Trójca a równość osób i ich jedność

Kościoły trynitarne nauczają, że wiara w Trójcę Świętą zakłada, że w obrębie jednego Boga mamy trzy osoby boskie, które są sobie równe. W tzw. atanazjańskim wyznaniu wiary możemy przeczytać:

„Bóstwo Ojca i Syna i Ducha Świętego jest jedno, równa jest ich chwała, wspólny majestat …. Ojciec jest wszechmocny, Syn jest wszechmocny, Duch Święty jest wszechmocny …. tak więc Ojciec jest Bogiem, Syn jest Bogiem, Duch Święty jest Bogiem. Mimo to nie ma trzech Bogów, tylko jeden jest Bóg. W tej Trójcy nikt nie jest większy ani mniejszy. Natomiast wszystkie trzy osoby są współwieczne i sobie równe.”

Biorąc pod uwagę te słowa, nikt nie powinien mieć wątpliwości, że Trójca tworzy jedność. Zatem każda z osób jest sobie równa, każda jest Bogiem, każda jest wszechmocna i każda współwieczna.

Czy tak naucza Pismo o Bogu Ojcu, Jego Synu i Duchu Świętym?

Zacznijmy od wyjaśnienia, że w Biblii nie ma słowa Trójca, ani nawet sugestii, że Bóg jest istotą złożoną z trzech osób. Nie znajdziemy w niej ani jednego wersetu mówiącego, że Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty tworzą wspólnie jednego Boga.

Takich teorii nie głosił w Starym Testamencie żaden z proroków. Nie głosił również Boga w trzech osobach Pan Jezus. Apostołowie także nie wspomnieli ani słowem o takim Bogu, a powinni to wielokrotnie wyjaśniać, gdyż takiego trójosobowego Boga nie znali Żydzi, którzy jako pierwsi uwierzyli w to, że Jezus jest Mesjaszem.

Reasumując, wszystkie argumenty jakie padają ze strony trynitarzy na temat troistości Boga są tylko spekulacjami opartymi na domniemaniu, że Bogiem Biblii jest Trójca.

Pomińmy to jednak, aby zbadać czy Pismo Święte naucza, tego o czym czytamy w atanazjańskim wyznaniu wiary o równości osób.

Bóg Najwyższy, a Syn Najwyższego

Bóg Ojciec jako jedyna z rzekomych trzech osób Trójcy jest nazwany Najwyższym. Nie znajdziemy takiego określenia użytego do Pana Jezusa, ani do Ducha Świętego.

W Psalmie  83:19 (B. Pozn.) czytamy:

„Poznają wtedy, że Ty, którego Imię jest Jahwe, Ty jeden jesteś Najwyższy ponad całym światem!”

Pan Jezus nie jest Najwyższym, ale Jego Synem co potwierdza ewangelia Łukasza 1:32.

„On będzie wielki i Synem Najwyższego będzie nazwany, a Pan Bóg da mu tron Jego ojca Dawida.”

Nie miał zatem narodzić się Najwyższy, ale Syn Najwyższego. Czy Syn Najwyższego może być równy Najwyższemu? Nie, gdyż jako Syn wszystko co ma, otrzymuje od Ojca.

Nie bez powodu Pan Jezus  w liście Hebrajczyków 1:2 nazwany jest “dziedzicem“, co świadczy przeciwko równości osób, gdyż nie można samemu po sobie czegokolwiek odziedziczyć.

Poza tym, każde zrodzenie jest początkiem istnienia, więc jest zasadnicza różnica pomiędzy Bogiem Ojcem a Jego Synem. Bóg ma naturę niezrodzoną a Syn ma naturę zrodzoną!

Rodzi się również pytanie: czy jeżeli tylko jedna z osób jest nazwana najwyższą, to czy inne osoby mogą być jej równe?

Czyją  mądrość głosił Pan Jezus?

Zobaczmy co zapowiadały proroctwa dotyczące Jezusa. W Izajasza 50:4-5 (KUL)

 „Pan, Jahwe, dał mi język ucznia, bym umiał ulżyć strudzonemu, wzbudził słowo. Każdego ranka pobudza mi ucho, bym słuchał jak uczniowie. Pan, Jahwe, otworzył mi ucho, ja zaś nie wzbraniałem się ani się nie cofnąłem.”

Ten mesjanistyczny tekst Starego Testamentu zapowiada, że to Bóg Jahwe wyszkoli język Mesjasza, który nadstawi swe ucho i będzie się uczył od Boga jak uczeń od nauczyciela!

Czy te prorocze zapowiedzi tyczące Pana Jezusa, „pasują” drogi czytelniku do „koncepcji i definicji Trójcy Świętej”? A może są raczej zgodne z antytrynitaryzmem?

Czy możliwe jest aby „równe sobie i równie odwieczne osoby Trójcy – tak ze sobą współpracowały”?

Jedna osoba szkoli drugą, a druga „nadstawia ucha” i uczy się od pierwszej mądrości.

Czy nie dostrzegamy tu raczej relacji: Ojciec jako Nauczyciel … uczy swego Syna, ucznia nabywającego mądrości, aby wypełnić zadania stojące przed nim jako Mesjaszem?

Czyż nie jest to zgodne z tym o czym czytamy w Łukasza 2:52 (BW)

„Jezusowi zaś przybywało mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i u ludzi.”

Pamiętając o tym, nie dziwią takie wypowiedzi Pana Jezusa jak  zacytowana poniżej z Jana 7:16-18(KUL)

„W odpowiedzi rzekł im Jezus: „Moja nauka nie jest moją [własną], lecz Tego, który Mnie posłał. Jeśli ktoś chce czynić Jego wolę, rozpozna, czy nauka ta pochodzi od Boga, czy też mówię sam od siebie. Ten, który mówi sam od siebie, zabiega o własną chwałę. Kto jednak zabiega o chwałę Tego, który Go posłał, ten jest prawdomówny i nie ma w nim nieprawości.

Czy ten biblijny opis, związany również z uczeniem się i nabywaniem mądrości  „pasuje” do nauki o Panu Jezusie jako „Bogu Wcielonym”?

Jeden Bóg, ale  różne wole osób?

Zakładając, tak jak głosi nauka o Trójcy, że w Bogu są trzy osoby boskie, warto zastanowić się, czy każda z nich ma odrębny umysł i wolę?

W ewangelii  Jana 6:38 (BW) czytamy, że Mesjasz przybył, żeby wypełniać nie swoją wolę, ale wolę Boga.

 “Zstąpiłem bowiem z nieba, nie aby wypełniać wolę swoją, lecz wolę tego, który mnie posłał.”

Czy nie jest to co najmniej dziwne, że Jezus jako Bóg wcielony nie przyszedł wypełnić swojej woli, ale wolę innej z osób? W  Jana 12:49 Pan Jezus naucza (BW).

“Bo Ja nie z siebie samego mówiłem, ale Ojciec, który mnie posłał, On mi rozkazał, co mam powiedzieć i co mam mówić.”

Zakładając, równość osób, i to że na ziemi pojawił się sam Bóg jak rozumieć słowa „nie z siebie samego mówiłem“ oraz „On mi rozkazał“. Czy równość osób w Trójcy polega na tym, że jedna z osób rozkazuje innej?

Rodzi się pytanie, czy gdyby Pan Jezus był drugą osobą Trójcy Świętej to musiałby się czegoś „uczyć” i „wykonywać” wolę kogoś innego? Kogo, skoro podobno sam jest „częścią” Trój-jedynego Boga?

Rozważania te zachęcają nas (mamy nadzieję, że czytelników również) do dalszego pilnego czytania Słowa Bożego bez wciskanych na siłę „okularów trynitaryzmu”!

Uczmy się od Pana Jezusa, tak samo skutecznie jak sam Pan Jezus uczył się od swego Boga i Ojca! Obyśmy też „wzrastali w mądrości i łasce u Boga oraz ludzi”!

Chcemy zawsze pamiętać o słowach naszego Pana, zanotowanych w Jana 14:6.

„Odpowiedział mu Jezus : „Ja jestem drogą i prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.”

Jezus nie uczy, że jest celem ale drogą do Boga! Jezus jest naszym duchowym przewodnikiem w drodze do Boga Ojca!

Dostrzegamy w Jezusie jedynego „pośrednika” między nami a Bogiem, zgodnie ze słowami z 1 Tymoteusza 2:5.

Sługa Jahwe

W Piśmie Świętym jest wiele zwrotów, wykluczających domniemaną  jedność i równość  trzech osób tworzących rzekomo jednego Boga.

Weźmy pod uwagę chociażby prorocze słowa z Izajasza 42:1  o “Słudze Jahwe”:

”Oto mój Sługa , którego Ja wspieram, Wybraniec mój, w którym sobie upodobałem. Ducha mojego wylałem na niego, On Prawo zaniesie narodom. “

Kim jest ten Sługa? Nowy Testament utożsamia Go z Jezusem. Bóg nie wzbudził samego siebie, ale  swojego Sługę jak czytamy w księdze Dziejów Apostolskich 3:26:

„Dla was w pierwszym rzędzie wskrzesił Bóg Sługę swego i posłał Go, aby błogosławił każdemu z was w odwracaniu się od grzechów „.

Pan Jezus wiedział doskonale co oznacza zwrot sługa mówiąc to, o czym czytamy w Jana 13:16:

“Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał.“

Pismo Święte jasno naucza, że Jezus został posłany przez Boga, i że jest nazywany Sługą Jahwe.

Jak się to ma do tego o czym czytamy w atanazjańskim wyznaniu wiary o równości trzech boskich osób?

Subordynacja

Subordynacja to posłuszeństwo, zależność, podporządkowanie się, czy uległość lub zdyscyplinowanie.
To czego dowiadujemy się z Pisma o Panu Jezusie, świadczy jednoznacznie, że jest On podporządkowany swojemu Ojcu.

1 Koryntian 11:3 (BT) potwierdza wyraźnie fakt subordynacji Pana Jezusa względem swojego Ojca.

 “Chciałbym, żebyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus, mężczyzna zaś jest głową kobiety, a głową Chrystusa – Bóg.”

Jak widzimy każdy ma nad sobą zwierzchnictwo. Mężczyzna jest podporządkowany Jezusowi, kobieta  mężczyźnie a Jezus? Głową, czyli zwierzchnikiem Jezusa jest Bóg.

Faktem jest, że Bóg wszystko przekazał na jakiś czas pod władzę Syna. Nie oznacza to jednak, że zrównuje to Jezusa z Bogiem. Wręcz przeciwnie, pokazuje to kto jest dysponentem władzy.

By się o tym przekonać wystarczy przeczytać 1 do Koryntian 15:24-28:

“Wreszcie nadejdzie koniec. Wtedy Chrystus zniszczy wszelkie księstwo, władzę i potęgę, a królestwo przekaże Bogu Ojcu.  Bo trzeba, aby Chrystus królował tak długo, aż „wszystkich nieprzyjaciół położy u swoich stóp”. Śmierć będzie ostatnim wrogiem, który zostanie zniszczony, zgodnie ze słowami Pisma Świętego: „Wszystko rzucił pod Jego stopy”. Skoro Pismo Święte stwierdza, że wszystko zostało Mu poddane, to oczywiście nie ma na myśli Tego, który Mu wszystko poddał. Kiedy zaś wszystko zostanie Mu poddane, wówczas sam Syn podporządkuje się Bogu, który dał Mu władzę nad wszystkim. W ten sposób Bóg będzie wszystkim we wszystkich. .” (cytat z B. Pozn.)

Czy słowa „wówczas sam Syn podporządkuje się Bogu” nie przeczą atanazjańskiemu wyznaniu wiary. Czyż nie wyklucza to rzekomej równości?

Czy znasz  chociażby jeden werset mówiący, że Bóg Ojciec jest komukolwiek podporządkowany czy poddany?

Co z Duchem Świętym?

Jeżeli uważasz, że Duch Święty jest równy Ojcu i Synowi to warto zastanowić się dlaczego jest pomijany w pozdrowieniach, praktycznie we wszystkich listach apostolskich? Czy  byłby to na miejscu gdyby pisarze tych listów rzeczywiście wierzyli w Trójcę, ale nie przesyłali pozdrowień, od rzekomej trzeciej osoby Boga? (zob. Filipian 1:2):

„Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana, Jezusa Chrystusa! „ (BT)

Gdyby Duch Święty był równą innym osobą Trójcy to również w  wizjach otoczenia Boga Ojca  widziano by jego osobę,  jak również trzeci  tron dla Ducha Świętego.  Pismo Święte jednakże nigdzie tego nam nie objawia.

W tzw. Starym Testamencie nikt nie wierzył, że Duch Święty jest odrębną osobą od Boga, więc zachodzi pytanie: czy Duch Święty Starego Testamentu, jest tym samym Duchem Świętym, o którym wspomina Nowy Testament?

Czy zatem trynitaryzm nie zmienił  znaczenia Ducha Świętego, przekształcając starotestamentowego Ducha Bożego, w trzecią osobę Trójcy?

Jeżeli chodzi o Ducha Świętego jako „pocieszyciela„, to wyjaśniamy obszernie ten zwrot w linku wyjaśniającym greckie słowo „parakletos„.

Reasumując, Atanazjańskie Wyznanie Wiary nie ma poparcia w Słowie Bożym. Zostało ono wymyślone na potrzeby trynitarne i nie jest wyznaniem chrześcijan z I wieku.

Tak więc, nauka o równości rzekomych trzech boskich osób w jednym Bogu nie jest biblijna.