Jezus jest Panem
Czy Jezus jest Panem ze Starego Testamentu?
Wyjaśnijmy na początku pewne zakłamanie szerzone w trynitaryzmie, związane ze stwierdzeniem, że „Jezus jest Panem„.
Zwolennicy uznania Jezusa za Boga pod zwrotem „Pan”, widzą Boga z Pism Starego Testamentu. Dlatego stwierdzenie, że „Jezus jest Panem” jest dla nich jednoznaczne ze stwierdzeniem „Jezus jest Bogiem”.
Dlaczego tak się dzieje? Problem, na który chcemy zwrócić uwagę wynika z zastępowania Imienia Boga „JHWH” słowem „Pan” w wielu znanych przekładach Biblii.
Czytelnik dowiaduje się wówczas, że Bogiem jest „Pan Bóg” … a nie „Jahwe Bóg”. Porównajmy dwa przekłady z Księgi Wyjścia 20:2.
(Biblia Tysiąclecia V) „Ja jestem Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli.”
(Biblia Tysiąclecia II) „Ja jestem Jahwe, twój Bóg, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli”
We wstępie do III wydania Biblii Tysiąclecia wyjaśniono taką zmianę w ten sposób:
„ … w niniejszym wydaniu wprowadza się w miejsce wyrazu JAHWE, stosowanego w dwóch pierwszych wydaniach BT, tradycyjne zwroty „Pan” lub „Pan Bóg” czy też „Bóg” z wyjątkiem nielicznych przypadków, gdzie pozostawienie biblijnego imienia Boga jest merytorycznie konieczne (np. Wj 3, 14n).” (zobacz skan tego fragmentu)
Nie byłoby może w tym nic dziwnego, gdyby wcześniej do wydania II nie napisano we wstępie coś wręcz przeciwnego:
„Wprowadzamy dalej wszędzie Boże Imię Jahwe tam gdzie dotąd czytaliśmy zastępcze imię „Pan”, nie będące przekładem tego Imienia Bożego” (zobacz skan tego fragmentu)
Jak z tego jasno wynika w miejsce Jahwe stosowanego powszechnie w II wydaniu wprowadzono termin zastępczy „Pan”, który w żadnym wypadku nie jest przekładem Imienia Bożego!
Jaki jest cel takiej manipulacji?
Chodzi o zatarcie różnicy pomiędzy: „Pan” i „Jahwe”. Czytelnik Pisma Świętego czytając ST zamiast Imienia Boga JHWH (Jahwe, Jehowa) widzi zastępcze słowo „Pan”.
Następnie podczas lektury NT zauważa, że Panem nazywano Jezusa. W ten sposób dochodzi do mylnego wniosku, że „Jezus jest Panem” z Pism ST.
Warto w tym miejscu podkreślić, że w języku hebrajskim występuje odrębne słowo Pan (Adonai) pochodzące od słowa „adon” oznaczające kogoś kto sprawuje władzę.
Porównajmy dwa przekłady fragmentu z Izajasza 10:16:
„Dlatego Pan (Adon), Pan (Jahwe) Zastępów, ześle na jego tuszę suchoty, a pod jego potęgą zapłonie ogień jak pożar.” (Biblia Warszawska)
„Dlatego ześle Pan, Jahwe Zastępów, nędzę na to, co opływa w tłuszcz. Pod jego wspaniałością wybuchnie pożoga jak pożoga ognia.” (Biblia Lubelska)
Biblia Warszawska te dwa różne wyrazy hebrajskie tłumaczy w identyczny sposób jako „Pan”. W drugim przekładzie – w Biblii Lubelskiej – zwrot „Pan” nabiera całkiem innego znaczenia związanego ze sprawowaniem przez Jahwe władzy.
W słowniku, na stronie Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN na temat „adon” czytamy:
„W Starym Testamencie rzeczownik adon, zarówno w l. poj., jak i mnogiej, stosowany jest jako określenie właściciela, np. ziemi czy niewolnika (Rdz 24,9.12), króla (2 Krl 18,27), lub jako formuła zwracania się do władcy (Jr 22,18), niekiedy także jako oznaczenie bóstwa (Iz 26,13) lub Boga Izraela (wtedy często z imieniem Bożym adon JHWH, Iz 1, 24). W postaci A. występuje wyłącznie w odniesieniu do Boga JHWH, najczęściej jako inwokacja modlitewna wyrażająca związek modlącego się z Bogiem i zarazem dystans właściwy dla relacji władca – sługa.”
Jak widzimy istnieje ogromna różnica między słowami „Pan” i „JHWH”. Jest to taka sama różnica jak między słowami „król” i „Henryk”.
Więcej na ten temat znajdziesz w artykule: Jezus czy Jahwe.
Bóg i Ojciec Pana naszego
Zanim przejdziemy do omówienia zagadnienia czym dla nas jest nazwanie Jezusa Panem, warto zastanowić się jakie przesłanie płynie z 1 listu Piotra 1:3 (BW):
„Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, …”
Wynika z tego wersetu jednoznacznie, że Jezus – nazywany tu Panem – ma nad sobą Boga, a więc kogoś od siebie wyższego rangą.
Potwierdza to sam Jezus w Jana 20:17 (BW) mówiący do Marii, że: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”.
Nie kto inny, jak ten właśnie Bóg ustanowił Jezusa Panem.
Znajdziemy tego potwierdzenie w Dziejach Apostolskich 2:36 (BP). Apostoł Piotr wyjaśnia dobitnie, że „Panem” uczynił Jezusa Bóg.
“Niech więc nikt w Izraelu nie ma żadnej wątpliwości, że Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, Bóg uczynił Panem i Mesjaszem”
Jezus nie stał się sam z siebie Panem. Panem uczynił Jezusa Bóg, Jego Ojciec.
Jeżeli jednak przyjmiemy, że Bóg jest jednością w „Trójcy” to Jezus byłby „Panem” sam z siebie. Z Dziejów Apostolskich 5:31 (BW) wynika jednak, że to Bóg wywyższył Jezusa jako naszego Wodza i Zbawiciela.
„Tego wywyższył Bóg prawicą swoją jako Wodza i Zbawiciela, aby dać Izraelowi możność upamiętania się i odpuszczenia grzechów.”
Dlatego też, Jezus po zmartwychwstaniu mógł powiedzieć w Mateusza 28:18 (POZN), że władzę którą posiada otrzymał od Boga: “… Otrzymałem wszelką władzę na niebie i na ziemi.“
Subordynację Chrystusa względem Boga wyraźnie ukazują słowa apostoła Pawła z 1 Listu do Koryntian 11:3 (BT): „… głową Chrystusa – Bóg“!
Różnicę pomiędzy Bogiem a Jezusem, którego Bóg ustanowił Panem widzimy w wielu biblijnych wersetach. Nie bez powodu na pierwszym miejscu jest mowa o Bogu a następnie o ustanowionym Panu, czyli Jezusie. (BWP):
- Rzymian 1:7 “… łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa.”
- 1 Koryntian 1:3 “Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i od Pana Jezusa Chrystusa.”
- 2 Koryntian 1:2 “Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.”
- Galatów 1:3 “Niech was obdarzy łaską i pokojem Bóg, Ojciec nasz, i Pan Jezus Chrystus,”
- Efezjan 1:2 “Bóg, Ojciec nasz, i Pan Jezus Chrystus niech was obdarzą łaską i pokojem.”
- 2 Tesaloniczan 1:2 “Bóg Ojciec i Pan Jezus Chrystus niech was obdarzą łaską i pokojem.”
- 1 do Tymoteusza 1:2 ” … Bóg Ojciec i Jezus Chrystus, nasz Pan, niech cię obdarzą łaską, miłosierdziem i pokojem“
- 2 do Tymoteusza 1:2 “… Bóg Ojciec i Chrystus Jezus, nasz Pan, niech cię obdarzą łaską, …”
- Filipian 1:2 “Niech was obdarzy łaską i pokojem Bóg, Ojciec nasz, i Pan Jezus Chrystus.”
- Kolosan 1:3 “Zawsze dzięki czynimy Bogu, Ojcu Pana naszego Jezusa Chrystusa, ilekroć modlimy się za was.”
- Filemona 1:3 “Bóg, Ojciec nasz, i Pan Jezus Chrystus niech was obdarzą łaską i pokojem.”
Nie trzeba być teologiem, żeby stwierdzić, że Bóg Ojciec i Pan Jezus to dwie całkiem odrębne osoby o różnej randze.
Dla trynitarzy wersety te stanowią poważny problem również z innego trynitarnego założenia, że „Trójcę” tworzą nie dwie ale trzy osoby. Czy zauważyłeś, że w tych wersetach pomijany jest Duch Święty? Poza tym jak widzimy Bóg to określenie nie trzech osób ale jedynie Ojca. Jezus natomiast w tych pozdrowieniach nigdy nie jest nazywany Bogiem, ale naszym Panem!
Co oznacza stwierdzenie, że Jezus jest naszym Panem?
W Piśmie Świętym wielokrotnie spotykamy się ze zwrotem „pan”, jako kimś mającym władzę nad innymi (zob. Rodzaju 24:9). Jezus bardzo często używał tego zwrotu w przypowieściach, w których jest mowa o panu oraz jego niewolnikach (Mat. 18:21-35; Łuk. 12:35-59; Mat. 25:14-30).
Pan z greckiego „kyrios” był często stosowany do „pana” niewolników, jak to chociażby wynika z Listu do Efezjan 6:5,9 (BW):
„Słudzy, bądźcie posłuszni panom (kyriois) na ziemi, z bojaźnią i ze drżeniem, w prostocie serca swego, jak Chrystusowi.”
„A wy, panowie (hoi kyrioi), postępujcie względem nich tak samo, zaniechajcie groźby, wiedząc, że zarówno wy, jak i oni mają Pana (ho kyrios) w niebie i że On nie ma względu na osoby.”
Podobne porównanie znajdziemy w Liście do Kolosan 3:22 oraz 4:1 (BW):
„Słudzy, bądźcie posłuszni we wszystkim ziemskim panom, służąc nie tylko pozornie, aby się przypodobać ludziom, lecz w szczerości serca, jako ci, którzy się boją Pana.”
„Panowie, obchodźcie się ze sługami waszymi sprawiedliwie i rzetelnie, wiedząc, że i wy macie Pana w niebie„.
Jak widzimy „kyrios” zostaje zastosowany do właściciela niewolników jak również do Chrystusa.
Porównanie jest trafne, gdy uświadomimy sobie fakt, że Jezus wykupił nas z niewoli grzechów. Wykupując nas należymy do niego, a On staje się naszym Panem o czym czytamy w 1 Liście do Koryntian 7:22, 23 (BWP):
„Albowiem ten, kto został powołany w Panu jako niewolnik, jest wyzwoleńcem Pana. Podobnie i ten, kto został powołany jako wolny, staje się niewolnikiem Chrystusa. Za [wielką] bowiem cenę zostaliście nabyci. Nie bądźcie więc niewolnikami ludzi.”
Paradoksalnie uznając Jezusa za naszego Pana stajemy się wolni. Zwróćmy uwagę na słowa Jezusa z Ewangelii Jana 8:32-34 (BW):
„I poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi. Odpowiedzieli mu: Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy u nikogo w niewoli. Jakże możesz mówić: Wyswobodzeni będziecie? Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu.
Podsumowanie
Wyznanie, że „Jezus jest naszym Panem” musi być rozpatrywane w kontekście, że tym który Panem Jezusa ustanowił jest Bóg!
Nie oznacza to jednak tego, że Chrystus przez to stał się równym Bogu. Ten, który wywyższa kogoś lub czyni go Panem dla innych jest ponad tym, który zostaje wywyższony.
Pan w stosunku do Jezusa nie jest zamiennikiem JHWH.
Jezus został naszym „Panem”, gdyż przez Boga został wywyższony, jak czytamy w liście do Filipian 2:9 (BW)
„Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię. „
Jaki był cel takiego wywyższenia? Przeczytajmy kontekst czyli werset 11:
„… wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.„ (BW)
Został wywyższony i uczyniony nam „Panem” … „ku chwale Boga Ojca„.
Pismo Święte w 1 Liście do Koryntian 8:6 jasno naucza, że jest tylko jeden Bóg „od którego wszystko pochodzi” oraz jeden Pan, dzięki któremu także my jesteśmy.
„Dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy, oraz jeden Pan Jezus Chrystus, przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy.” (BWP)
Nie ulega wątpliwości, że uznanie Jezusa za naszego Pana jest kluczem do zbawienia.
„Tak więc jeśli ustami twoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i całym sercem uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił, będziesz zbawiony.” (Rzymian 10:9 BWP)
Nie mamy wyznać, że Jezus jest Bogiem, ale Panem, którego Bóg wskrzesił z martwych. Greckie słowo „kyrios” (pan) w stosunku do Jezusa nie poświadcza jego równości z Bogiem, gdyż terminy Bóg i Pan nie są zamiennikami. W wielu miejscach zwrot „jeden Pan” jest różny od „jednego Boga”.
W liście do Efezjan 4:5,6 czytamy bowiem (BWP):
„Jeden jest również Pan, jedna wiara, jeden chrzest; Jeden Bóg i Ojciec wszystkich. On to rządzi wszystkimi, działa przez wszystkich i trwa we wszystkich”
Podejmowane przez trynitarian próby zrównania Pana Jezusa z Bogiem JHWH kolidują z wymienionymi powyżej fragmentami z Pisma Świętego. W świetle biblijnych argumentów na nic zda się pisanie drukowanymi literami, „Jezus jest PANEM” sugerujące, że chodzi tu o Boga ze ST. Podobieństwo tytułów – również nie jest argumentem za uznaniem Jezusa za część Boga w „Trójcy”.
„Aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia ku poznaniu jego.” (Efezjan 1:17BW)
Czy można prosić o odniesienie się do Łukasza 1,16 ? Jest tam mowa, żeby Izraelici nawracali się do „Pana. Boga ich”
Mam pytanie odnośnie Lukasza 1,16: W Tysiąclatce katolickiej ten werset brzmi enigmatycznie:
Zapowiedź narodzin Jana. Lk 1,16: 16 Wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana, Boga ich;
Jest tu napisane, ze Jan nawróci wielu do Pana, Boga ich. Dlaczego tu Pan jest Bogiem?
Zobacz np. ten werset:
(Izajasza 26:13) (…)Boże nasz, Jehowo, oprócz Ciebie rządzili nami inni panowie,(…)
(Izajasza 26:13) (…)ale my wspominamy tylko Twoje imię.
Właśnie WIDAĆ IMIĘ BOGA WYRÓŻNIA BARDZIEJ niż „Pan”/”pan”
Szkoda, że pod tak ważnym tematem, nie ma należnego mu zainteresowania. Z jednej strony mamy okoliczność wywyższania hyios=syna poprzez nadanie mu imienia, tytułu „kyrios” p. Filip.9-11 wer.11. Tam czytamy o wywyższeniu naszego zbawiciela, poprzez nasze wyznanie wiary, że jest „kyrios”. Z drugiej, że jest to wywyższeniu ku chwale jego „ojca”. Jak dla mnie istota problemu, jest okoliczność, że w greckim tłumaczeniu starotestamentowych podań, samo „kyrios”pojawia się ponad dziewięć tysięcy razy. Z czego grubo ponad sześć jest „substytutem” imienia jhwh, tzn.… Czytaj więcej »
W przypadku utożsamiania jednego z drugim [ojca z synem] dla antytrynitarzy pojawia się problem z przypisywaniem synowi czynów ojca. Jednym z nich jest dzieło stwarzania. O tym pisałem. Jednak mamy takie przypadki, jak np. Heb.1:10. I w wer.8 mamy, że ojciec mówi: „lecz o synu”. I wer.10 „oraz” [do syna]. I przywołanie Ps.102:26-27 Dla trynitarzy jest to jawny dowód utożsamiania jednego z drugim, poprzez przypisywanie dzieł jednego drugiemu. „kai sy kat archas [kyrie]gen ethemeliosas” „I ty podczas początków [panie] ziemię… Czytaj więcej »
Witam. Postanowiłem wkleić pewną konwersację z Panem Dawidem: Adam pisze do Dawida :Witam. ,,Zbawienie mamy od Boga naszego siedzącego na tronie i od Baranka.” Obj. 7:10. Adam: Tylko JHWH ZBAWIA – Iz 43,11. TYLKO JHWH ZBAWIA OSOBIŚCIE I NIE PRZEZ KOGOŚ, NIE PRZEZ WYSŁANNIKA (SZALIJAHA), ANIOŁA (MALAKA, ZWIASTUNA) – Iz 63,9. Anioł objawia, że tym JHWH ZBAWIAJĄCYM OSOBIŚCIE, JEST JHWH JAHUSZUA. Popatrzmy: „Nazwiesz Go JHWH ZBAWIA= JAHUSZUA, BO ON (TYLKO JHWH ZBAWIA – Iz 43,11) ZBAWI (JHWH ZBAWIA OSOBIŚCIE I… Czytaj więcej »
Witam, Bardzo dobry artykuł, szkoda tylko, ze ludzie nie używają wnikliwości, żeby w tak oczywiste prawdy wierzyć. Jest tak dlatego, że ludzie ufają duchownym bezkrytycznie, którzy ludzkość od już pradawnych czasów ZAWSZE wprowadzali w błąd maluczkich dla własnych korzyści, a Biblia zachęca nas, żeby: – Dzieje 17:11, „Tamtejsi Żydzi byli szlachetniej usposobieni niż ci w Tesalonice, bo przyjęli słowo Boże z nadzwyczaj otwartym umysłem i każdego dnia starannie badali Pisma, żeby się przekonać, czy to, co usłyszeli, jest prawdą.” –… Czytaj więcej »
Nieobszerny jednak bogaty w treść i znaczenie artykuł, [warty polecenia], który pokazuje, że nazywanie kogoś [panem] gr. kyrios, nie zrównuje osobę, do której się tak zwracamy z samym theos. Inaczej sama okoliczność nazywania jhwh [panem], nie oznacza, że inni tak nazwani posiadają jednakową wartość. I tak, gdy po pogrzebie, jedna z niewiast udała się do grobu naszego zbawiciela, gdy zobaczyła odwalony kamień, pomyślała, że ktoś ukradł ciało yios=syna. Na pytanie aniołów, kogo szuka , powiedziała: „wzięli mego p a n… Czytaj więcej »