Co Pismo Święte mówi o Trójcy Świętej
Zapraszamy również na stronę antytrynitarianie.pl

Bóg błogosławiony z Rzymian 9:5 – o kogo chodzi?

Kim jest Bóg błogosławiony z Rzymian 9:5

Jak pisaliśmy już wielokrotnie, zdecydowana większość antytrynitarzy wierzy  w boskość Pana Jezusa. Świadomi jesteśmy też tego, że w Biblii znajdziemy takie wersety gdzie do Pana Jezusa odniesiono zwrot „Bóg”.

Trynitarze wskazując takie miejsca w zasadzie walczą z wiatrakami. Problem nie dotyczy bowiem możliwości nazwania Jezusa Bogiem, ale uzasadnienie, że jeden Bóg jest w trzech osobach!

Uznając wersety mówiące o Jezusie jako o Bogu należy zwrócić uwagę na to, że przekłady trynitarne próbują dodać do nich wersety, które tylko pozornie taką myśl zawierają.

Jednym z takich wersetów jest list do Rzymian 9:5 możemy przeczytać:

„Do nich należą praojcowie, z nich również jest Chrystus według ciała, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.” wg. BT

W przypadku tego wersetu jego tłumaczenie na język polski w wielu przekładach nie jest niestety jednoznaczne.
Na tym właśnie tle dochodzi często do polemik antytrynitarzy i trynitarzy. Polemiki te właściwie są jednak tylko „biblijną ciekawostką”. Dlaczego?

Ponieważ nic zasadniczo nie wnoszą w zasadniczą walkę na argumenty i fakty w sporze o Trójcę Świętą.

To, że większość antytrynitarzy wierzy w boskość Pana Jezusa, żadnej mierze nie sprawia, iż dogmat o Trójcy jest prawdziwy.  Z uwagi jednak na to, że część naszych czytelników lubi takie „biblijne ciekawostki”, proponujemy zapoznać się z argumentacją części antytrynitarzy związanych z tekstem Rzymian 9:5.

Analiza kontekstu Rzymian 9:5

Jak wiemy, w oryginalnych pierwotnych manuskryptach nie było znaków przestankowych. Nie można zatem stwierdzić na pewno, czy zdanie to musi mieć akurat taką konstrukcję jak proponuje BT.

Niektóre duże kodeksy, taki znak w postaci kropki czyniący pauzę w tym wersecie jednak zawierają. Jest to bardzo pomocna wskazówka dla ustalenia poprawnego tłumaczenia.
Przekłady katolickie sugerują, że po słowach „według ciała” nie ma oddzielenia myśli następnej tylko dalsze wynikanie. Miałoby to niby dowodzić, iż Jezus jest tym „Bogiem ponad wszystkim„.

Z gramatycznego jednak punktu widzenia jest poprawnie, gdy następuje po słowach „według ciała” kropka. Taką myśl popiera kontekst całej Biblii uwypuklający, że tylko JHWH Bóg jest „ponad wszystkim”.

Również kontekst całego dziewiątego rozdziału Rzymian i całej tej księgi to znakomicie potwierdza.

Czy Rzymian mówi tylko o Jezusie czy o Bogu i Jezusie?

Czy w tym wersecie powiedziano, że Chrystus jest „nad wszystkim” i dlatego jest Bogiem? A może wspomniano w nim o dwóch różnych bytach: o Chrystusie oraz o Bogu, który jest „nad wszystkim”?

Które tłumaczenie Rzymian 9:5 jest według Ciebie zgodne z kontekstem Rzymian 15:5, 6 (BT)?

„A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa”

W wersecie 5 odróżniono się Boga od Chrystusa, a następnie usilnie zachęca się czytelnika do wychwalania Boga i Ojca naszego Pana, Jezusa Chrystusa. (Zob. też 2 Kor. 1:3 jak również Efez. 1:3)

Warto zwrócić uwagę, o czym dalej jest mowa w 9 rozdziale Listu do Rzymian. Wersety 6-13 wskazują, że urzeczywistnienie zamierzenia Bożego nie zależy od dziedzictwa według ciała, lecz od woli Boga.

Dla podkreślenia faktu, że Bóg jest „nad wszystkim”, w wersetach 14-18 wspomniano o skierowanym do faraona orędziu Bożym zapisanym w Wyjścia 9:16.

Ponadto w wersetach 19-24 zilustrowano zwierzchnictwo Boga przez przyrównanie do garncarza i wyrabianych przez niego naczyń glinianych.

W komentarzu do Rzymian 9:5 w przekładzie KUL-u czytamy:

„Po wyrażeniu [„według ciała”] wielu egzegetów, zwłaszcza bardziej radykalnych, proponuje umieścić kropkę. Cały w. 5 składałby się wówczas z dwu zdań niezależnych, w których terminy ‚Chrystus’ i ‚Bóg’ nie miałyby ze sobą nic wspólnego, przy czym zdanie drugie stanowiłoby formułę doksologiczną” (Pallottinum, Poznań 1978, t. 6, cz. 1, s. 201).

Warto przemyśleć też argumenty wynikające z cytatu  Winer’a i jego „A Grammar of the Idiom of the New Testament”,  (Gramatyka i Idiomy Nowego Testamentu), seventh ed., Andover, 1897, p. 551, G. gdzie zauważa, że:

„Kiedy podmiot stanowi główny temat zwłaszcza gdy jest przeciwstawny innemu podmiotowi orzeczenie może i musi być umiejscowione za nim, jeżeli słowa odnoszą się do Boga jest to całkiem poprawne jak w Psalmie 68:19 w LXX Septuagincie. I tak samo w Rz 9:5 jeżeli słowa (hon epi panton teos eulogetes- Nad wszystkim Bóg błogosławiony) są zastosowane do Boga tak takie umiejscowienie tych słów jest całkiem stosowne.”

„Zatem mamy hon hoi pateres (do których należą praojcowie) kai ex hon on christos to kata sarka (i z których wywodzi się Chrystus według ciała) [i tu powinna być kropka] ho on epi panton teos (Bóg który jest nad wszystkim) eulogetos eis tous aionas amen (niech będzie błogosławiony na wieki amen).

Chodzi o to miejsce po kata sarka (według ciała) gdzie powinna być kropka lub znaki czyniące przerwę w zdaniu (kropka, myślnik, średnik, pauza) po prostu dzieląca logicznie zdanie na dwie niezależne części. Natomiast gdy jest przecinek wówczas mylnie można przypisać zwrot „Bóg ponad wszystkim” Jezusowi. I na tym polega tutaj cały problem.

Co mówią, słowniki i opracowania dotyczące tego wersetu?

The New International Dictionary of New Testament Theology przyznaje”’

gdyby nawet tego rodzaju przekłady z greki były dokładne „Chrystus nie zostałby całkowicie zrównany z Bogiem, lecz tylko opisany jako mający boską naturę, gdyż słowa theos [Bóg] nie poprzedza tutaj rodzajnik. Jednakże w pismach Pawła nie znajdujemy nigdzie więcej takiego przypisania majestatu. Znacznie bardziej prawdopodobne jest wyjaśnienie, iż zwrot ten jest doksologią [formą wychwalania], skierowaną do Boga”.

The Authorship of the Four Gospel and Other Critical Essays, by Ezra Abbot, Boston, 1888,pp. 332-438. On pp.345, 346, and 432 gdzie pisze:

„Ale tutaj (ho on – Ten jest) jest oddzielone od (ho kristos- Chrystus) przez (to kata sarka – według ciała) które gdy się je czyta to musi nastąpić po nim pauza, która jest wydłużona z daniem specjalnego nacisku dla (kata sarka) przez (to) i sentencja poprzedzająca jest wtedy kompletna sama w sobie, gdyż Chrystus był Żydem według ciała.

Z drugiej strony jak widzimy (str. 334) niezliczone błogosławieństwa które bezpośrednio wieńczą szczęśliwy adwent, Chrystusa sugeruje to naturalnie przypisanie modlitwy i dziękczynienia Bogu jako rządzącego wszystkim; także zwrot (amen) sugeruje tutaj doksologię (forma wychwalania) jako kończący tą część zdania. Zatem patrząc z każdego punktu widzenia doksologiczna konstrukcja tego zdania wydaje się oczywista i naturalna.

Zasadność zastosowania pauzy po słowach (sarka) jest dalej wskazana i wynika z faktu, że we wszystkich naszych najstarszych manuskryptach MSS jest to poświadczone A (kodeks aleksandryjski 5 w pne), B (kod. Watykański 4 w pne), C (kodeks efraimski 4 w pne. L (uncial manuskrypt 9 w pne Rzym) gdzie znajdujemy 26 odniesień które czynią przerwę po słowach (sarka) tak jak mają to zazwyczaj po słowach (aionas) lub (Amen). Zatem słowa z Rzymian 9:5 przypisują modlitwę i dziękczynienie Bogu. Pismo nie identyfikuje Jehowy Boga z Jezusem.

A Textual Commentary on the Greek New Testament, United Bible Societies, 1971, p.522, czyni podobne spostrzeżenie:

„Biorąc pod uwagę całość teologi św. Pawła w PŚ jest niemożliwe by Paweł użył słowa „Bóg błogosławiony na wieki do Jezusa. Nigdzie w swoich listach nie określa (Chrystusa) jak „teos” (Bóg lub bóg).”

Co ciekawe, że nawet Catholic Dictionary popiera swoim oświadczeniem poniżej zasadność tłumaczenia jakiego dokonali antytrynitarze w PNŚ, ale skoro gramatyka na to zezwala i nie jest to błędem, więc czemu by tak tego nie tłumaczyć?” Trzymając się zasad gramatyki greckiej można zatem przetłumaczyć: „Bóg który jest błogosławiony na wieki”.

Katolicki uczony John L. McKenzie  w opracowanym przez siebie Dictionary of the Bible(1965) zauważa, że:

„Zastosowanie w tym miejscu w Rzm 9:5 rzeczownika (teos) jest mniej pewne w stosunku do Chrystusa, co wynika z ograniczonego jego używania przez Pawła tylko w stosunku do Ojca (por. 1 Kor 8:6). Bardzo prawdopodobne jest, że słowa końcowe tego wersetu 'Bóg który jest ponad wszystkim’ stanowią Doksologię czyli formę wysławiania.”

W Encyclopedia of Theology: A Concise Sacramentum Mundi autorstwa Karla Rahnera przeczytamy, że:

„Ale nie jest wcale pewne, że Paweł tutaj w Rzym 9:5 odnosi słowa 'Bóg błogosławiony na wieki’ do Chrystusa, gdyż słowa te mogą zawierać również doksologię.”

W A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature  pod hałsłem Bóg odnośnie Rzymian 9:5 możemy przeczytać:

„W Rzm 9:5 interpretacja zależna jest od interpunkcji. Jeżeli przerwa jest umieszczona przed [ho on] to doksologia odnosi się do Boga (zgdonie z EAbott, ALipsius,HHoltzmann,EGunther,FCBurkitt,Julicher,PFeine, AMBBrouwer). Jeżeli zaś przecinek użyto w tym samym miejscu, wówczas do Chrystusa (BWeiss, EBrose, ASchlatter, ThZahn, EKuhl, PAlthus, M.JLagrange, JSickenberger.”

John Ziesler w Pauline Christianity (Revised edition 1990, Oxford University Press 'Oxford Bible Series’) komentuje:

„Jako żydowski monoteista Paweł nie chciał, żeby utożsamiano go z wiarą w wielobóstwo…Tylko to jedno miejsce w Rzym 9:5 ze wszystkich listów Pawła, może być niejasne i sugerować, że zrównano tutaj Chrystusa z Bogiem. Jednak zależy to od tego gdzie postawimy w zdaniu przecinek…ale bardziej prawdopodobne jest odczytanie tego fragmentu jako ..’Chrystus według ciała. Bóg który jest ponad wszystkim niech będzie błogosławiony’.”

Kolejny auror to pan Vincent Taylor (AV) który uważa, że

„Chrystus nie jest tutaj zaadresowany do Boga. Stąd nowoczesne tłumaczenia tego wersetu, czynią wyraźną różnicę pomiędzy Bogiem a Chrystusem.”

Unitarianin Anthony Buzzard, w swojej książce „The Doctrine of the Trinity Christianity’s Self-Inflicted Wound” na str. 268 cytuje Erazma, słynnego katolickiego duchownego epoki renesansu, który tak się wyraził na temat Rzymian 9:5:

„Ci którzy uważają w tym tekście [Rzym. 9:5] jakoby Chrystus był utożsamiony z Bogiem, nie mają zrozumienia dla arian, i stylu w jakim pisał Apostoł [Paweł]. Podobny fragment występuje w liście 2 do Koryntian 11:31 'Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa, ten który jest błogosławiony na wieki'”

The Expositor’s Greek Testament edycji W. R. Nichol na str.658, 659 można przeczytać:

„Jeśli pytamy się bez ogródek, czy Paweł, który jak wiemy miał swój tok myślenia wyrażony w jego listach, mógł wyrazić swoje poczucie wielkości Chrystusa nazywając go Bogiem błogosławionym na wieki, to wydaje się prawie niemożliwe, aby odpowiedzieć na to twierdząco.

Takiego przekonania nie znajdujemy nigdzie w pismach Apostoła i chociaż istnieją pewne nieprawidłowości w gramatyce, i być może pewne trudności w widzeniu sensu w Doksologii, to mimo to zgadzam się z tymi, którzy stawiają dwukropek lub pauzę oddzielającą na (Sarka), w ten sposób kolejne słowa, które następują nie odnoszą się do Chrystusa, ale do Ojca.”

F.F.Bruce w swoim komentarzu listu do Rzymian w przekładzie Biblii Tyndale New Testament Commentaries napisał.

„Z kolei z drugiej strony patrząc, zastosowanie tutaj niezależnej chrystologicznej formy doksologii [wysławiania] jest możliwe. Te słowa rzeczywiście mogą być tak potraktowane, więc decyzja jaką formę w tym momencie zastosować, która wynika z konstrukcji gramatycznej, jest delikatną równoważną kwestią, zarówno dla jednego wariantu jak i drugiego” – Revised edition 1985, p.176, 177.”

Proszę się uważnie przyjrzeć również zacytowanym pod spodem wypowiedziom ap. Pawła, w których użył on w oryginale greckim właśnie interesującego nas tutaj wyrażenia eulegetos=błogosławiony, cytaty z BT.

„Prawdę Bożą przemienili oni w kłamstwo i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu, zamiast służyć Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen. ” (Rym 1:25).
„Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy” (2 Kor 1:3).
„Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie. ” (Ef 1:3).
„Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ten, który jest błogosławiony na wieki, wie, że nie kłamię.” (2 Kor 11:31).
„Do nich należą praojcowie, z nich również jest Chrystus według ciała, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.” (Rzym 9:5).

Czy z wersetów tu przytoczonych wynika choćby w sposób nawet pośredni, że tym błogosławionym Bogiem jest Jezus Chrystus?

Wszystkie wskazują raczej jednoznacznie na jego Boga i Ojca, który jako jedyny jest ponad wszystkim.
Zatem skoro Jezus ma nad sobą swego Boga i Ojca to jakże może nim osobiście być?

Podsumowanie

Nietrynitarni  chrześcijanie twierdzą, że druga część wersetu z Rzymian 9:5 jest „PO PROSTU  FORMUŁĄ  DOKSOLOGICZNĄ”!

Istotną dla nas informacją jest to, że biblijne przykłady formuł doksologicznych  NIGDY  nie miały związku z wychwalaniem  Trójjedynego Boga!
Takie zwroty jak  w Rzymian 9: 5 część „b” lub im podobne spotykamy np. 1 Królewska 10:1, 1 Kronik 29:10, Psalmach 41:14, 89:53, 106:48, Rzymian 1:25, 2 Koryntian 11:31.

Nie mamy tu żadnej  wątpliwości, że te przykłady biblijnej doksologii – dotyczą wychwalania BOGA OJCA!
Tak też  traktują  antytrynitarze końcowe myśli z Rzymian 9:5.

Tyle  komentarza uzasadniającego  dlaczego większość antytrynitarzy  rozumie ten tekst nieco inaczej niż trynitarze.

Warto na koniec podkreślić:. Nawet gdybyśmy odczytali ten fragment tak jak czynią to trynitarze, to i tak nie znajdziemy w nim poparcia dla Trójcy.

Subscribe
Powiadom o

5 komentarzy
Najczęściej głosowano
Od najnowszych Od najstarszych
Inline Feedbacks
Wyświetl wszystkie komentarze
Makinero
25 lipca 2023 12:01

Rzymian 9:5 nie popiera Trójcy. Podobną konstrukcję znajdziemy innych wersetach. Np. (Rz 1:25) Zamienili oni prawdę Bożą na kłamstwo i wielbili stworzenie — dla niego pełnili świętą służbę zamiast dla Stwórcy, który powinien być wysławiany na wieki. Amen. (2Ko 11:31) Bóg i Ojciec Pana Jezusa — Ten, któremu należy się chwała na wieki — wie, że nie kłamię. (Rz 9:5) Są to potomkowie praojców, od których pod względem cielesnym pochodzi Chrystus. Niech Bóg, który jest nad wszystkim, będzie wysławiany na wieki. Amen. Pierwotnie w Rzymian… Czytaj więcej »

Ostatnio edytowane 1 rok temu by Makinero
Robert
10 lutego 2022 18:32

Jak zwykle wymowne wyjaśnienie, z którym w pełni się zgadzam. Znam tez jednak wywody przeciwnego stanowiska. I pytam, jak im na ich podstawy przypisywania słow theos do yios = syna. Jedno z nich to to, że interpretacja, która odnosi się do yios=syna pasuje do sentencji . Natomiast odmienna, która stanowi asyndetyczną doksologię, wydaje się niezręczna i nienaturalna. Przy czym w moim rozumieniu , jest dokładnie odwrotnie. Druga to traka, że słowa: ” ho on epi panton….”, która miałyby być doksologią… Czytaj więcej »

Zibi
24 marca 2017 13:04

Rzym 9:5 PNŚ

do których należą Praojcowie i z których Chrystus wywodzi się według ciała: Bóg, który jest nad wszystkim, niech będzie błogosławiony na wieki. Amen.

Najchętniej czytane:
Wybierz interesujący cię werset
Prenumeruj
Bądź na bieżąco z nowościami
Nowe artykuły