Czy Bóg Izraela jest Ojcem Jezusa?

Odpowiedź na to pytanie wydaje się oczywista, ale jak się okazuje – nie dla wszystkich.

Pojawiają się głosy w Internecie, że Jezus nigdy nie używał Imienia JHWH.

Niektórzy doszli w związku z tym do wniosku, że Pan Jezus potępiając ówczesnych przywódców i nazywając Boga Ojcem, objawia całkiem innego Boga niż opisany jest w Starym Przymierzu. Twierdzą, że Jezus głosi o Bogu pełnym miłości, natomiast Bóg Starego Testamentu był srogi i okrutny.

Są również tacy, którzy uważają, że imię Boga to “Ojciec” i jest to nowe imię, które Jezus nam objawił.

Celem tego opracowania jest sprawdzenie, co w tym temacie mówi Pismo Święte i czy te tezy można biblijnie uzasadnić.

Zanim do tego przejdziemy trzeba już na początku wyjaśnić, że zanegowanie Pism Starego Testamentu prowadzi do zanegowania Jezusa jako Mesjasza.

Jak wiemy, w czasie działalności Jezusa oraz 30 lat po jego śmierci nie było ani spisanych Ewangelii,  jak również listów, więc wszystko opierało się na Pismach Hebrajskich. Naśladowcy Jezusa na podstawie tych Pism udowadniali, że Jezus jest oczekiwanym Mesjaszem, pokazując spełnianie się starotestamentowych proroctw.

Jasno to wynika chociażby ze sprawozdania z 8 rozdziału Dziejów Apostolskich, gdzie Filip tłumaczy Etiopczykowi proroctwo z 53 rozdziału Izajasza, odnoszące się do  Jezusa. W tym rozdziale w wersecie 10 czytamy:

“Lecz wolą Jahwe było zetrzeć go w cierpieniu, skoro oddał się na ofiarę przebłagalną. Będzie oglądał potomstwo i dni swe przedłuży, a sprawa Jahwe dzięki niemu zwycięży.” ( Biblia Poznańska)

Filip nie negował tego, że JHWH, o którym czyta Etiopczyk, jest Bogiem również chrześcijan. Wyjaśnił tylko, że to proroctwo odnosi się do Mesjasza, którym okazał się Jezus.

“Dlatego dam mu dział wśród wielkich i z mocarzami będzie dzielił łupy za to, że ofiarował na śmierć swoją duszę i do przestępców był zaliczony. On to poniósł grzech wielu i wstawił się za przestępcami.“ (Izajasza 53:12 BWP.)

Sam Jezus również po zmartwychwstaniu otwierał uczniom umysł by zrozumieli Pisma. Jakie Pisma? W Łukasza  24:44 Jezus mówi, że “musi spełnić wszystko, co jest napisane o mnie w zakonie Mojżesza i u proroków, i w Psalmach.”

W ten sposób Pan Jezus potwierdza, że wierzy w to co zapisano w trzech częściach Starego Testamentu: Tora (Prawo), Newiim (Prorocy), Ketuwim (Pisma, rozpoczynające się od Psalmów).

Bóg Abrahama Jakuba i Izaaka

Kto był Bogiem Abrahama? W księdze Rodzaju 17:1 (KUL) czytamy:

“Gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, objawił mu się Jahwe i rzekł do niego: „Ja jestem Bóg twój, chodź przed obliczem moim i bądź doskonałym.”

Co na temat Boga Abrahama mówi Jezus? W Ewangelii Mateusza 22:31,32 (BW) czytamy:

 “A co do zmartwychwstania, czy nie czytaliście, co wam Bóg powiedział w słowach: Jam jest Bóg Abrahama i Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba! Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych.”

Jezus nie ma wątpliwości, że Bogiem Abrahama był Bóg, który się Abrahamowi objawił, czyli JHWH. A jakie zdanie na ten temat mieli uczniowie Jezusa? W Dziejach Apostolskich 13:17 (BWP) Paweł powiedział:

“Bóg, który jest Bogiem tego ludu, Bóg Izraela, spośród innych narodów wybrał ojców naszych, darzył szczególną życzliwością lud na obczyźnie w ziemi egipskiej i wyprowadził go z niej mocnym ramieniem”

Podobnego zdania był Apostoł Piotr, o czym czytamy w Dziejach Apostolskich 5:30 (BW).

“Bóg ojców naszych wzbudził Jezusa, którego wy zgładziliście, zawiesiwszy na drzewie”

W Dziejach Apostolskich w 7 rozdziale możemy również znaleźć świadectwo Szczepana, który mówi o Bogu Abrahama (w.2), a następie opowiada dzieje narodu, którego Bogiem był nie kto inny, jak JHWH.

Czy Szczepan głosi o jakimś innym, nowym Bogu?

Kiedy opowiada o Abrahamie, Jakubie, Mojżeszu, Dawidzie czy Salomonie, to przypomina historie związane z Bogiem JHWH.

Zobaczmy Dzieje Apostolskie 7:31, 32 (BWP).

“Kiedy Mojżesz zobaczył go, zdumiał się bardzo, lecz gdy podszedł bliżej, żeby się mu dokładniej przyjrzeć, usłyszał takie oto słowa Pana: Ja jestem Bogiem twoich ojców, Bogiem Abrahama i Izaaka, i Jakuba. Na te słowa przeraził się Mojżesz i nie miał odwagi już więcej patrzeć.”

W Księdze Wyjścia 3:4 (BWP) czytamy, że tym “Panem” był Jahwe: “Kiedy Jahwe zobaczył, że Mojżesz zbliża się …“.

Podobnie w liście do Rzymian 11:1,2 Paweł identyfikuje się z Bogiem Abrahama:

“Pytam więc: Czy Bóg odrzucił swój lud? Bynajmniej. Przecież i ja jestem Izraelitą, z potomstwa Abrahama, z pokolenia Beniamina. Nie odrzucił Bóg swego ludu, który uprzednio sobie upatrzył. Albo czy nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu jak się uskarża przed Bogiem na Izraela.”

W innym miejscu 2 liście do Koryntian przytacza Paweł werset z Izajasza 52:11 (BW).

“Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, I nieczystego się nie dotykajcie; A Ja przyjmę was. I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami, mówi Pan Wszechmogący”.

Od takich cytatów aż roi się w Ewangeliach i listach.

Septuaginta i Nowy Testament a imię Boże

Najważniejszym argumentem przeciwników obecności imienia JHWH w NT jest brak występowania tego Imienia w dostępnych manuskryptach NT.

Czy ten argument zamyka dyskusję o tym, co zawierał oryginał NT?

Najpierw warto wziąć pod uwagę fakt, że przez około 30 lat po śmierci Jezusa posługiwano się jedynie Pismami starotestamentowymi. Nie były bowiem jeszcze spisane Ewangelie, jak również Dzieje Apostolskie. W momencie spisania Ewangelii w Nowym Testamencie naturalnie znalazły się cytaty z Pism Hebrajskich, o czym pisaliśmy powyżej.

Powstaje jednak pytanie: Dlaczego w dostępnych manuskryptach NT w cytatach  ze ST widnieje grecki skrót KC lub Kyrios?

Niektórzy są zdania, że jakieś 200 lat przed przyjściem Jezusa część Żydów zaprzestała publicznego używania Imienia Boga JHWH.

Powodem może być również to, że  Imię JHWH nie było tłumaczone na język grecki. W Septuagincie (LXX), czyli przekładzie Pism hebrajskich na grekę, początkowo pozostawiano imię Boga w postaci Tetragramu.

Udokumentowane jest to w kilku papirusach, gdzie znajdujemy Tetragram jako grecką formę imienia Bożego Ἰαῶ w rękopisie 4Q120 lub: 4QLXXLev^b), a w Papirusie Fuad 266b Imię Boże zapisane jest aramejskimi literami kwadratowymi. W rękopisach 8HevXII a i b oraz Papirusie Oxyrhynchus 3522 Tetragram zapisano literami paleohebrajskimi.

Co ciekawe, grecki przekład Akwili z ok. 130 roku n.e. (zawarty w Heksapli Orygenesa), którym chciano zastąpić Septuagintę (z uwagi na to, że szeroko wykorzystywano ją w Kościele wczesnochrześcijańskim), również zawierał hebrajski Tetragram.

Fakt występowania w pierwotnym tekście Septuaginty Tetragramu potwierdzają również świadectwa Orygenesa i Hieronima.

Jak czytamy w “The Journal of Theological Studies, Oksford 1944, t. XLV, ss. 158, 159″, „Heksapla” Orygenesa zawiera tetragram zapisany literami hebrajskimi,

Podobnie Hieronim we wstępie do ksiąg Samuela i Królów napisał:

„Po dziś dzień znajdujemy w niektórych woluminach greckich imię Boże – tetragram [יהוה] – napisane archaicznymi literami”.

Niestety już na początku II wieku n.e. kopiści Septuaginty zaczęli zamieniać niezrozumiały dla wielu  hebrajski Tetragram na Kyrios lub używać skrótu KC.

Czy chrześcijanie używali JHWH?

Są mocne dowody, że w gminach chrześcijańskich w I oraz II wieku Imię Boże było w użyciu.

Profesor George E. Howard, wykładowca religioznawstwa i języka hebrajskiego na University of Georgia w Athens (Stany Zjednoczone), podziela teorię, że pisarze Nowego Testamentu zachowywali tetragram w cytatach z Biblii hebrajskiej.

„W księdze napisano: nie ratuje się (w dniu sabatu) od ognia Ewangelii i ksiąg miním („heretyków”). Przeciwnie, pali się je na miejscu razem z ich Tetragramami. Rabin Jose ha-Gelili powiada: W tygodniu należy wyciąć z nich Tetragramy i je schować, a resztę spalić. Rabin Tarfon oświadczył: Obym pogrzebał swych synów! Gdyby dostały się (te księgi) w moje ręce, spaliłbym je wraz z ich Tetragramami.”

Gdyby Imię JHWH nie pojawiało się w piśmiennictwie wczesnochrześcijańskim, to powyższe słowa nie miałyby żadnego sensu.

Wróćmy jednak do cytatów  wersetów ze ST w Ewangeliach. Dla nas w tych rozważaniach ważny jest nie przekład czy tłumaczenie, ale to, co znajdowało się w rękopisach Starego Testamentu.

Niestety w wielu polskich przekładach praktykuje się zastępowanie w tłumaczeniach יהוה  (JHWH) na “PAN” (Przekład Stare i Nowe Przymierze), czy jak czytamy w Nowej Biblii Gdańskiej – “WIEKUISTY”. Trzeba mieć jednak świadomość, że PAN czy WIEKUISTY to tylko zamienniki Imienia JHWH, które znajdziemy w tekście hebrajskim!

Wystarczy porównać różne przekłady, by przekonać się, że w wielu z nich znajdziemy Imię Boże JHWH tłumaczone na Jahwe lub Jehowa.

Dla przykładu porównajmy tekst z Izajasza 61:1, jak jego pierwszą część oddano w trzech różnych tłumaczeniach i porównajmy to z tekstem hebrajskim interlinearnym:

KUL – Duch Jahwe, Pana, nade mną, ponieważ namaścił mnie Jahwe.

NBG – Na mnie Duch Pana, WIEKUISTEGO; bo pomazał mnie WIEKUISTY

SNP – Duch Wszechmocnego PANA nade mną, gdyż PAN namaścił mnie

Przekład interlinearny Prorocy Izajasza 61:1 “Vocatio” str. 932 (kliknij, żeby powiększyć)

Czy w Nowym Testamencie pierwotnie występowało imię JHWH?

Pan Jezus w Synagodze czyta powyżej zacytowany fragment ze zwoju Izajasza, o czym dowiadujemy się z księgi  Łukasza 4:18 (BW).

“Duch Pański nade mną, przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę, posłał mnie, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność, ”

Co kryje się pod zwrotem greckim “Duch Pański”?  Oczywiście trzeba sprawdzić, co znajdujemy u Izajasza w języku hebrajskim. To, że po grecku znajdujemy “Pański”, nic nie znaczy, gdyż u Izajasza w tym miejscu znajdziemy Imię Boga JHWH.

Przy pewnej okazji jeden z “Uczonych w Piśmie” zapytał Jezusa:

“Które przykazanie jest pierwsze ze wszystkich?“

Odpowiedź Chrystusa znajdziemy u Marka w 12 rozdziale, a wersetach 29, 30 (BW).

“Jezus odpowiedział: Pierwsze przykazanie jest to: Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest. Będziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej.”

Jak napisał w komentarzu William Barklay, jest to tzw. “Szemma”, stanowiąca credo judaizmu. Powyższe słowa to nic innego, jak cytat z Księgi Powtórzonego Prawa 6:4 (KUL).

“Słuchaj Izraelu: Jahwe, nasz Bóg, jest jeden. Będziesz miłował Jahwe, twego Boga, z całego twego serca, z całej twojej duszy, z całej siły twojej.”

Bez wnikania w to, czy Jezus wypowiedział tu Imię JHWH czy nie, uczony w Piśmie i słuchacze Jezusa doskonale znali ten fragment Pisma i wiedzieli, że w Pismach Hebrajskich znajduje się w tym miejscu Tetragram JHWH.

Na koniec warto dodać, że w Nowym Testamencie  znajdziemy aż cztery razy Imię Boga zawarte w aklamacji ALLELUJA (Hallelujah).

“Potem usłyszałem jakby donośny głos licznego tłumu w niebie, który mówił: Alleluja! Zbawienie i chwała, i moc Bogu naszemu, Gdyż prawdziwe i sprawiedliwe są sądy jego; osądził bowiem wielką wszetecznicę, która skaziła ziemię wszeteczeństwem swoim i pomścił na niej krew sług swoich.

I rzekli po wtóre: Alleluja! I dym jej unosi się w górę na wieki wieków. I upadło dwudziestu czterech starców, i cztery postacie, i oddały pokłon Bogu, siedzącemu na tronie, mówiąc: Amen, Alleluja! […]

I usłyszałem jakby głos licznego tłumu i jakby szum wielu wód, i jakby huk potężnych grzmotów, które mówiły: Alleluja! Oto Pan, Bóg nasz, Wszechmogący, objął panowanie. “ Objawienie 19:1-4,6 (BW).

W przypisie do tych wersetów w BT  czytamy: “Alleluja – liturgiczna aklamacja (= chwalcie Jahwe)“.

Więcej o Imieniu JHWH w Nowym Testamencie piszemy w artykule: “Imię Boga a Nowy Testament – Rzymian 3:29,30“. Poniżej argument dotyczący Ewangelii Łukasza z tego artykułu.

“Pan” w Ewangelii Łukasza

Warto analizując ten temat zapoznać się dodatkowo z pierwszym rozdziałem Ewangelii Łukasza, gdzie czytamy kilkukrotnie o “Panu” w nawiązaniu do Boga JHWH.

“Będzie bowiem wielki w oczach Pana … Wielu spośród dzieci Izraela nawróci do Pana, Boga ich” (Łuk. 1:15,16)

“Tak uczynił mi Pan — mówiła ” (Łuk. 1:25)

 “Anioł … rzekł: “Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą…” (Łuk. 1:28)

” … będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego ojca, Dawida” (Łuk. 1:32)

“jak napisano w Prawie Pańskim: Każdy potomek płci męskiej otwierający łono matki będzie poświęcony Panu. (Łuk. 2:23)

“Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa” (Łuk. 1:38)

Co kryje się w zwrocie “Pan Bóg Izraela” czy zwrocie “służebnica Pańska”? Jasnym jest, że chodzi o JHWH czyli Boga Jahwe.  Maria była Żydówką i jak inni Żydzi wierzyła w JHWH Boga Izraela.

To, że kopista piszący po grecku zamiast Tetragramu wstawił “Kyrios”, nie zmienia oczywistego faktu, że chodzi o Boga JHWH!

To Duch JHWH zstąpił na Marię, więc nie mamy wątpliwości, że Ojcem Jezusa jest Bóg JHWH, którego to Boga służebnicą była Maria.

Twierdzenie, że Jezus zwracając się do Boga Ojcze, ma na myśli innego Boga lub siebie samego, jest wręcz absurdalne.

Czytaj więcej: Czy imię Jahwe miało zostać zastąpione imieniem Jezus?

Trzeba w tym miejscu dodać, że Jezus mówił o Bogu: “Pan”, co wskazuje na używanie Imienia JHWH także poza cytowaniem z Pism Hebrajskich, jak chociażby czytamy w Marka 13:20 (KUL).

“I gdyby Pan nie skrócił tych dni, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych, których sobie upodobał, skróci te dni.”

Nie ulega wątpliwości, że Jezus ma tu na uwadze Boga Izraela.

Ewangelia Mateusza po hebrajsku

Wielu naukowców (np. George Howard) jest zdania, że Ewangelia Mateusza została napisana pierwotnie w języku hebrajskim.

W roku 1987 George Howard wykazał, że hebrajska Ewangelia od Szem Towa nie jest tłumaczeniem z greki lub łaciny (jak sądzono), ale tekstem napisanym po hebrajsku! Prof. Howard jest zdania, że pewne warianty tekstu w tej hebrajskiej Ewangelii mogły powstać “gdzieś w obrębie pierwszych czterech stuleci” („Shem-Tob’s Hebrew Matthew and Early Jewish Christianity”, Journal for the Study of the New Testament, Vol. 70, Nr 1, czerwiec 1998, s. 19). Wniosek ten podtrzymał w zrewidowanym wydaniu swej książki Hebrew Gospel of Matthew (1995).

Nie ulega wątpliwości, że hebrajszczyzna używana w tekście tej Ewangelii ma cechy języka używanego w I wieku po Chrystusie. Taki język znajdujemy w Księdze Syracha, jak również pismach z Qumran.

Potwierdzają to również wcześni historycy, tacy jak Papiasz, Orygenes, Euzebiusz czy Hieronim. W  swoich pracach wspominają o Ewangelii Mateusza napisanej po hebrajsku.

Do naszych czasów zachowało się 13 rękopisów od Szem Towa z Ewangelią Mateusza w języku hebrajskim. Co to wnosi do naszych rozważań?

Otóż w tej Ewangelii znajdujemy aż 20 miejsc ze skrótem imienia Bożego w formie ha-Šēm, który jest substytutem tetragramu  יהוה (JHWH).

W Polsce możemy tekst hebrajski oraz jego tłumaczenie znaleźć w książce “Ewangelia Św. Mateusza po hebrajsku”,wydawnictwo “Petrus” 2017 r. Z języka  hebrajskiego na polski przetłumaczył tekst Eliezer Wolski (Eliyazar Ben Miqra). W Mateusza 4:7,10 czytamy:

“Jeszua mu po raz drugi odpowiedział: (Również jest napisane:) Nie wystawiaj na próbę JHWH, swojego Boga“.

Ewangelia Mateusza po hebrajsku – Szem Towa

Jezus cytuje tutaj słowo z Księgi Powtórzonego Prawa 6:16, gdzie w Biblii KUL czytamy:

“Nie usiłujcie wystawić Jahwe, waszego Boga, na próbę, jak wystawiliście Go na próbę w Massa.”

Niektórzy zastanawiają się, jak należy tłumaczyć na język polski Tetragram JHWH: Jahwe czy Jehowa?

Zainteresowanych odsyłamy do artykułu: Czy i jak wymawiać Imię Boga?

Dlaczego Jezus zwraca się do Boga Abba a nie Jahwe?

Otóż dlatego, że jest Jego Jednorodzonym Synem. “Syn Boży” nie jest tylko przenośnią, ale rzeczywistością. Jak czytamy u Mateusza 1:18: “Maria stała się brzemienna z Ducha Świętego”. W Jana 1:14 czytamy: “ujrzeliśmy chwałę jego, chwałę, jaką ma jedyny Syn od Ojca, …“. Łukasz natomiast w 1:32 przytacza słowa anioła, że “Ten będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego“.

Jezus objawia nam nowe spojrzenie na Boga – Boga jako kochającego nas Ojca.

Tak więc podstawą w nauczaniu modlitwy stało się dla Jezusa przybliżenie uczniów do Boga jako Ojca, i to Ojca w znaczeniu Abba. Taki zwrot znajdujemy u Marka 14:36 (KUL), gdzie  w modlitwie do Boga Jezus mówi:

 ” … Abba, Ojcze, Ty wszystko możesz uczynić: oddal ten kielich ode mnie, lecz nie co ja chcę, lecz co Ty.”

Użyty przez Jezusa zwrot “Abba” to nowe podejście do modlitw kierowanych do Boga. W Starym Testamencie Bóg  był wszakże nazwany Ojcem, ale nie znajdujemy modlitw zwracających się do Boga Ojcze. Poza tym, aramejskie “Abba” ma dużo większe zabarwienie emocjonalne niż “Ojciec”.

W taki sposób małe dzieci zwracały się bowiem tkliwie do ojca, nazywając go “tato”, a nawet “tatusiu”. Abba nie jest zatem tytułem czy nowym imieniem Boga, ale  czułym określeniem, które dziecko uczyło się wymawiać, jak tylko zaczynało mówić.

Prorocza zapowiedź

Taki stosunek do Boga był proroczo zapowiedziany u Jeremiasza.  Bóg wręcz oczekiwał, że Izrael będzie go wzywał jako swojego Ojca.

“Ja zaś powiedziałem sobie: Jakże chciałbym cię zaliczyć do synów i dać ci przepiękną ziemię, najwspanialszą pośród posiadłości narodów! Myślałem: będziesz Mnie nazywał: “Mój Ojcze!” i nie odwrócisz się ode Mnie.”

W pełni spełniły się te słowa Jeremiasza 3:19 dopiero po przyjściu Mesjasza. Takiego właśnie Boga, naszego Ojca, objawia nam Jezus, który w Mateusza 11:27 powiedział:

“nikt nie zna Ojca, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić“.

Jezus zwracając się do Boga Abba, absolutnie nie ignoruje znaczenia Imienia JHWH. Poświadcza to fakt, że Jezus ucząc uczniów modlitwy wspomina o uświęcaniu Jego imienia. Ta prośba jest tak ważna, że zajmuje w modlitwie Jezusa pierwsze miejsce.

“Wy tedy tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje“ Mateusza 6:9 (KUL)

Pokazuje to, że Jezus nic nie zmienia, jeżeli chodzi o Imię Boga JHWH. Jezus objawia natomiast uczniom obraz Boga jako kochającego nas Ojca.

Uwypuklenie ojcostwa Boga widzimy szczególnie w ewangelii Jana. Termin „ojciec” (ὁ πατήρ) jest w niej najczęściej występującym słowem i odnosi się do Boga aż 118 razy.
Jakie ma to znaczenie dla nas?

Naśladowcy Jezusa – dzięki temu, co dla nas uczynił – otrzymali dar bycia dziećmi Bożymi. W Ewangelii Jana 1:12,13 czytamy:

“Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego, Którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga.”

Jeżeli ktoś nie narodzi się na nowo z wody i Ducha, jak tłumaczy Jezus Nikodemowi w Ewangelii Jana 3:5, to “nie może wejść do Królestwa Bożego“.

Ks. Jan Drozd w książce “Ojcze Nasz Modlitwa Pańska” napisał:

“Dawny duch starotestamentalnego niewolnictwa musi teraz ustąpić duchowi chrześcijańskiego dziecięctwa, a judaistyczny formalizm zastępuje obecnie żywa świadomość naszej duszy, wsparta świadectwem samego Boga – Ducha Świętego głoszącego, „że jesteśmy dziećmi Bożymi” (Rz 8,16) i wołającego w sercach naszych: „ Abba, Ojcze” (Ga 4,6).”   

W przytoczonym liście do Rzymian 8:14-16 (BW) możemy przeczytać:

“Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi. Wszak nie wzięliście ducha niewoli, by znowu ulegać bojaźni, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy.”

Jest to (poza Marka 14:36) jedno z trzech miejsc, gdzie znajdujemy zwrot Abba. Trzeci raz używa go Paweł w liście do Galatów 4:4-6 (BW). Paweł stwierdza w nim, że Jezus przez Ducha włączył nas w swą synowską relację z Ojcem.

Lecz gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził z niewiasty i podlegał zakonowi,
Aby wykupił tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy usynowienia dostąpili.
A ponieważ jesteście synami, przeto Bóg zesłał Ducha Syna swego do serc waszych, wołającego: Abba, Ojcze!
Tak więc już nie jesteś niewolnikiem, lecz synem a jeśli synem, to i dziedzicem przez Boga.

Tej nowej chrześcijańskiej relacji towarzyszy nastawienie pełnego zaufania i spontanicznego poddania się Bogu jako naszemu Ojcu. Szukania w Bogu ojcowskiej opieki i pomocy w całym naszym życiu.

Mamy taką ufność do Boga, jaką dziecko obdarza swojego tatę. Nie mamy powodu do żadnych obaw, gdyż jak wprowadził Jezus do Modlitwy “Ojcze Nasz” (Mateusza 6:8): “wie Bóg, Ojciec wasz, czego potrzebujecie, przedtem zanim go poprosicie“. Dokładnie tak, jak ziemski Ojciec wie, czego potrzebuje jego dziecko, tak wie to również nasz niebiański Ojciec.

Bóg Izraela a Ojciec Jezusa

Pan Jezus nie miał wątpliwości, że Bóg Izraela JHWH, o którym czytamy w Księdze Powtórzonego Prawa 6:4, to Jego Ojciec. Na pytanie o największe przykazanie Jezus (Marka 12:29) cytuje ten właśnie fragment.

“Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest.” Marka 12:29 (BW).

“Słuchaj Izraelu! Jahwe jest naszym Bogiem, Jahwe jedyny! “ Powtórzonego Prawa 6:4 (POZ.).

W Jana 20:17 (BW) Jezus mówi do Marii, że ten Bóg Izraela jest Jego Bogiem i Ojcem, jak również ich Bogiem i Ojcem.

“Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego.”

Nie ma zatem dwóch różnych Bogów, Starego oraz Nowego Testamentu. W Efezjan 4:6 czytamy, że “Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.”

Paweł w liście do Rzymian 3:29 (BW) jasno o tym mówi:

“Czy Bóg jest Bogiem tylko Żydów? Czy nie pogan także? Tak jest, i pogan, Albowiem jeden jest Bóg […]”

Paweł potwierdza tę prawdę w 13 rozdziale Dziejów Apostolskich w wersetach 17-23, głosząc o Jezusie w Synagodze:

17 Bóg tego ludu izraelskiego wybrał sobie naszych ojców […]
18 I przez lat około czterdziestu cierpliwie znosił ich na pustyni;
19 I wytępił siedem narodów z ziemi kanaanejskiej, i dał im ziemię ich w dziedzictwo
20 Na około czterysta pięćdziesiąt lat. A potem dał im sędziów, aż do proroka Samuela.
21 Potem zażądali króla i Bóg dał im Saula, syna Kisza, męża z pokolenia Beniamina, który panował czterdzieści lat;
22 A gdy go odrzucił, powołał im na króla Dawida […]
23 Z jego to potomstwa zgodnie z obietnicą wywiódł Bóg Izraelowi Zbawiciela, Jezusa,

Czy Paweł głosi, że Jezus mówiąc o Ojcu, myślał o innym Bogu niż Bóg Izraela JHWH?

“Pytam więc: Czy Bóg odrzucił swój lud? Bynajmniej. Przecież i ja jestem Izraelitą, z potomstwa Abrahama, z pokolenia Beniamina.
Nie odrzucił Bóg swego ludu, który uprzednio sobie upatrzył. Albo czy nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu jak się uskarża przed Bogiem na Izraela” (Rzym. 11:1 BW )

Podsumowanie

Z nauczania Jezusa, jak również jego uczniów, nie wynika, że głosili innego Boga od tego, o którym czytamy w ST. Takie twierdzenie nie ma żadnych podstaw. Opiera się ono jedynie na domniemaniu, że Bóg  Izraela jest Bogiem srogim, a Jezus głosi miłościwego i kochającego Ojca, więc Jezus rzekomo głosi o innym Bogu.

Taki argument  upada jednak, gdy uświadomimy sobie, że Jezus przyszedł w imieniu nie kogo innego jak Boga JHWH. Boga, którego objawia nam jako kochającego Ojca, Abba. W Jana 12:45 naucza, że ” … kto Mnie widzi, widzi także Tego, który Mnie posłał.”. Jezus jest “obrazem Boga niewidzialnego” (Kol. 1:15 BW). “Odblaskiem chwały i odbiciem jego istoty” (Hebr. 1:3 BW). W Jana 8:28 Jezus wyjaśnia, że nic nie czyni sam z siebie, i tak mówi, jak Go Ojciec nauczył.

Jezus wielokrotnie mówi: “Przyszedłem w imieniu Ojca mego“, jak czytamy w  Jana 5:43 (wg. BT). Jezus nie przyszedł zatem głosić innej czy nowej dobrej nowiny o innym Bogu, ale Ewangelię o Królestwie JHWH! Tak należy bowiem rozumieć zwrot “Królestwo Niebios”, w którym Chrystus ma zasiąść na tronie.

W księdze Objawienia 19:1 (BW) aż czterokrotnie czytamy “chwalmy Jah” (Jahwę) w aklamacji Alleluja.

Nie bez powodu również Mesjasz otrzymał imię Jeszua (Jezus), które tłumaczy się “JHWH (Jahwe) jest Zbawieniem“.

To nie kto inny jak JHWH jest Bogiem wiernym zawieranym przymierzom, i On powołał nas, abyśmy mieli społeczność z Jego Synem jak czytamy w 1 do Koryntian 1:9:

“Wierny jest Bóg, który was powołał do społeczności Syna swego Jezusa Chrystusa, Pana naszego.”

Dlatego możemy powtórzyć za Piotrem słowa z 1 jego listu 1:3 (Słowo Życia):

“Niech będzie uwielbiony Bóg – Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który w swym ogromnym miłosierdziu zrodził nas na nowo. Dzięki zmartwychwstaniu Chrystus dał nam żywą nadzieją na przyszłość.“