Problemy z definicją Trójcy wśród kościołów

Wielu zwolenników Trójcy podaje sprzeczne argumenty związane z wierzeniami w Trójcę. Z uwagi na to, podajemy kilka ważnych definicji, przydatnych podczas rozważań nad tym dogmatem. Niestety często tak się zdarza, że argumenty podawane przez czytelników, nie są zgodne z wierzeniami kościołów do których przynależą.

Prezentujemy tylko te fragmenty, które dotyczą tematu wiary w Trójcę Świętą. Wytłuszczenia mają za zadanie zwrócić uwagę czytelnika na kluczowe stwierdzenia w danym tekście.

Zacznijmy od definicji Trójcy Świętej. Ogólnie można ja tak przedstawić.

„Bóstwo Ojca i Syna i Ducha Świętego jest jedno, równa jest ich chwała, wspólny majestat …. Ojciec jest wszechmocny, Syn jest wszechmocny, Duch Święty jest wszechmocny…. tak więc Ojciec jest Bogiem, Syn jest Bogiem, Duch Święty jest Bogiem. Mimo to nie ma trzech Bogów, tylko jeden jest Bóg. W tej Trójcy nikt nie jest większy ani mniejszy. Natomiast wszystkie trzy osoby są współwieczne i sobie równe.”

Poniżej wyjaśnienie definicji Trójcy Świętej pochodzące z Wikipedii:

Trójca Święta, Święta Trójca – chrześcijański dogmat stwierdzający, że Bóg jest Bogiem Troistym, istniejącym jako trzy Osoby – po grecku hypostazy – pozostając jednocześnie jednym Bytem. Wszystkie trzy Osoby są rozumiane jako mające tę samą jedną istotę czyli naturę, a nie jedynie podobne natury.

Od początku trzeciego wieku doktryna Trójcy zaczęła być formułowana następująco: jest „jeden Bóg istniejący w trzech Osobach i jednej substancji, Ojciec i Syn, i Duch Święty”.

Wiara w Trójcę jest wyznawana przez wszystkie Kościoły katolickie, prawosławne, oraz wszystkie główne wyznania wyrastające z nurtu reformacji takie, jak luteranizm, kalwinizm, anglikanizm, metodyzm i prezbiterianizm.

Dogmat o Trójcy Świętej jest więc uważany za „centralną prawdę wiary teologii chrześcijańskiej” Dogmat został ostatecznie zatwierdzony na soborze konstantynopolitańskim w roku 381, jednak już na soborze nicejskim w roku 325 oficjalnie uznano współistotność Ojca i Syna, co jest podstawą dogmatu. Uznanie wiary w Trójcę Świętą jest pierwszym koniecznym warunkiem wstąpienia do Światowej Rady Kościołów.

Jak z tego wynika większość wyznań nie potrafiła się otrząsnąć z tej niebiblijnej nauki o TROISTYM Bogu. Niektórzy uważają że przynależność do Światowej Rady Kościołów jest NAJWAŻNIEJSZA. Zwracam uwagę, że nie podano tutaj ani w większości definicji ANI JEDNEGO WERSETU z Pisma Świętego!

Poniżej wyznanie wiary według św. Atanazego (fragment)

„Ktokolwiek pragnie być zbawiony, przede wszystkim winien się trzymać katolickiej wiary. Jeżeli jej w całości i bez skazy nie zachowa, z pewnością na wieki zginie. Otóż wiara katolicka wymaga, byśmy czcili jednego Boga w Trójcy, a Trójcę w jedności. Ani osób pomiędzy sobą nie mieszając, ani też nie rozdzielając istoty. Inna jest bowiem osoba Ojca, inna Syna, inna Ducha Świętego; Lecz Ojca i Syna i Ducha Świętego jedno jest bóstwo, równa chwała i współwieczny majestat.

Jaki Ojciec, taki jest i Syn, taki też Duch Święty. Niestworzony Ojciec, niestworzony Syn, niestworzony Duch Święty…. A przecież nie ma trzech wszechmocnych, lecz jeden wszechmocny. Tak też Bogiem jest Ojciec, Bogiem jest Syn, Bogiem i Duch Święty. A przecież nie ma trzech Bogów, lecz jeden jest Bóg. … Tak znowu trzech Bogów, albo Panów religia katolicka wyznawać zabrania. Ojciec przez nikogo nie jest uczyniony, ani stworzony, ani też zrodzony.

Syn jest przez samego Ojca nie uczyniony, ani stworzony, ale zrodzony. Duch Święty jest od Ojca i Syna nie uczyniony, ani stworzony, ani zrodzony, lecz pochodzący. Więc jeden Ojciec, nie trzech Ojców j jeden Syn, nie trzech Synów; jeden jest Duch Święty, nie trzech Duchów Świętych. I nic w owej Trójcy nie jest wcześniejsze, albo późniejsze, nic większe lub mniejsze, ale wszystkie trzy osoby są sobie współwieczne i całkiem równe. Tak, iż ostatecznie, jak już powiedziano, czcić powinniśmy i jedność w Trójcy, i Trójcę w jedności. Kto zatem pragnie być zbawiony, takie o Trójcy Świętej niech ma przekonanie.”

Jak widzimy zbawienie połączono tu nie tylko z wiarą w Trójcę, ale z wyznawaniem wiary katolickiej. Nie ma natomiast mowy o ofierze jaką złożył Pan nasz Jezus za nas. Nie ma mowy o Jego roli jako pośrednika. Nie wspomniano również o potrzebie właściwego postępowania i naśladowania Jezusa.

Jest natomiast mowa o rzeczach, których Pismo Święte w ogóle nie podaje począwszy od słowa Trójca a skończywszy na zbawieniu w wiarę w trójjedynego Boga (znów brak poparcia twierdzeń Pismem Świętym).

Inne kościoły

Poza kościołem katolickim swoje wyznanie wiary ma także kościół zielonoświątkowy (nie wszystkie jednak odłamy tego kościoła wierzą w Trójcę np. osoby wyznające  Jedność Bóstwa).

„Wyznanie wiary Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce Wierzymy, że Pismo Święte – Biblia – jest Słowem Bożym, nieomylnym i natchnionym przez Ducha Świętego, i stanowi jedyną normę wiary i życia. Wierzymy w Boga w Trójcy Świętej jedynego, w osobach Ojca i Syna, i Ducha Świętego.”

Jak widzimy kościół zielonoświątkowy wierzy (przynajmniej część wiernych)  również w Boga w Trójcy Świętej jedynego. Pisząc „Wierzymy, że Pismo Święte – Biblia – jest Słowem Bożym”  pomija się  fakt braku w Piśmie Świętym słowa Trójca czy Trójjedyny Bóg, którego to zwrotu użyto w komentarzu do tego wyznania wiary

„Jest tylko jeden żywy i prawdziwy Bóg. Jest On samoistny i nieskończony w swojej istocie i doskonałości. Tylko On posiada nieśmiertelność i przebywa w światłości niedostępnej.”

Jak zatem rozumieć wiarę w Trójcę i wiarę w to, że Biblia mówi prawdę a jednak nie naucza o Trójcy?

Większość Adwentystów, podobnie jak większość protestantów jest świadoma tego, że słowa Trójca lub jakiegokolwiek innego z palety słów „opisującej Trójjedynego  Boga” w Biblii nie znajdziemy!
Często więc mówią „nie nazywamy Boga Trójcą”, ale jednocześnie opisując Boga Biblii cytują atanazjańskie wyznanie wiary z naciskiem na „równość osób Trójjedynego  Boga względem siebie odnośnie mocy i odwieczności”.
Czyż nie jest to uciekanie od faktów. Nie wypowiadamy słowa Trójca, ale w Trójcę wierzymy! Próby godzenia braku biblijnych dowodów potwierdzających prawdziwość atanazjańskiego wyznania wiary z naukami Pisma Świętego, prowadzi właśnie do takich paradoksów.

UNIA HIPOSTATYCZNA

Przyjęcie przez trynitarne chrześcijaństwo atanazjańskiego wyznania wiary, wymusiło wypracowanie innych, nieznanych w Biblii definicji opartych na filozofii oraz ludzkich spekulacjach.
Jednym z takich dodanych do chrześcijaństwa przez trynitaryzm haseł jest „unia hipostatyczna”.

Zobaczmy encyklopedyczną definicję :

UNIA HIPOSTATYCZNA – Dogmatyczne orzeczenie w tej sprawie wydał w 451 roku Sobór chalcedoński. Uznał, że należy wyznawać, iż Jezus Chrystus, będąc jedną osobą, posiada dwie natury boską i ludzką (diofizytyzm), a ich zjednoczenie dokonało się:

1. bez zmiany natur (immutabiliter gr. atreptos), to znaczy spotkanie ze sobą natury boskiej i ludzkiej w Jezusie Chrystusie nie zmieniło w żaden sposób ani ludzkiej, ani boskiej natury. Każda pozostała sobą ze specyficznymi dla siebie właściwościami.
2. bez pomieszania (inconfuse gr. asynchytos), to znaczy obydwie natury Jezusa Chrystusa po zjednoczeniu nie uległy pomieszaniu ze sobą. Nie powstała więc jakaś trzecia bosko-ludzka natura. Pozostały dwie odrębne natury, boska i ludzka, a każda z nich zachowała specyficzne dla siebie właściwości.
3. bez rozdzielenia (indivise gr. adiairetos), to znaczy mimo obecności dwóch natur w Jezusie Chrystusie po Wcieleniu nie było dwóch osób, lecz jedna Jezusa Chrystusa, w której spotkało się ze sobą bóstwo i człowieczeństwo. Nie wolno więc rozdzielać Jezusa Chrystusa Boga od Jezusa Chrystusa człowieka.
4. bez rozłączenia (inseparabiliter gr. achoristos), to znaczy, że po Wniebowstąpieniu Jezusa Chrystusa natura ludzka nie odłączyła się od boskiej. Tak więc Jezus Chrystus również po wniebowstąpieniu pozostał w pełni Bogiem i w pełni człowiekiem.

Pomieszanie natur

Kiedy według trynitaryzmu nastąpiło to „pomieszanie natur boskiej i ludzkiej„ w Chrystusie?
Posłuchajmy teologów trynitaryzmu:

„Zjednoczenie osobowe dokonało się z chwilą poczęcia natury ludzkiej Jezusa w łonie Bogarodzicy i pozostało po śmierci ciała Jezusa. W chwili śmierci na krzyżu dusza Zbawiciela odłączyła się od ciała, ale Syn Boży w dalszym ciągu był zjednoczony ze swoją naturą ludzką – zarówno z ciałem, jak i duszą”

Kiedy i dlaczego wprowadzono do chrześcijaństwa taką nową naukę ?
„Sobór chalcedoński, charakteryzując zjednoczenie natur w Jezusie Chrystusie, używał określeń negatywnych, chcąc podkreślić tajemnicę tego zjednoczenia. Sobór ten podkreślił także, że Jezus Chrystus jest współistotny Bogu Ojcu (homousios) co do bóstwa. Poparł w ten sposób wcześniejsze ustalenia Soboru w Nicei w 325 r.n.e.

Przyjęcie takiej definicji miało być ostrzem skierowanym przeciw Arianom.
Czy ta definicja przybliża do prawdy o Panu Jezusie objawionej w Piśmie Świętym oceńcie sami.

Nasz komentarz w tym temacie znajdziesz we wpisie Czy Pan Jezus miał dwie natury?