Dzielenie Ducha Świętego

Czy Duch Święty to odrębna od Boga osoba?

Gdyby przyjąć takie założenie, to jak mamy rozumieć dzielenie tego Ducha?

Rozważania rozpocznijmy od przeczytania fragmentu z Księgi Liczb 11:17  BT (4 Mojżeszowa ).

“Wtedy Ja zstąpię i będę z tobą mówił; wezmę z ducha, który jest w tobie, i dam im, i będą razem z tobą dźwigać ciężar ludu, a ty go sam już więcej nie będziesz musiał dźwigać.”

W tym fragmencie  Mojżesz  posiada Ducha Świętego, ale Bóg zabiera  „nieco„ tego Ducha i rozdziela go na 70 osób! Co wynika z kontekstu? Zobaczmy wersety  24-25

“I wyszedł Mojżesz, by oznajmić ludowi słowa Pana. Następnie zwołał siedemdziesięciu starszych ludu i ustawił ich wokół namiotu.  
  A Pan zstąpił w obłoku i mówił z nim. Wziął z ducha, który był w nim, i przekazał go owym siedemdziesięciu starszym. A gdy spoczął na nich duch, wpadli w uniesienie prorockie. Nie powtórzyło się to jednak i wyszedł Mojżesz, by oznajmić ludowi słowa Pana. Następnie zwołał siedemdziesięciu starszych ludu i ustawił ich wokół namiotu. “

Bóg jak czytamy podzielił Ducha, którym Mojżesza hojnie obdarował i podzielił go na 70 mężczyzn. Ci mężczyźni potrzebowali go, gdyż mieli za zadanie pomagać Mojżeszowi. Jak z tego wynika duch między innymi  inspirował do prorokowania, ogłaszania chwały Boga i sprawnego kierowania ludem  bożym. W Księdze Liczb 11:25 (BWP) czytamy:

“I zstąpił Jahwe wśród obłoków, i przemawiał do Mojżesza, a potem wziął znad Mojżesza ducha i przekazał go siedemdziesięciu starszym. A skoro tylko spoczął na nich duch, zaczęli prorokować. Ale później już się to nie powtórzyło”

Dzielenie tego Ducha jasno pokazuje, że nie ma tu mowy o osobie. Jest tu mowa o Bożym natchnieniu pomagającym w rozstrzyganiu trudnych spraw i prorokowaniu. Dysponentem Ducha nie jest jak widzimy tenże Duch, ale Bóg który go rozdziela.

Czytając o  działaniu Ducha Świętego w czasach  starożytnych, odnajdujemy sporo analogii do czasów apostolskich.

Duch Święty w czasach apostolskich

W Dziejach Apostolskich 2:1-11 czytamy o zesłaniu Ducha Świętego pod postacią ogników, które się rozdzieliły:

“I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich.”

Dlaczego przy założeniu że jest trzecią osobą Boga, Duch Święty się nie ukazał pod postacią osoby, ale ogników i podzielił się na 120 osób?

Omawiany tekst z księgi Liczb i Dziejów Apostolskich stanowi dobitny dowód obalający tezy trynitarzy!

Dlaczego tak twierdzimy?

Otóż inne osoby  rzekomej Trójcy Świętej  NIGDY  NIE  PODLEGALI  PODZIAŁOWI NA  CZĘŚCI!

Czy czytałeś w Biblii aby Bóg wziął „ nieco„  Jezusa i podzielił to  „nieco” na  70 czy 120  osób?

Faktem jest, że Jezus może być obecny wszędzie tam gdzie zbiera się w Jego imieniu dwóch lub trzech, ale nie dzieje się to na zasadzie podziału Jezusa ale możliwości występowaniu w wielu miejscach jednocześnie.

Bóg dysponuje Duchem Świętym

Z Pisma Świętego wynika, że Bóg Ojciec dowolnie rozporządza, dzieli, daje jak również zabiera  Ducha Świętego!

Czy byłoby to możliwe gdyby Duch Święty był trzecią osobą boską równą co do mocy i odwieczności jak Bóg Ojciec?

Można zgodnie z Biblią powiedzieć, że Bóg dysponuje Duchem Świętym i obdarza nim kogo zechce.

W Łukasza 11:13 (BW) czytamy.

„Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą.„

Czy Duch Święty nie powinien dysponować sam sobą?

O dzieleniu Ducha Świętego czytamy również w 1 Jana 4:13 (KUL)

“Przez to poznajemy, że w Nim przebywamy, a On w nas, że ze swojego Ducha nam udzielił.”

W Biblii Tysiąclecia II czytamy w tym miejscu, że “udzielił nam ze swego Ducha” (udzielił nam [porcję] z Ducha swego [ek tou pneumatos autou]).

Bóg nie udziela innym porcji z osoby, ale raczej udziela swej mocy jak również zrozumienia.

Wyciągając wnioski z fragmentu Liczb 11:17,24-25  sam  sobie odpowiesz na pytanie:

Czy  trynitarne  „ujęcie” Ducha Świętego jako osoby jest zgodne z Biblią?