Trzej którzy świadczą na niebie

Wg. Biblii Gdańskiej (podobnie w Biblii „Wujka” i „Brzeskiej”), w 1 Jana 5:7 czytamy:

„Gdyż trzej są Ci, którzy świadczą w Niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty; a Ci trzej są jednym„

Słowa te znajdziemy również w innych przekładach, które jako podstawę tłumaczenia przyjmują „Tekstus Receptus”. Przykładem może tu być „Unowocześniona Biblia Gdańska, Dzisiejsza Biblia Gdańska jak również  Nowa Biblia Gdańska (poniżej skan).

1 Jana 5:7 (tzw. Comma Johanneum) wg. Nowej Biblii Gdańskiej

Jest tak dlatego, że wszystkie tzw. Biblie Gdańskie bazują na tekście „Textus Receptus” opartym na rękopisach z XIV-XVIII wieku.

Niektórzy jednak go wykorzystują, właśnie z uwagi na te trynitarne wstawki kopistów. Dopiero w najnowszej wersji tzw. „Dzisiejszej Biblii Gdańskiej” w przypisach zwrócono uwagę że:

„wiarygodność tego tekstu jest obecnie kwestionowana na podstawie współczesnych odkryć biblistycznych.„.

Podobnie czytamy w przypisie do 1 Jana 5:7 w Katolickiej Biblii Tysiąclecia wyd. IV (w tekście głównym pominięto te słowa), że powyższych słów:

„brak w najstarszych rękopisach gr. i w najstarszych przekładach. Nie spotykamy ich również w ważniejszych kodeksach Wulgaty. Prawdopodobnie stanowiły one marginesową glosę, później w niektórych kodeksach włączoną do tekstu”.

Przypis BT wyd. IV odnośnie 1 Jana 5:7 (powiększ klikając w skan)

Warto dodać, że tekstu tego nie znajdziemy również w najstarszych pismach Ojców Kościoła. Klemens Aleksandryjski (200 r. n. e.) cytując 1 Jana 5:7 pomija te słowa.

W jaki sposób ta wstawka pojawiła się w Biblii

Historię tej wstawki przedstawił B. Metzger w dziele A Textual Commentary on the Greek New Testament (1975, ss. 716-718), gdzie wyjaśnia, iż po raz pierwszy pojawiła się ona w traktacie Liber apologeticus z IV w., a od VI w. występuje w odpisach Wulgaty i starołacińskich przekładach Biblii. Co ważne pierwsze wydania Wulgaty sprzed VIII wieku nie zawierały tego „dodatku”.

Bardzo ciekawa jest historia pojawienia się wstawki „Comma Johanneum” w Textus Receptus. Textus Receptus, to grecki Nowy Testament, który stał się podstawą do dalszych tłumaczeń na języki narodowe.  Paradoksalnie pojawił się ten „dodatek” poprzez człowieka, który uważał go za sfałszowany. Jak to się stało?

Wikipedia pod hasłem „Comma Johanneum” zauważa:

Tekst Comma Johanneum nie pojawił się w roku 1516 w nowożytnej edycji greckiego tekstu Nowego Testamentu, textus receptus, której redaktorem był Erazm z Rotterdamu. Jeden z wydawców Poligloty kompluteńskiej, Stunika, oskarżył Erazma o sprzyjanie unitarianizmowi. Erazm ugiął się i oświadczył, że umieści je w następnych wydaniach greckiego NT, o ile znajdzie się jakiś grecki rękopis zawierający Comma. Wkrótce znalazł się taki rękopis, pochodzący z około 1520 roku Codex Montfortianus (minuskuł 61 według systemu Gregory-Aland) — sporządził go prawdopodobnie franciszkanin Froy z Oxfordu — i Erazm wciągnął Comma do swego trzeciego wydania Novum Instrumentum omne z roku 1522, zastrzegając jednak w Adnotationes, że nie jest to tekst autentyczny. Codex Montfortianus zawiera commę z błędami gramatycznymi (brak rodzajników), Froy nie znał za dobrze greki, a Erazm go nie poprawił. Stefanus w swoim wydaniu dodał rodzajniki oraz zmienił sekwencję słów.”

Wydanie Erazma wykorzystał  w swoim przekładzie Nowego Testamentu na język angielski Tyndale (1526). Była to również podstawa przy tłumaczeniu  „Biblii Genewskiej” oraz „King James Version”. Wydanie Erazma i tekst „Textus Receptus” stał się podstawą dla większości nowożytnych przekładów Nowego Testamentu w tym „Biblii Brzeskiej”, „Biblii Gdańskiej”, jak również „Biblii Wujka”.

Współczesne polskie przekłady Biblii są tłumaczone w większości z  Nestle-Aland. Tekst Nestle-Alanda jest  na bieżąco aktualizowany zgodnie z najnowszymi odkryciami z dziedziny biblistyki i poddawany naukowej krytyce tekstu.

Dlatego  nie zawiera już tego fragmentu (Biblia Warszawska, Biblia Ekumeniczna. Przekład KUL), a inne (Biblia Tysiąclecia, Biblia Poznańska) informują o nim tylko w przypisach.

Dlaczego chciano włączyć ten tekst do Biblii?

Warto się jednak zastanowić dlaczego próbowano ten tekst przemycić do Biblii. Byłby to jedyny tekst mówiący o jedności trzech a nie dwóch osób. Posłużenie się takim oszustwem świadczy o braku ORYGINALNYCH wersetów popierających dogmat Trójcy Świętej. Szczytem jest tu przekład Biblii wg. Ks. Dąbrowskiego gdzie użyto w tym nieautentycznym fragmencie nie liczebnika trzech, ale wręcz zwrotu Trójca (poniżej ten fragment z 1 Jana 5:7 wg. przekładu księdza Dąbrowskiego ).

„Nowy Przekład z Wulgaty”, Księgarnia Św. Wojciecha, wyd. 13, z 1966r. (opatrzone Nihil Obstat, Imprimatur, Reimprimatur).

Podstawowy problem zwolenników Boga w trzech osobach to fakt, braku chociażby jednego wersetu stwierdzającego zgodnie z trynitarną definicją, że trzech stanowi jednego Boga.

To było głównym motorem wspomnianej manipulacji na tym tekście. Chęć potwierdzenia zdania, że trzech stanowi jedno popchnęło przepisywaczy do sfałszowania tekstu.

Czy zastanawiałeś się, o czym właściwie mówi fragment z  1 Jana 5:7-8 (BT).

„Trzej bowiem dają świadectwo: Duch, woda i krew, a ci trzej w jedno się łączą. „

Z kontekstu bezpośredniego wynika, że Jan mówi o trzech świadkach (duch, woda i krew) potwierdzających, że Pan Jezus jest Mesjaszem, o czym czytamy we wprowadzeniu w wersecie 1 i 5:

„Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził”

„A kto zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym?”

Jak widać nie chodzi o uwierzenie, że Jezus jest Bogiem (w sensie najwyższej Istoty), ale o uwierzenie, że Pan Jezus jest Mesjaszem (wybrańcem Boga, Pomazańcem Bożym) oraz jego zrodzonym Synem (dzieckiem Bożym, a nie częścią tajemniczej Trójcy).

Kim lub czym są w takim razie trzej świadkowie?

Co ciekawe dla zwolenników Trójcy tylko jeden element z tych świadków jest osobą! Czy Cię to nie dziwi, że w zestawie trzech świadków są dwie RZECZY (woda i krew) a z nimi rzekoma trzecia osoba Boga czyli „Duch Święty”? Mało tego woda i krew świadczą tak samo jak i Duch chociaż nie są osobami!

Żeby zrozumieć o co w tym fragmencie chodzi trzeba wyjaśnić znaczenie trzech świadków.

1. Duch – Po chrzcie Jezusa, BÓG zsyła w postaci gołębicy SWOJEGO Ducha namaszczając Jezusa na Mesjasza. Jan Chrzciciel był Izraelitą i dla niego Duch Święty nie był osobą ale mocą, którą Bóg daje ludziom.
2. Woda – Pan Jezus został ochrzczony w wodzie. Woda w której został Jezus ochrzczony jest drugim świadkiem na to, że jest Mesjaszem i Synem Bożym. Jan Chrzciciel po zanurzeniu Jezusa wydał o nim świadectwo w Jana 1:29-34.
3. Krew – Jan o Panu Jezusie mówi w Jana 1:29  i 36 , że Jezus jest „Barankiem Bożym”. Baranek był składany w ofierze za grzechy, więc trzecim świadkiem jest krew jaką Pan Jezus przelał za grzechy świata.

Co ciekawe tych trzech świadków w żaden sposób nie świadczy o istnieniu rzekomej Trójcy!

Występujące jednak w tekście słowo trzech zainspirowało jakiegoś skrybę, do dopisania zdania także „o trzech którzy świadczą też na niebie”!

„Albowiem trzej są, którzy świadczą na niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej jedno są.” (BG).

Jeżeli przyjmiemy te słowa dojdziemy do wniosku, że jednym ze świadków na niebie jest Słowo czyli sam Jezus przebywający na ziemi!

Duch Święty natomiast świadczy zarówno w niebie jak i na ziemi. Brak logiki nie przeszkodził jednak na dopisanie zwrotu „ci trzej jedno są„, tak potrzebnego w dogmacie o trzech osobach w jednym Bogu.

Zwolennicy Trójcy dodając „to i owo” chcieli zyskać „mocny” argument w walce z antytrynitarzami. Szkoda tylko, że posłużyli się kłamstwem.

Podobnie zmanipulowano tekst z 1 listu do Tymoteusza 3:16, zmieniając słowo „Ten” na „Bóg”.

Ci „tłumacze” zapomnieli, że w księdze Objawienia (Apokalipsy) 22:18 zapisano ważką przestrogę przed tego typu działaniami:

„Ja świadczę każdemu, kto słucha słów proroctwa tej księgi: jeśliby ktoś do nich cokolwiek dołożył, Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze. „

Podsumowanie

Zdecydowana większość biblistów jest zdania, że tzw. „Comma Johanneum” jest interpolacją a nie autentycznym tekstem. Z tego też powodu słowa „a tych trzech są jedno” nie pojawiają się w najnowszych przekładach Pisma Świętego.

Tylko w pięciu minuskułach datowanych po soborze nicejskim można ten tekst znaleźć w tekście głównym a w czterech  manuskryptach greckich widnieje on jako dopisek na marginesie!

W książce „Jeden Bóg i jeden Pan” Arkadiusz Wiśniewski zauważa:

„Około 500 manuskryptów nie posiada tej frazy, w tym bardzo wczesne i najważniejsze kodeksy uncjalne z IV i V wieku – Synaicki, Watykański i Aleksandryjski. Z kolei najwcześniejsze Comma Johanneum występujące w tekście greckim spotykamy dopiero w XVI wieku, a jedyne wcześniejsze wystąpienie znajdujemy na marginesie pochodzącym z X wieku. Wnioski są oczywiste – świadectwo manuskryptów greckich na rzecz braku tego fragmentu jest po prostu miażdżące. […]”

Wiśniewski podaje w  podsumowaniu poniższe argumenty przemawiające za nieautentycznością tej frazy:

• brak ustępu w około 500 manuskryptach greckich;
• brak w przekładach syryjskich, koptyjskich, ormiańskich, etiop­skich, arabskich i słowiańskich;
• brak w części przekładów starołacińskich
• brak w najważniejszych kodeksach Wulgaty,
• brak w cytatach z Ireneusza, Klemensa, Tertuliana, Hipolita, Orygenesa, Dionizego, Hilarego, Atanazego, Bazylego, Grzegorza z Nazjanzu, Ambrożego, Didymusa, Epifaniusza, Chryzostoma, Hieronima, Cyryla;
• fragment nieużywany w kontrowersjach sabeliańskich oraz konflik­cie ariańskim.

W Księdze Przysłów 30:6 (BWP) czytamy:

„Do słów Jego nie dodawaj niczego, żeby cię nie pokarał i nie uznał za kłamcę.”

Biorąc wszystkie te argument pod rozwagę, czytelnik musi sam zdecydować czy należy opierać na tym wersecie wiarę w „Trójcę”.