Jezus żyje dzięki Ojcu

W Ewangelii Jana 5:26 czytamy

„Podobnie jak Ojciec ma życie w sobie, tak również dał Synowi: mieć życie w sobie samym.„

Tekst ten stwierdza, że Pan Jezus otrzymał życie od swego Ojca. Jest biorcą życia w sobie, które DAŁ mu Ojciec. Podobnie czytamy w Jana 6:57:

„Jak mię posłał Ojciec, który żyje, a Ja przez Ojca żyję, tak i ten, kto mnie spożywa, żyć będzie przeze mnie.”

Jezus żyje przez Ojca. Żeby nie było wątpliwości Jezus wyjaśnia, że tak samo jak on żyje przez Ojca tak chrześcijanie będą żyć przez niego (Jezusa).

Zrodzony i pierworodny

Z Pisma Świętego jednoznacznie wynika, że Pan Jezus został zrodzony, stąd określenie pierworodny użyte w liście do Kolosan 1:15 gdzie możemy przeczytać o Panu Jezusie:

„On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia”

Potwierdza takie rozumowanie fragment z listu do Hebrajczyków 1:6 gdzie czytamy o Jezusie również  jako pierworodnym.

”I znowu, kiedy wprowadza Pierworodnego na świat …”

Czy można być pierworodnym nie mając początku?

Pan Jezus w Jana 6:57 powiedział, że żyje dzięki Ojcu.  Jezus żyje dzięki Ojcu jak każdy syn ludzki żyje dzięki swemu Ojcu.

Jezus został nazwany w Jana 1:18 także „jednorodzonym”.

„Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go.„

Jak widzimy Jezus ma „naturę” boską ale jest to natura zrodzona w przeciwieństwie do swego Ojca.

W Biblii istnieje zasadnicza różnica pomiędzy Bogiem Ojcem a Synem Boga wykluczająca to, że Jezus jest częścią Trójcy, albo wchodzi w skład Jedności Bóstwa. Jezus jest bowiem zrodzony (stworzony) czego nigdzie nie powiedziano w Biblii o JHWH czyli Jego Ojcu! W Psalmie 2:7 powiedziano o Jezusie

„Ogłoszę postanowienie Pana: Powiedział do mnie: Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem„

Czy zwrot „dziś” nie sugeruje początku istnienia Syna bożego? Podobnie w liście do Hebrajczyków  5:5 (BT) czytamy:

„Ty jesteś moim Synem, jam Cię dziś zrodził„

Boży dziedzic

Bóg ustanowił Jezusa dziedzicem, a dziedzic dziedziczy nie po sobie … tylko po Ojcu.

Przeczytajmy  przypowieść z Marka 12:1-8 (BT), gdzie Pan Jezus wyraźnie utożsamił sam siebie z „DZIEDZICEM”, a Boga z właścicielem winnicy.

„I zaczął im mówić w przypowieściach: „Pewien człowiek założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał tłocznię i zbudował wieżę W końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał.
W odpowiedniej porze posłał do rolników sługę, by odebrał od nich część należną z plonów winnicy. Ci chwycili go, obili i odesłali z niczym. Wtedy posłał do nich drugiego sługę; lecz i tego zranili w głowę i znieważyli.
Posłał jeszcze jednego, tego również zabili. I posłał wielu innych, z których jednych obili, drugich pozabijali. Miał jeszcze jednego, ukochanego syna. Posłał go jako ostatniego do nich, bo sobie mówił: „Uszanują mojego syna”. Lecz owi rolnicy mówili nawzajem do siebie: „To jest dziedzic. Chodźcie, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze”. I chwyciwszy, zabili go i wyrzucili z winnicy.”

Łatwo możemy tu dostrzec różnicę pomiędzy właścicielem winnicy a Jego Synem i dziedzicem. Dziedzicowi własność zostaje  przyznana w oparciu o decyzję Ojca lub też na mocy obowiązującego prawa.

W liście do Galatów 4:1 (BW) na temat dziedzictwa powiedziano:

„A mówię: Dopóki dziedzic jest dziecięciem, niczym się nie różni od niewolnika, chociaż jest panem wszystkiego”

Przy założeniu „Trójcy Świętej”, Pan Jezus „od zawsze” byłby właścicielem dóbr i nie potrzebowałby oczekiwać na „dziedziczenie” czegokolwiek!