Wywyższenie Jezusa
Co oznacza wywyższenie Jezusa?
Dlaczego trynitarze niechętnie omawiają wersety mówiące o „wywyższeniu” Jezusa?
Naszym zdaniem powodem jest dogmatycznie ustalona równość trzech osób w „Trójcy”. Wywyższenie jednej z nich taką równość mocno zaburza.
Czytając Pismo Święte nie mamy jednak wątpliwości, że Pan Jezus został przez Boga wywyższony. Wynika to chociażby z Dziejów Apostolskich 5:31 (KUL):
„Jego to Bóg wywyższył prawicą swoją, jako Pana i Zbawiciela, by skłonił Izraela do pokuty i dał mu odpuszczenie grzechów.”
Piotr mówi tu o Chrystusie, że został wywyższony (hypsōsen) przez Boga.
W liście do Filipian 2:9-11 (BW) jeszcze dobitniej to wyrażono używając słowa „wielce wywyższył” (hyperypsōsen).
„Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię.
Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią.
I aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.„
Paweł mówi tu o wywyższeniu i obdarzeniu imieniem ponad wszelkie imię. To wywyższenie jak czytamy w 11 wersecie jest jednak … „ku chwale Boga Ojca„.
Warto zauważyć, że Jezus nie sam sobie nadał to zaszczytne imię, ale uczynił to Bóg. To On to imię zapowiedział i Jezusa nim obdarzył. Odwrotnej sytuacji Pismo nigdzie nie przedstawia, że ktoś wywyższyć może Boga. Bóg nigdy i przez nikogo nie został wywyższony. Dlaczego? Gdyż Bóg jest „Najwyższy” i ponad wszystkimi.
Sam rozsądek podpowiada, że wywyższający jest zawsze ponad tym, który zostaje wywyższony. W Liście do Hebrajczyków 7:7 (BW) czytamy:
„A rzecz to jest bezsporna, że mniejszy od większego otrzymuje błogosławieństwo.”
Żeby kogoś wywyższyć, musi byś Ktoś wywyższający, większy rangą od wywyższanego! W Dziejach Apostolskich 2:33 czytamy, że Jezusa wywyższył Bóg:
„Wywyższony tedy prawicą Bożą i otrzymawszy od Ojca obietnicę Ducha Świętego, sprawił to, co wy teraz widzicie i słyszycie.”
Pismo Święte jasno naucza o wywyższeniu Jezusa przez Boga. Nie naucza natomiast o równości Boga i Jezusa. Gdyby tak nauczało nie byłby potrzebny przykład podany w liście do Hebrajczyków 1:4, który teraz omówimy.
Wyższy od aniołów
Czego uczymy się z wypowiedzi mającej na celu udowodnienie „wyższości Jezusa ponad aniołami” z listu do Hebrajczyków 1:4 (BWP)?
„I stał się wyższym od aniołów o tyle, o ile odziedziczył wyższe od nich imię.”
Podstawowe pytanie wynikające z analizy tego wersetu jest takie: Jeżeli pisarz listu do Hebrajczyków wierzył w równość rzekomych osób w „Trójcy”, to w jakim celu argumentuje, że Jezus jest wyższy od aniołów?
Taka argumentacja w przypadku uznania Jezusa za część Boga jest bezsensowna, a wręcz bluźniercza! Byłaby to rzecz oczywista!
Jeżeli zatem autor Listu do Hebrajczyków udowadnia wyższość Jezusa nad aniołami, to chce pokazać jego znamienitszą od aniołów pozycję przed Bogiem!
Jezus nie jest bowiem jednym z aniołów, ale jest jak czytamy w 1 wersecie omawianego listu ustanowionym przez Boga dziedzicem.
W drugim wersecie o wyższości Jezusa nad aniołami świadczy to, że jest nazwany zrodzonym przez Boga Synem.
„Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Tyś jest Synem moim, Jam cię dziś zrodził? I znowu: Ja mu będę ojcem, a on będzie mi synem?”
W drugim rozdziale tego listu, w wersetach od 7 do 9 możemy przeczytać:
„Uczyniłeś go na krótko nieco mniejszym od aniołów, Chwałą i dostojeństwem ukoronowałeś go,
Wszystko poddałeś pod stopy jego. A poddawszy mu wszystko, nie pozostawił niczego, co by mu poddane nie było. Teraz jednak nie widzimy jeszcze, że mu wszystko jest poddane;
Widzimy raczej tego, który na krótko uczyniony został mniejszym od aniołów, Jezusa, ukoronowanego chwałą i dostojeństwem za cierpienia śmierci, aby z łaski Bożej zakosztował śmierci za każdego.”
Warto nadmienić, że Jezus tylko na krótko został uczyniony mniejszym od aniołów. Po zmartwychwstaniu nie wrócił jednak do poprzednio zajmowanej pozycji, gdyż … został wywyższony, i otrzymał wszelką władzę, o czym czytamy w Mateusza 28:18 (POZN):
„A Jezus powiedział im: Otrzymałem wszelką władzę na niebie i na ziemi.”
Zwróć uwagę, że Jezus tej władzy nie miał sam z siebie, ale otrzymał tę władzę od Ojca.
Wywyższony do życia na wieki.
Ważnym aspektem wywyższenia Jezusa jest fakt obdarzenia go po zmartwychwstaniu życiem nie podlegającym śmierci.
W liście do Rzymian 6:9 (OLNT) czytamy:
„Wiemy bowiem, że Jezus, powstawszy z martwych, już nigdy nie umrze—śmierć nie ma nad Nim żadnej władzy.„
Jezus przed swoim wywyższeniem nie był nieśmiertelny, gdyż nie mógłby wówczas – jak czytamy w proroctwie Izajasza 53:12 – „ofiarować na śmierć swoją duszę„.
Dopiero po zmartwychwstaniu Jezus mówi sam o sobie w Księdze Objawienia 1:18 (KUL):
„… Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków, i mam klucze śmierci i Otchłani.”
Jezus został do życia wiecznego wzbudzony przez Boga jako pierwszy i jest pierwociną wszystkich, którzy „zasnęli” (1 do Koryntian 15:20-23 EKU).
„Tymczasem jednak Chrystus został wskrzeszony z martwych jako pierwszy z tych, którzy umarli.
Skoro bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez Człowieka też przyszło zmartwychwstanie.
Jak właśnie w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni.
Każdy zaś we właściwej sobie kolejności: jako pierwszy Chrystus, następnie ci, którzy należą do Chrystusa w czasie Jego przyjścia.
Jeżeli Pismo mówi, że Chrystus został wzbudzony jako pierwszy, musi chodzić o zmartwychwstanie do życia nie podlegającego skażeniu. Dlaczego? W Biblii czytamy o wcześniejszych wskrzeszaniach zmarłych, ale wszyscy oni musieli ponownie umrzeć. Jezus został jako pierwszy wskrzeszony w takim ciele , które nie ulega skażeniu, o czym mówią Dzieje Apostolskie 13:33-35 (BW):
„Wypełnił teraz Bóg dzieciom ich przez wzbudzenie nam Jezusa, jak to napisano w psalmie drugim: Synem moim jesteś, Dzisiaj cię zrodziłem. A że go wzbudził z martwych, aby już nigdy nie uległ skażeniu, powiedział to tak: Dał wam święte rzeczy Dawidowe, rzeczy pewne. Dlatego i na innym miejscu mówi: Nie dopuścisz, by święty twój oglądał skażenie.„
Kto wzbudził Jezusa nie dopuszczając, aby oglądał skażenie i obdarzył go życiem na wieki? Jezus nie zmartwychwzbudził się sam, ale dokonał tego Bóg.
Drugi po Bogu
Wszystko to sprawia, że Pan Jezus zajmuje wyjątkową pozycję jakiej Bóg nikomu innemu nie powierzył!
W omawianym Liście do Hebrajczyków 1:6 (NBG) czytamy:
„A z kolei, kiedy wyprowadził pierworodnego na zamieszkałą ziemię, mówi: Niech mu się pokłonią wszyscy aniołowie Boga.”
Trynitarze często posługują się cytując ten werset taką oto argumentacją:
Aniołowie odmawiali przyjmowania pokłonu od innych, mówiąc: „pokłon oddaj Bogu”. Skoro więc czytamy tu, że aniołowie mają oddać pokłon Panu Jezusowi, to czy nie jest to dowód za tym, że Chrystus jest Bogiem równym swemu Ojcu?
Zrozumienie tematu wywyższenia Jezusa przez Boga jest kluczowe, by poprawnie na takie pytanie odpowiedzieć. Faktem jest, że Bóg pozwolił zasiąść Jezusowi na tronie po swojej prawicy. Nikt inny poza Jezusem nie dostąpił takiego zaszczytu. Tak, Jezus jest naszym Panem i Królem, gdyż tak postanowił sam Bóg!
Księga Objawienia ukazuje to wywyższenie w taki sposób (BW) 5:8,12,13:
„A gdy wziął zwój, owe cztery żywe istoty oraz dwudziestu czterech starszych upadło przed Barankiem. Każdy z nich miał kitarę oraz złote czasze pełne wonności, którymi są modlitwy świętych.
I mówili wielkim głosem: Godzien jest ten zabity na ofiarę Baranek wziąć moc i bogactwo, mądrość i potęgę, szacunek, chwałę i sławę.
A wszelkie stworzenie, które jest w Niebie, na ziemi, pod ziemią oraz w morzu; wszystko co w nich, mówiło: Siedzącemu na tronie i Barankowi sława, szacunek, chwała i potęga na wieki wieków.„
Za ofiarność i wypełnienie woli Boga, Chrystus jako Baranek Boży stał się godny takiego wywyższenia przez Boga Ojca.
Gdyby założenia trynitarzy o równości trzech osób były prawdą, to Pan Jezus od zawsze i na zawsze byłby równy Ojcu.
Po wywyższeniu z trzech równych osób Chrystus stałby się jednak wyższy ponad dwie inne osoby.
Co ważne, to wolą Boga Ojca jest to, aby aniołowie oddali pokłon wywyższonemu Chrystusowi.
Zginając swe kolano przed Chrystusem uznajemy, że jest ustanowiony naszym Panem, a robimy to na wyraźny nakaz Boga Ojca oraz ku Jego chwale! Uznajemy w ten sposób pozycję i rangę Chrystusa, którą nadał Mu sam Bóg.
Trynitarze pomijają aspekt wywyższenia Jezusa Chrystusa, gdyż stoi to w sprzeczności z głoszonym dogmatem o równości osób w „Trójcy”. Paradoksalnie, stawiają zarzut jakoby antytrynitaryzm umniejszał rolę i rangę Jezusa Chrystusa.
Pokłonienie się przed Chrystusem, jako naszym Królem, nie jest argumentem za tym, że Pan Jezus jest jakąś drugą osobą Trójcy czy jest równy Bogu Ojcu!
Jest za to wyrazem spełniania woli Boga oraz uznania faktu wywyższenia Syna Bożego jako naszego mesjańskiego Króla i Pana!
Gdyby jednak ktoś chciał uwzględnić jeszcze dodatkową argumentację, opartą na greckim zapisie Nowego Testamentu, to zapraszamy do zapoznania się z artykułem: Oddawanie pokłonu Jezusowi.
Podsumowanie
Wielu trynitarzy nie rozumie lub nie chce zrozumieć, że wszystkie przywileje otrzymuje Jezus od swojego Ojca. Ojca, który zgodnie z zapowiedzią z Izajasza 61:1 „namaścił” Jezusa na mesjańskiego Króla. Jezus nie sam z siebie zasiadł na tronie, ale to sam Bóg posadził go po swojej prawicy. Nie sam z siebie jest ponad wszystkimi, ale to Bóg „wszystko poddał pod nogi jego” i „ustanowił „Jezusa ponad wszystkim. W Efezjan 1:20-22 (BW) Paweł tak to opisuje:
Jaką okazał w Chrystusie, gdy wzbudził go z martwych i posadził po prawicy swojej w niebie
Ponad wszelką nadziemską władzą i zwierzchnością, i mocą, i panowaniem, i wszelkim imieniem, jakie może być wymienione, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym; I wszystko poddał pod nogi jego, a jego samego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła,
Kluczem do zrozumienia są tu zwroty „posadził„, „poddał” czy „ustanowił„. Wskazują one bowiem na oczywisty fakt, że Chrystus nie sam z siebie je posiada, ale zostają mu one dane przez Boga!
Czy jednak fakt, że Jezus został w taki sposób wywyższony oznacza, że stał się równy Ojcu? Zwróćmy uwagę co na ten temat napisał Paweł w 1 Liście do Koryntian 15:27,28 (BW):
„Wszystko bowiem poddał pod stopy jego. Gdy zaś mówi, że wszystko zostało poddane, rozumie się, że oprócz tego, który mu wszystko poddał.
A gdy mu wszystko zostanie poddane, wtedy też i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkim.”
Takimi samymi elementami wywyższenia Chrystusa są nadane Mu, tytuły wymienione choćby w Izajasza 9:5-6. Co ciekawe trynitarze pomijając aspekt wywyższenia próbują wykorzystywać te zwroty (zwłaszcza tytuł „Bóg” w odniesieniu do Mesjasza ), w budowaniu swej narracji. Piszemy o tym więcej w artykule omawiającym te wersety.
Jak widzimy pewne rzeczy są oczywiste same z siebie i nie w każdym wersecie Pismo Święte musi to wyjaśniać. Jezus został wywyższony ponad wszystko z zastrzeżeniem „że oprócz tego, który mu wszystko poddał„.
Bóg nakazuje nam posłuszeństwo względem ustanowionego nam Króla i Pana. Mamy otaczać Jezusa należną mu czcią, gdyż tego właśnie życzy sobie Jego Ojciec. Nie dlatego, że jest równy Ojcu, ale dlatego, że Bóg tak wielce Go wywyższył.
Te wersety wyrażają dwie kluczowe idee związane z rolą i misją Jezusa oraz jego relacją z Bogiem: 1. Dzieje Apostolskie 3:20, 21: Jezus jest „Chrystusem, którego Bóg ustanowił” i który „musi czekać w niebie” do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, które Bóg przepowiedział przez proroków. Słowo „czekać” sugeruje, że Jezus jest poddany planowi Bożemu i że Jego powrót nastąpi w czasie ustalonym przez Boga. Pokazuje to wyraźnie, że Jezus pełni rolę wykonawcy Bożej woli, pozostając w harmonii z Boskim planem i… Czytaj więcej »
Unitarianie i antytrynitarianie popełniają błąd w interpretacji Hebrajczyków 1:6. Nie biora pod uwagę sensu pierwszej części zdania. (Hebr. 1:6) Ale kiedy ponownie[NIE ZNAMY DATY] sprowadzi[CZAS PRZYSZŁY] swego Pierworodnego na zamieszkałą ziemię, mówi: „I niech wszyscy aniołowie Boży oddadzą mu pokłon”. Mamy XXI wiek („Czas obecny” W kontekście gramatyki odnosi się do czasów, które opisują działania lub stany aktualnie mające miejsce), a Bóg wciąż nie posłał swojego Pierworodnego, co oznacza, że żaden anioł nie oddaje czci lub hołdu Pierworodnemu jak to… Czytaj więcej »
Psalm 22:28 rzeczywiście mówi, że „władza królewska należy do Jehowy/YHVH ElElyon; On panuje nad narodami”. Wskazuje to na absolutną i niezniszczalną suwerenność Boga nad wszystkimi narodami. Jego władza nie jest Mu dana przez kogoś innego ani zależna od innych istot. Różni się to od władzy Jezusa, która według Nowego Testamentu została Mu dana przez Boga i Ojca, jak widać w wersetach takich jak Mateusza 28:18 („Dana mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi”) i 1 Koryntian 15:27-28, gdzie… Czytaj więcej »
Jak zawsze wszystko jasno i klarownie, zwięźle i przede wszystkim w zgodzie ze Słowem Bożym.
Jak zwykle udany artykuł, warty polecenia do przeczytania i wczytywania się w podane argumenty. Jako trynitarianin [gdybym nim był] oczekiwałbym jednak wyjaśnienia, co oznacza wywyższył go „po prawicy”. Przywołujecie m.in Dz.Ap.2:33 „wywyższony [inni:wyniesiony na miejsce po prawicy] wtedy prawicą theos” Inni mają theos „wywyższył go na [miejscu] po prawicy swojej jako władcę…”. „wywyższony na miejsce po prawicy theos”. Podobnie Dz.Ap.5:31 I inni wyjaśniają, że jako wywyższony „sam ma udział w panowaniu i władzy theos”. W związku z tym wersetem usłyszymy,… Czytaj więcej »