Jak Duch wszystko przenika

Czy te słowa świadczą o tym, że Dych Święty jest osobą? W 1 Koryntian 2:10 wg. Biblii Tysiąclecia czytamy:

„Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego.”

Czy myśli z 1 Koryntian 2:10 są „dowodem” na Trójcę i przemawiają za Duchem Świętym jako osobą?

Trynitarze niekiedy chcą wykorzystać ten werset jako swój „mocny” argument w dowodzeniu domniemanej „osobowości” Ducha Świętego.

Argumentuję, że jeżeli Duch wszystko przenika, nawet głębokość Boga to musi być osobą.
Jednakże czytając te biblijne myśli zgodnie z kontekstem i analizując sens tej wypowiedzi bez trudu zorientujemy się, że taka argumentacja rozmija się z objawioną przez Boga prawdą!
Zacznijmy od tego, dlaczego w żadnym wypadku omawiany tekst nie może być trynitarnym  argumentem.

Dlaczego tren tekst nie świadczy o Trójcy

1. Fragment nic nie mówi o trzech osobach ani o wzajemnych relacjach pomiędzy nimi (np. nigdzie nie znajdziemy wersetu, w którym Duch przenika czy bada Syna Bożego albo, że ktoś bada Ducha Bożego)!
2. Zakładając Trójcę musielibyśmy przyjąć absurdalny wniosek, że trzecia osoba Boga zna pierwszą z osób lepiej niż On sam, a wręcz przenika przez nią.  Omawiany tekst nie mówi więc o Duchu jako odrębnej od Boga  osobie ale o Duchu, który jest w Bogu- Duchu Bożym.
3. Zakładając Trójce powinniśmy czytać  Duch Bóg a nie Duch Boży, czyli należący do Boga. Takie określenie nie świadczy o równości i wskazuje, że Duch Boży jak również Duch człowieka (wers.11) nie są odrębnymi osobami.
4. O czym świadczy szerszy kontekst? – W Starym Testamencie wielokrotnie pojawia się zwrot Duch Boży, ale żaden Izraelita nie uważał go za odrębną osobę ( zob. Liczb 24:2)
5. Najbliższy kontekst tego wersetu nie tylko nie poświadcza wysnuwanych przez trynitarzy wniosków ale wręcz zaprzecza osobowości Ducha Świętego.

Co mówi kontekst

Rozważania proponuję rozpocząć od kontekstu najbliższego czyli wersetu 11 z 1 Koryntian 2 rozdziału (BT):

„Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeżeli nie duch, który jest w człowieku? Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży„

Duch przenikający, badający Boga …  przyrównany jest do „ducha człowieka, który w nim jest”. Nie może chodzić tu o odrębne osoby gdyż „duch człowieka” z 11 wersetu nie jest odrębną osobą przebywającą w nas.
Bo czyż nasze „nastawienie umysłu i uczuć, wnętrze” nasz duch– ma być liczone jako ktoś od nas różny? Czy stanowimy jedną istotę „w dwóch osobach – równych co do mocy”?
Zobaczmy  kolejny werset 12 również z (BT)

„Otóż myśmy nie otrzymali ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, dla poznania darów Bożych”

Duchowi Świętemu przeciwstawiono „ ducha świata” (przypominam, że w greckich rękopisach nie było dużych czy też małych liter a apostoł dokonuje świadomego porównania „ducha od Boga” i „ducha od świata”).

Widząc tu np. podobieństwo działania „duchów”:  ku dobremu lub ku złemu, zadajmy pytania. Czy duch świata jest realną odrębną osobą, którą posługuje się diabeł? Jak działa duch świata?
Analogia działania: ducha od Boga i ducha od świata, ukazana w tym fragmencie Biblii – wyraźnie zaprzeczają twierdzeniom trynitarian, o „osobowym Duchu Świętym, wchodzącym w skład Trójcy”!
Gdyby Duch Święty stanowił” odrębną boską osobę wchodzącą w skład Trój-jedynego Boga” to takie biblijne (spisane pod wpływem Ducha Świętego, zobacz 2 Piotra 2:21, 2 Tymoteusza 3:16) porównania nie miałyby sensu! Wręcz wprowadzałoby w błąd czytelnika Pisma Świętego.

Czym jest „pneuma”?

Omawiając temat „Ducha Świętego”, warto dodać jeszcze, że Biblia używa greckie słowo w rodzaju nijakim, „pneuma” oznaczającego Ducha Świętego, co pociąga za sobą zastosowanie zaimka rodzaju „nijakiego” – „ono”. Większość zwolenników dogmatu o Trójcy  (w tym tłumaczy Biblii na języki narodowe), przemilcza ten niewygodny dla trynitarzy fakt!

Łatwo to jednak możesz sprawdzić choćby w przekładach interlinearnych Nowego Testamentu.
Biblijne zwroty „wylać”, „napełnić” (np. Dzieje Ap. 2:17, Łukasza 1:15) używane wielokrotnie w stosunku do Ducha Świętego też uwypuklają „nieosobowy charakter”  Ducha Świętego!
Dla mających co do tego jeszcze  jakieś wątpliwości podam inny tego typu biblijny zwrot – „ zadatek Ducha Świętego”.  W  2 liście do Koryntian 1:22 (BW) czytamy:

„Który też wycisnął na nas pieczęć i dał zadatek Ducha do serc naszych”

Z kontekstu wersetu 21 „namaścił” – wyraźnie wynika, iż chodzi o Ducha Świętego.  Czy można dać komuś „ZADATEK  Z  TRZECIEJ OSOBY BOGA”?!

Czyż w związku z przedstawionymi tu faktami potrzeba czegoś więcej aby dostrzec fundamentalną  różnicę w opisach OSÓB: Boga Ojca czy Syna Bożego w porównaniu z opisami Ducha Świętego?
Osoby, które zaniepokojone są kilkoma „osobowymi” zapisami w stosunku do Ducha Świętego, które możemy znaleźć w Biblii – zapraszamy do przeanalizowania komentarza na blogu „ Osobowość Ducha Świętego”.

A co powiemy o zwrocie Pocieszyciel? Zapraszamy do przeanalizowania tego w odrębnym artykule.