Od kogo pochodzi Duch Święty?

Odpowiedź na tytułowe pytanie tego komentarza podzieliło Kościół Katolicki i Kościół Prawosławny, a więc niejako „skłóciło” trynitarzy. Prawosławie uczy bowiem, że Duch Święty pochodzi tylko od Boga Ojca (pochodzi od Ojca przez Syna Bożego), a według  nauki Kościoła katolickiego Duch Święty pochodzi od Ojca i Syna Bożego.

Już same takie rozważania przeczą tak naprawdę, równości rzekomych osób w Trójcy.

Jak bowiem może jedna z osób boskich w założeniu, że Bóg nie ma początku pochodzić od kogokolwiek?

Już  samo pytanie postawione przez nas na początku tego komentarza ma w sobie mocny potencjał argumentacji antytrynitarnej!

Nas jednak w tym artykule interesuje odpowiedź na jeszcze inne pytanie dotyczące Ducha Świętego.

Kto dysponuje Duchem Świętym.

Jeżeli założymy istnienie Boga w Trójcy pytanie wydaje się absurdalne. Problem jednak w tym że znajdujemy w Piśmie Świętym wiele wersetów mówiących o Duchu, że można go: „udzielać”, „wylewać”, „dawać” – po prostu dysponować nim.

Czyżby Duch Święty w ujęciu trynitarzy był w dużej mierze „ubezwłasnowolniony” i zależny od innych osób Trójcy? Rodzi się pytanie: Czy w takim przypadku można mówić „o równości co do mocy” trzech osób Trójcy Świętej?

Z Pisma Świętego wynika, że nie można  mówić o ”ścisłym i nierozerwalnym związku trzech osób Trójcy” zważywszy na to , że Pan Jezus czekał aż to Bóg Ojciec „udzieli mu Ducha Świętego”.

W Dziejach Apostolskich 2:33 czytamy”

„Wywyższony tedy prawicą Bożą i otrzymawszy od Ojca obietnicę Ducha Świętego, sprawił to, co wy teraz widzicie i słyszycie.”

Również swoim naśladowcą Chrystus mówił, że zesłanie Ducha Świętego jest w dyspozycji Boga Ojca i jest realizacją „obietnicy – Boga Ojca”. Zwróćmy uwagę na Dzieje Apostolskie 1:4,5 (BW)

„A spożywając z nimi posiłek, nakazał im: Nie oddalajcie się z Jerozolimy, lecz oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie;  Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym.”

oraz rozdział 2:16-19:

„Ale tutaj jest to, co było zapowiedziane przez proroka Joela:  I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, Że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało I prorokować będą synowie wasi i córki wasze, I młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, A starcy wasi śnić będą sny;  Nawet i na sługi moje i służebnice moje Wyleję w owych dniach Ducha mego I prorokować będą.   I uczynię cuda w górze na niebie, I znaki na dole na ziemi, Krew i ogień, i kłęby dymu.”

Wyleję w owych dniach Ducha mego

Jak widać działania związane z Duchem Świętym są w gestii Boga Ojca. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na zwrot „wyleję Ducha„. Czy można wylać drugą osobę Boga?

Już samo stwierdzenie „wyleję” sugeruje, że Duch Święty nie może być osobą. Wylać można na kogoś olejek do namaszczenia, ale nie inną osobę.

Co ważne cytat z Dziejów Apostolskich pochodzi ze starotestamentowej księgi Joela, a jak wiadomo Żydzi nie uznawali wiary w Trójcę ani w osobowego Ducha Boga.

Inna myśl z tego wersetu to zwrot „Ducha mego„.

Jak rozumiesz zwrot „mego”. Czy nie oznacza, że ten Duch jest częścią Boga i do niego należy?

Pismo Święte Ducha Świętego jasno utożsamia z „mocą z wysokości”, którą to mocą mieli być przyodziani naśladowcy Jezusa. Przeczytajmy Łukasza 24:49 (BW):

„A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości.”

W cytowanym wcześniej fragmencie z Dziejów Apostolskich 2:33 również jest mowa o obietnicy Ducha Świętego. W Łukasza natomiast wyraźnie powiedziano, że tą obietnicą jest przyobleczenie mocą z wysokości!

I tu kolejna kwestia do rozstrzygnięcia jak można być przyobleczonym w Boga. W moc oczywiście, ale czy słowo przyobleczony pasuje do Osoby Boga?

Pismo jest z natchnienia Ducha.

Bóg Ojciec udzielał swej mocy jako daru również w czasach przed Chrystusem (pisaliśmy o tym w komentarzu: „Czy Ducha Świętego dzielić i rozdawać?” ).

Cała  treść Pisma Świętego choć spisywali je ludzie jest listem od Boga. Bóg udzielał Ducha Świętego tym, którzy pisali księgi wchodzące w skład Pisma. W 2 Tymoteusza 3:16 wg. Biblii Warszawskiej czytamy:

„Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości,”

Poprzez swojego Ducha Bóg Ojciec zadbał, aby ludzie przekazali na kartach Biblii Jego orędzie w sposób zapewniający, iż księgi wchodzące w skład kanonu Biblii zawierają: prawdę historyczną, proroctwa, boskie pouczenia dla ludzkości z ponadczasowymi zasadami ukazującymi jak żyć by cieszyć się z życia i zyskać uznanie Boga.

Bóg Ojciec poprzez Ducha Świętego zadbał aby zbiór wielu ksiąg stworzył wspólny nie przeczący sobie przekaz dla ludzkości zwany Pismem Świętym! Treść Biblii zawiera więc PRAWDĘ ! (zobacz Jana 17:17).

Czy Bóg posługiwał się przekazując tę prawdę – trzecią osobą Trójcy czy raczej natchnął pisarzy swoim Duchem?

Duch Pana przemawia przeze mnie

W 2 Samuela 23:2 czytamy:

„Duch Pana przemawia przeze mnie, A słowo jego jest na języku moim.”

Z wersetu tego wynika, że Duch jest przynależny Panu (JHWH) i poprzez tego Ducha Bóg niejako wkłada swoje słowa w usta proroka!

Czy Izraelici czytając dla przykładu fragment z Izajasza 61:1 (BW) uważali, że Duch jest osobą czy raczej mocą Boga?. A jak wiemy jest to proroctwo dotyczące Jezusa!

„Duch Wszechmocnego, Pana nade – mną, gdyż Pan namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę; posłał mnie, abym opatrzył tych, których serca są skruszone, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie,”

Z tego proroctwa również wynika, że Duch Święty jest częścią Boga a nie odrębnym bytem.
Podsumowując tekst z Dziejów Apostolskich 2:33 jest kolejnym tekstem biblijnym zawierającym myśli, które wyraźnie zaprzeczają naukom trynitarzy. Myśli zawarte w tym tekście, podkreślają ogromne znaczenie Ducha Świętego na życie chrześcijan.

To właśnie dzięki wpływowi Ducha Świętego możemy cieszyć się myślami pochodzącymi od Boga i otrzymywać potrzebną do wytrwania moc! Dlatego prośmy Boga Ojca, o ten „dar” – tak jak uczy nas tego Pan Jezus w  Łukasza 11:13 (BW).

„Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą.”

Oczywiście Bóg nie da nam jednej ze swoich rzekomych osób, ale moc i swoje natchnione Duchem Świętym Słowo.