się na „udowadnianiu”, że Duch Święty jest osobą.

Jest to jednak ucieczka od wyjaśnienia tezy, że tenże „Duch Święty” jest trzecią osobą jednego Boga. Co innego są bowiem rozważania nad „osobowości Ducha Świętego„, a co innego udowodnienie, że tworzy on z Bogiem „Trójjedyne bóstwo”.

Jeżeli czytamy o Abrahamie, Izaaku i Jakubie, to wykazanie, że są to osoby jest czymś zupełnie innym niż udowodnienie, że w te trzy osoby tworzą jedną.

Pomijam przy tym fakt niezrozumienia przez trynitarne kościoły tego, że Bóg i JEGO Duch tworzą nie dwie, ale jedną osobę.

Zarówno w ST jak również w NT nie ma nauczania o „Duchu Świętym” jako odrębnej od Boga osobie. Dlatego czytamy nie o Duchu Bogu, ale o Duchu (czyim?) Bożym! Bóg Ojciec „wyleje SWOJEGO Ducha” (Joela 3:1; Dz. Ap. 2:17), czy DA Ducha Świętego co pokazuje, że ten Duch nie działa sam z siebie.

Poza tym, nie ma w Biblii ani jednej modlitwy do Ducha Świętego, a pisarze listów nie uwzględniają go nawet w pozdrowieniach.

Nie uważamy jednak, że można uprościć zrozumienie Ducha Świętego twierdząc, że jest jedynie mocą od Boga.

O tym, czym jest Duch Święty czytamy na stronie Judaistycznego Stowarzyszenia 614:

„Samo określenie, które bywa tłumaczone niezbyt trafnie jako »duch święty«, pojawia się w judaizmie jako hebrajska metafora „ruach ha-kodesz” (dosłownie: „tchnienie świętości”), ale jest ono oczywiście rozumiane nie jako osobna istota, tylko jako Boże Natchnienie (także czasami: Boża Inspiracja), które może sprawić, że człowiek (np. prorok) podejmuje niezwykłe działania. To Boże Natchnienie powodowało, iż np. prorocy ogłaszali swoje proroctwa, a król Dawid komponował Psalmy.”

Objawienie „Trójcy” w Nowym Testamencie

Takiego objawienia Boga w Pismach Nowego Testamentu próżno jest szukać. Nie wspomnę, że nie znajdziemy w NT słowa „Trójca” czy „Trójjedyny Bóg”. Co ważne, nie znajdziemy nawet zarysu koncepcji „jednego Boga w trzech osobach„!

Dlatego też trynitarna argumentacja sprowadza się do wyszukiwania wersetów mówiących o równości Jezusa i Boga Ojca.

Rzetelne zbadanie takich wersetów (Zobacz art,. „Ja i Ojciec jedno jesteśmy„) jasno pokazuje, że kontekst przeczy trynitarnej interpretacji.

W Biblii jest całkowicie brak jakichkolwiek trynitarnych formuł, które by naukę o jednym Bogu w trzech osobach potwierdzały.

Ktoś może w tym miejscu oponować, wskazując na tekst z 1 Listu Jana 5:7 (Nowa Biblia Gdańska):

„Gdyż trzej są Ci, którzy świadczą w Niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty; a Ci trzej są jednym.”

Problem w tym, że tego tekstu pierwotnie w Piśmie Świętym nie było, co potwierdzają wszystkie nowsze przekłady Biblii.

Więcej informacji na temat tego wersetu znajdziesz w artykule: „Ci trzej są jednym„.

Poza różnymi wersjami Biblii Gdańskiej opartymi jeszcze o „Textus Receptus” nie ma nigdzie tych słów w nowszych przekładach w tekście głównym.

Jest to udowodniony fakt  zafałszowania Słowa Bożego przez kopistę i próba dopisania do niego trynitarnej formuły na poparcie głoszonej doktryny!

Już sama próba oszustwa pokazuje, że dla trynitarzy ważniejsza była doktryna niż Słowo Boże. Na szczęście wyłapano to fałszerstwo pozostawiając trynitarzy z niczym!

Trynitarzom pozostały jedynie niebiblijne przykłady o trzech stanach skupienia wody, koniczynie czy jajku. Czy jednak na takich niebiblijnych przykładach mamy opierać wiarę w Boga?

Nasze wnioski

Czytając Pismo Święte nie znajdziemy w nim nauczania o Bogu w trzech osobach.

Jest to nie znana apostołom, niebiblijna doktryna, wypracowana 300 lat po Chrystusie, która przysłoniła prawdę na temat Boga Pisma Świętego.

Niezrozumienie misji Jezusa oraz tego kim jest Mesjasz popchnęło tzw. „Ojców Kościoła” do tworzenia nowych doktryn opartych na greckiej filozofii zamiast na żydowskich korzeniach.

Bóg Starego Testamentu JHWH, z Boga Najwyższego staje się częścią Boga trójjedynego. Boga nie znanego Izraelitom, i uczniom Jezusa.

Jezus natomiast, proroczo w ST jest zapowiadany jako obiecany Mesjasz  zostaje wyniesiony do rangi równego Bogu Ojcu.

Co ważne, Jezus nigdzie nie nauczał ani nawet nie sugerował wielości osób w Bogu. Apostołowie mieli doskonałą okazję do wyjaśnienia tajemnicy „Trójcy”, ale tego nigdy nie uczynili. Paweł napisał kilka listów do różnych zborów, ale w żadnym z nich nie naucza o Trójcy. Paweł – jak czytamy w Dziejach Apostolskich 13:17 (BW) – nie głosił Boga w Trójcy, ale „Boga ojców ludu izraelskiego!

„Bóg tego ludu izraelskiego wybrał sobie naszych ojców i na obczyźnie w ziemi egipskiej wywyższył lud, i mocarnym ramieniem wywiódł go z niej.”

W innym miejscu Paweł w 1 Liście do Tymoteusza 2:5 (BW) naucza:

“Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus.”

Wielu członków trynitarnych kościołów analizując dogmat o „Trójcy”, niestety daje się zwodzić swoim „duchowym przewodnikom”. Przerzucają oni bowiem rozważania na inny temat, a mianowicie: Czy Jezusa można nazwać Bogiem lub czy Duch Święty jest osobą. Ma to się jednak nijak do udowodnienia tezy o jednym Bogu w trzech osobach.

Tego typu manipulacja ma za zadanie odwrócić uwagę osób studiujących Biblię od wskazania, w którym to miejscu Pismo Święte naucza … o trzech w jednym Bogu!